Ik heb er een zooitje van gemaakt....

[george013]

Heb dat ding net aan gedaan. Niet lachen, ik kan niet inloggen als administrator. Ben naam en wachtwoord kwijt. Hij staat nog op fabrieksinstelling maar daar zijn minstens 2 versies van. Is elke keer weer een geklooi om dat boven tafel te krijgen. Er zit een FT-server op.
LaCie ethernetdisk mini.
George

[jantom]

Als ik eens foto's maak (in NEF, TIFF of RAW) dan verzamel ik die in mijn FOTO-Map op één der partities (op een harde schijf) van mijn computer.

Regelmatig copieer ik die fotobestanden op een harde schijf die in een drive tray/rack is bevestigd. Het voordeel is dat die harde schijf normaliter niet draait (dus alleen als het nodig is).
De bestanden op die wegneembare harde schijf copieer ik regelmatig op een andere wegneembare harde schijf.

Men zegt dat bestanden op een apparaat met motor niet als backup mag worden beschouwd. Maar het is ondoenlijk om grote bestanden steeds maar te branden. Ik ben daar lang geleden mee gestopt en ben tot de conclusie gekomen dat het het verstandigst is om in totaal 3 identieke backups te maken en wel op 3 afzonderlijke harde schijven (en die niet bij elkaar in één pand worden opgeborgen).
Ik adviseer om letterlijk en figuurlijk de ruimte te nemen; ikzelf gebruik schijven van 3TB. Één exemplaar parkeren bij een familielid (in een andere stad). Dat lijkt me het beste. Het gaat om risicospreiding.

Voor jpgs geldt een dergelijke procedure. Die scheid ik van de Nef's ++. Maar dat is feitelijk niet noodzakelijk.

[Léon Obers]

Men zegt dat bestanden op een apparaat met motor niet als backup mag worden beschouwd. Maar het is ondoenlijk om grote bestanden steeds maar te branden.

Ik denk dat bestanden op een harde schijf veiliger zijn, en het fysiek langer als leesbaar uithouden dan DVD's.

[jantom]

Men zegt dat bestanden op een apparaat met motor niet als backup mag worden beschouwd. Maar het is ondoenlijk om grote bestanden steeds maar te branden.

Ik denk dat bestanden op een harde schijf veiliger zijn, en het fysiek langer als leesbaar uithouden dan DVD's.

Dat kan best zo zijn, Léon!

Ik heb nooit problemen gehad met het uitlezen van mijn oude zelf gebrande schijfjes. Daar (met dat branden/bakken) ben ik zo'n 15 jaar geleden mee begonnen. Al een paar jaar is de "bakkerij" dicht.
Maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat mijn oude schijven ook altijd uit te lezen waren. Maar als de motor stuk gaat of de software van de schijf (dat gebeurt ook) dan is een backup op zo'n harde schijf een zo goed als verloren zaak. Er is wel de mogelijkheid om data te recoveren maar dat is gigantisch duur.

Het nadeel van een harde schijf is dat de info op magnetisch materiaal wordt opgeslagen, dat dat nu heel erg compact wordt gedaan (waardoor storing bij uitlezing meer en meer kans krijgt), dat de motor kan uitvallen (of de print) en als er iets in de behuizing loskomt (hoe fijn dan ook) is er al snel schade aan de fysieke schijven.

Als men brandt dan niet op volle snelheid branden want dat is nadelig voor de kwaliteit van het gebrande. Een minder snel gebrande DVD is beter uitleesbaar en zal in theorie ook langer bewaard kunnen worden.

[CaptainHook]

Ook iets om te bedenken:
Een DVDtje wat op de grond valt heeft niet te lijden van dataverlies, een harddisk daarentegen...

Aangezien ik al sinds 1993 data archiveer is het bewaren van oude harddisks ook niet erg verstandig. Want er is op een gegeven moment gewoon geen elektronika meer die geschikt is voor de interface van oude harddisks...

Wat betreft dat DVD/CD branden: verstandig is om een goede kwaliteit DVD/CD te gebruiken en op minimale snelheid te burnen. Ik heb hier 19 jaar (!) oude CD's liggen en die zijn nog prima leesbaar. Maar ook hier geldt: zorg dat het formaat waarin de foto's opgeslagen zijn, tig jaar later nog ondersteund wordt...

[D. Haaksma]

Het moet inderdaad wel een goede kwaliteit CD zijn.
Ik ben gestopt met het branden toen ik een reeks bestanden niet meer uit kon lezen.
De CD's waren zo maar net (!) 11 jaar oud en ik had nog geen honderden Gb aan fotobestanden dus toen ging het nog prima met CD/DVD
Het was wel het moment dat ik overgestapt ben op een dubbele backup op aparte externe HD's. En daar is nog nooit een bestand mee verloren gegaan.
Naar aanleiding van dit draadje mijn inmiddels 16 jaar oude CD's nog even bekeken. Die doen het nog prima. Maar echt vertrouwen doe ik ze niet meer.

