Spullen inruilen ..... fijn!
Geplaatst: wo apr 15 2015 4:55 pm
Gisterenochtend ging ik naar een bekende fotozaak hier in de buurt met de bedoeling spullen in te ruilen.
Het was ca. 11:00, erg rustig in de zaak, 2 klanten werden geholpen. Ik had een nummertje getrokken en bleef maar wachten.
1 Van het bedienend personeel was een vitrine aan het inruimen en 2 liepen om de minuut het magazijn in en uit, in gedachten verzonken.
Na ca. 5 min. wachten merkte iemand van het personeel mij op en vroeg mijn nummertje. Heel verbaasd keek hij er naar toen ik het liet zien.
"Nummer 2?" zei hij. Ik pakte mijn spullen uit.
Vervolgens liep hij er mee naar het magazijn, terwijl hij tegen mij zei: "Het kan een paar minuten duren."
Na 5 min. werd ik wat ongeduldig en begon wat heen en weer te lopen, almaar kijkend naar de deur van het magazijn die maar open en dicht ging.
Na 10 min. kwam de meneer terug. "Hebt u gelijk gelunched?" vroeg ik. "Sorry meneer, we willen even zorgvuldig kijken en ik werd ook even weggeroepen door een collega."
Hij liet mij de inruilprijzen van mijn spullen. "O ja, meneer, op dat artikel zat een klein krasje, dus daar kunnen we weinig voor geven."
Met het bewuste artikel was ik een paar dagen eerder bij een andere zaak/taxateur geweest en die had niets gezien.
Ik heb mijn spullen weer ingepakt, heb de meneer bedankt en ben onverrichter zaken weggegaan.
De les die ik getrokken heb: als ze spullen van mij taxeren: altijd in mijn bijzijn. Je weet niet wat ermee gebeurt.
Het was ca. 11:00, erg rustig in de zaak, 2 klanten werden geholpen. Ik had een nummertje getrokken en bleef maar wachten.
1 Van het bedienend personeel was een vitrine aan het inruimen en 2 liepen om de minuut het magazijn in en uit, in gedachten verzonken.
Na ca. 5 min. wachten merkte iemand van het personeel mij op en vroeg mijn nummertje. Heel verbaasd keek hij er naar toen ik het liet zien.
"Nummer 2?" zei hij. Ik pakte mijn spullen uit.
Vervolgens liep hij er mee naar het magazijn, terwijl hij tegen mij zei: "Het kan een paar minuten duren."
Na 5 min. werd ik wat ongeduldig en begon wat heen en weer te lopen, almaar kijkend naar de deur van het magazijn die maar open en dicht ging.
Na 10 min. kwam de meneer terug. "Hebt u gelijk gelunched?" vroeg ik. "Sorry meneer, we willen even zorgvuldig kijken en ik werd ook even weggeroepen door een collega."
Hij liet mij de inruilprijzen van mijn spullen. "O ja, meneer, op dat artikel zat een klein krasje, dus daar kunnen we weinig voor geven."
Met het bewuste artikel was ik een paar dagen eerder bij een andere zaak/taxateur geweest en die had niets gezien.
Ik heb mijn spullen weer ingepakt, heb de meneer bedankt en ben onverrichter zaken weggegaan.
De les die ik getrokken heb: als ze spullen van mij taxeren: altijd in mijn bijzijn. Je weet niet wat ermee gebeurt.