philippe schreef:
.....heb ik wel enkele vragen omtrent deze vergelijking, tussen de D800E met 6x9 rolfilm waarvan hier sprake, en digitaal <—> analoog in het algemeen.
Het is een beetje onduidelijk in hetgeen je beschrijft of het daarbij om meer algemene constateringen gaat die je doet, of dat je elke regel expliciet als vraag bedoelt en er dan ook een expliciet antwoord op zou willen hebben aangaande de eerdere vergelijking. Ik vul het dan maar aan op een wijze, waarvan ik denk dat het je meer inzicht geeft, (of juist weer nieuwe vragen oproept
).
philippe schreef:
- Vooreerst de kwaliteiten van de digitalisering van film: scanner, — operator, scan software, postprocessing, kalibreren, beoordelingsmedium…
Bij het scannen van film is de kwaliteit van de scanner belangrijk. Om daarbij de best mogelijke kwaliteit te kunnen bereiken zou je van mogelijkheden gebruik moeten maken wat tegenwoordig eigenlijk nauwelijks meer te vinden is (bijv. een drumscan), of tegen nogal wat kosten bij uitbesteding aan een gespecialiseerd bedrijf (waarvan er nog maar weinig bestaan). Ik ga daarbij wel uit dat een operator bij zo'n bedrijf wel kennis en ervaring heeft met scanner en scansoftware.
Met het scannen "hobbymatig", heb ik dikwijls wel mijn twijfels van wat er nog aan kwaliteit van het beeld overblijft, (of althans wordt gepresenteerd), door gebrek aan goede apparatuur, instelfouten, en de kennis / ervaring om in het meer moeilijke traject daar nog iets goeds van te kunnen maken.
Kalibreren, beoordelingsmedium, is verder eigenlijk weinig anders als de verwerking volledig digitaal.
In de verschillende vergelijkingen en het ontbreken van achterliggende informatie over kennis of kwaliteiten van apparatuur en kunde van degene die de vergelijkingen hebben uitgevoerd, zou je de resultaten dan ook wel met een bepaald voorbehoud moeten benaderen. Het komt voor mij althans wel duidelijk naar voren dat een werkwijze via scan, al snel meer fouten en onregelmatigheden vertoont dan een rechtstreeks digitaal opnameproces.
philippe schreef:
- Ook de keuze van de film had beter gekund, een diapositief is eigenlijk, hiervoor althans, beste keuze en is tevens kritischer.
Als filmmateriaal Kodachrome zou zijn, zou dat scherpere resultaten kunnen opleveren door de samenstelling van de film die nogal wat raakvlakken heeft met zwart-wit film. Dat is tegenwoordig echter niet meer voorhanden. Maar of dia (in het E6 procedé) de beste keuze zou zijn tegenover kleurnegatief, ben ik helemaal niet overtuigd. Dat ligt maar net aan het doel, en of je specifiek van de eigenschappen van wat er in de film is vastgelegd je daar gebruik van wilt maken, of juist niet.
Gebruik van dia- of negatief-materiaal kennen elk hun voor- en nadelen bij het scannen. Waar ligt de nadruk? Bij dia heb je wel direct een goede kleurreferentie wat het uitgangspunt is. Bij scannen van dia-materiaal kom je echter makkelijker aan de grenzen van het dynamische bereik van een scanner. (Denk bijv. aan het scannen van bijv. Fuji Velvia). Heb je grote onderwerpscontrasten kun je beter gebruik maken van negatief-materiaal en dat scannen tegenover dia. Idem bij menglicht situaties om tot de beste resultaten te komen. Nadeel van kleurnegatief is dat het voor veel mensen moeilijker op kleur is te brengen door het ontbreken van een kleurreferentie.
philippe schreef:
- Welke is de kwaliteit van de ontwikkeling, de behandeling en zelfs de bewaring van de film?
Als het niet goed is bewaard heb je (plaatselijke) kleurafwijkingen, contrastverlies e.d. Bewaar het in de koeling of diepvries.
Verder ga ik wel uit van een correcte ontwikkeling. (Mensen besteden het meestal uit aan printshop of vaklab). Als het niet goed gebeurt is het meestal makkelijk op te merken en kun je een centrale daarop aanspreken. (Alg-vorming, vlekken, strepen, onregelmatige ontwikkeling).
philippe schreef:
- Welke is de kwaliteit van de analoge opname en dito uitrusting? Analoge camera's zijn meestal oud, wat versleten en, belangrijker, van een vorige technologische generatie. Digitale uitrusting is nieuwer en technologisch verder geëvolueerd.
De vorige technologische generatie maakt op het "mechanische" vlak IMO niet zoveel uit met betrekking tot vastleggen van beeld. Hooguit het gebruik van oudere objectieven. Maar diezelfde objectieven kun je bij een vergelijk tussen Nikon analoog en Nikon digitaal meestal gewoon op alle twee de systemen gebruiken. Andersom (modern objectief op oude camera), stuit je mogelijk eerder op problemen met het verstellen van het diafragma als het een G-objectief betreft.
De eerdere vergelijking met een Fuji 6x9cm rolfilm camera, betreft een relatief niet eens zo oude camera en objectieven. Desalniettemin zal er best verschil zitten in de optische kwaliteit van een objectief wat is afgestemd op een relatief groot opnameformaat, tegenover een klein opnameformaat, waar hogere eisen worden gesteld aan met name de resolutie van die objectieven. (Vooral tegenwoordig met toenemende pixeldichtheid).
philippe schreef:
- Een scanning is uiteindelijk slechts een kopie van het camera origineel (=film), en draagt de onvermijdelijke natuurlijke fouten van het scan procédé met zich mee!
Als de scanner maar goed genoeg is, vallen fouten steeds minder op ten opzichte van een relatief toch al laag scheidend vermogen van film. Digitaal kent echter ook zijn beperkingen in het systeem wat evenzeer natuurlijke fouten heeft. Dat wordt dikwijls vergeten. Een sensor met Bayer-patroon, om er via
< demosaicing > een compleet RGB-beeld uit op te bouwen, brengt per definitie een vermindering in scherpte met zich mee en mogelijk aanvullend artefacten (bijv. moiré).
philippe schreef:
- Het beoordelen, op 100%, van de scanningen, niet de film op zich, is maar zo-zo. Film heeft zeker zijn beperkingen naargelang het opname formaat, dus die bewuste 100% kan eigenlijk de mogelijkheden, inherent aan het film (opname-) formaat, voorbijschieten, maar toch binnen formaat van de digitale file van de scanning blijven.
Hoe bedoel je dat?
Een scan van film met een resolutie ingesteld op bijv. 2000 dpi wat niet meer informatie laat zien dan een scan op 5000 dpi, omdat de film simpelweg niet meer detail heeft? Of andersom, je toont een scan van 1000 dpi, wat niet alles aan detail bevat dan de film mogelijk wel in zich heeft?
philippe schreef:
- Als men een digitaal beeld op 100% beoordeeld, gebeurt dit binnen de (pixel-) capaciteiten van dat beeld en op het camera origineel, niet op een afgeleide kopie op een ander medium.
Wat beschouw je als origineel?
Digitale data wat we beoordelen geïnterpoleerd uit een Bayer-patroon sensor is beslist
niet het origineel in de zin hetgeen we zien tegenover wat er is vastgelegd als data, slechts een afgeleide daarvan. Bovendien elke "projectie" of weergave van de data op een beeldscherm, is reeds een technische voorstelling / omzetting van die data naar een medium "wat licht uitstraalt". Nog afgezien dat die RAW-data eerst nog eens een keer op persoonlijke voorkeuren en software-eigenschappen is bewerkt. In die zin dus
altijd een afgeleide als vorm naar een "beeldkopie" toe. Juist het strikt bekijken van een fysiek stukje film of dia (in de hand) is per definitie het origineel, niet een kopie. Afgedrukt kunnen we die film of dia dan tevens ook nog als kopie bekijken.
Film afgedrukt als "kopie" kan net zo variabel zijn in hetgeen we waarnemen, als elke weergave van een digitaal opgenomen bestand. Alleen zijn de tegenwoordige hulpmiddelen, om een beeld meer consistent te verwerken en correct weer te geven makkelijker te realiseren dan vroeger analoog het geval was. Met het makkelijker realiseren van beeld als basis, is de toegang tot een hoge beeldkwaliteit voor een veel grotere groep mensen bereikbaar, dan vroeger analoog het geval was. Besef echter wel dat elke beeldweergave van een digitaal bestand slechts een
representatie is van die data. (Dezelfde data zou je ook kunnen gebruiken om in een vreemd patroon daarmee geluid aan te sturen).
philippe schreef:
- Daarbij, de beeldcyclus waar film voor inworpen is en dus dient gebruikt te worden, is in de eerste plaats voor de aanmaak van een opzichtmodel, geen doorzicht.
Dat hoeft helemaal niet. Alleen als de drager van de emulsie van de navolgende bewerking "papier" is, heeft het een functie als opzichtmodel. Als de navolgende bewerking een transparante drager heeft (of "melk-achtig" opaal), is het bedoeld voor doorzicht. Denk aan bijv. afbeeldingen van lichtreclames, lichtbakken in snackbars etc. Dat het voornamelijk wel voor opzichtmodellen werd gebruikt, doet daar weinig aan af.
philippe schreef:
Diapositief is in beperkte mate tweeledig.
Digitaal heeft deze beperking niet, en meer nog, ik vermoed dat dit medium het beste presteert in doorzicht.
Opzicht en doorzicht zijn eigenlijk opponenten.
Film presenteert (of presteert als je het zo wilt noemen) zich evenzeer het beste in doorzicht (of projectie). Je kunt nu eenmaal grotere contrasten bereiken in doorzicht, wat een grotere dieptewerking, toonschaal aan het beeld geeft, dan in opzicht. Dat wordt doorgaans als een betere "kwaliteit" ervaren.
philippe schreef:
- En, als als laatste, elk medium heeft zijn eigen karaktervolle eigenschappen, en dat is uiteindelijk wat normaliter telt in de keuze, maar wat is normaal?
Kies je voor film, dan kies je in de eerste plaats voor een werkwijze én vooral een beeldvoordracht die digitaal niet heeft en vice versa…
Met dien verstande dat je digitaal de beeldkarakteristiek van film wel kunt nabootsen. Andersom gaat dat niet.
)