[FvM]

Zo, de topic starter doet ook weer even mee Het draadje gaat een beetje ontsporen heb ik de indruk. De reden waarom ik de stelling heb neergelegd was niet omdat ik geen back-up heb of had of daar adviezen in nodig had. Eigenlijk is door GVDNBERG als snel een richting aangegeven om te komen tot een gestructureerde werkwijze, oftewel een goede workflow. Helaas ontbreekt de tijd om het op deze manier te doen maar uiteindelijk wil ik wel komen tot een met al mijn JPEG foto's gevulde iPhoto bibliotheek en de digitale negatieven op 1 of meerdere back-ups. Nogmaals, het is: gaan zitten, alle originelen op 1 plek, bewerken en omzetten naar JPEG en dumpen in iPhoto. En zorgen voor goede back-ups. Dat wordt iets voor de wintermaanden....

[CaptainHook]

@TS: dat zou ik nou juist NIET doen, in JPEG opslaan!
Bewaar je bestanden in het meest hoge, ongecomprimeerde formaat wat je ter beschikking hebt. Dus b.v. NEF files of TIFF bestanden. Dan kun je later er altijd nog van alles mee doen.
Maar resolutie of kleurdiepte die ooit verloren is gegaan met compressie, haal je NOOIT meer terug. Dus zo origineel mogelijk bewaren voor later.

[george013]

Helemaal tof is de workflow van gvdnberg niet. Hij kopieert rechtstreeks vanf de geheugenkaart naar de backup en de werkschijf. Dat betekent dat hij geheel geen selectie maakt van wat er op de kaart staat. Ik weet ook niet of hij de foto's herbenoemd, anders heb je na verloop van tijd dubbele namen.
Een simpeler manier zou het volgende kunnen zijn.
Maak op je werkschijf, welke dat ook mogen zijn, een directory "foto" aan. Kopieer je foto's vanaf de kaart naar een subdirectory met de datum als naam in de vorm van yyyymmdd, gemakkelijk bij het sorteren. Persoonlijk bekijk ik de foto's dan met IrfanView, gaat sneller, en verwijder ik wat ik niet wil houden. In mijn geval gaat dan CaptureNx over de foto's heen om de naam te veranderen, met daarin verwerkt de datum en een volgnummer. Dit is voor mij het belangrijkste. Ik heb nu een directory-structuur en naamgeving die blijft. Vervolgens kun je met SyncBack, een synchronistaie/backup progje het geheel naar een willekeurige ander schijf schrijven. Dit progje kun je op verschillende manieren instellen, bij mij worden de bestanden vergeleken en alleen die welke veranderd zijn of niet aanwezig worden gesynchroniseerd.
Ik bewaar geen JPG, alleen NEF. Ik kan elke foto opnieuw bewerken, syncback synchroniseert wel en het origineel is altijd voorhanden.
Het andere verhaal gaat over de fysieke plek waar je je bestanden opbergt.
George

[FvM]

@TS: dat zou ik nou juist NIET doen, in JPEG opslaan!
Bewaar je bestanden in het meest hoge, ongecomprimeerde formaat wat je ter beschikking hebt. Dus b.v. NEF files of TIFF bestanden. Dan kun je later er altijd nog van alles mee doen.
Maar resolutie of kleurdiepte die ooit verloren is gegaan met compressie, haal je NOOIT meer terug. Dus zo origineel mogelijk bewaren voor later.

Ik bewaar alles ook in RAW, zoals ik al aangaf, alleen zet ik ze om in JPEG en importeer ze in iPhoto om ruimte te besparen. En op deze manier kan ik ze dan toch bekijken/tonen. Mocht ik later een afdruk willen maken en het inderdaad het origineel nodig hebben dan heb ik deze op back-up staan.

[Léon Obers]

Ik heb nooit problemen gehad met het uitlezen van mijn oude zelf gebrande schijfjes. Daar (met dat branden/bakken) ben ik zo'n 15 jaar geleden mee begonnen. Al een paar jaar is de "bakkerij" dicht.
Maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat mijn oude schijven ook altijd uit te lezen waren. Maar als de motor stuk gaat of de software van de schijf (dat gebeurt ook) dan is een backup op zo'n harde schijf een zo goed als verloren zaak. Er is wel de mogelijkheid om data te recoveren maar dat is gigantisch duur.

Van CD's en DVD's heb ik geregeld dat data niet meer is terug te lezen. De DVD's van ballet van mijn dochter die door een amateur worden gemaakt en verkocht, zijn na pakweg 3-4 jaar al niet meer leesbaar, zo'n slechte kwaliteit DVD's worden er gebruikt. Dus ik zet ze sinds die ontdekking maar direct op harde schijf. Met harde schijven heb ik nog altijd mijn data kunnen terughalen. Zelfs van gecrashte harde schijven, zonder van "gigantisch dure recovery" gebruik te hoeven maken, maar altijd nog zelf met een eenvoudig maar uiterst goed recovery softwarepakket R-Studio. http://www.r-studio.com/" onclick="window.open(this.href);return false;

Een harddisk kan vallen, maar nooit 3 backups tegelijk. De data van oude harddisks worden uiteindelijk bij een reorganisatie weer op nieuwe harddisks gezet met een grotere capaciteit. Dus schijven van 10 jaar oud gebruik ik helemaal niet meer. Met de geregelde reorganisatie blijf je ook altijd bij qua techniek, controllers en software.

[jantom]

Dag Léon,

Ik heb altijd geluk gehad met stervende harde schijven. Ik heb tot nu toe altijd de informatie nog kunnen copieeren naar elders. Soms ging dat in etappes - dan was het wel heel bar. Later keek ik dan of de informatie dubbel of driedubbel is. Je weet maar nooit of er toevallig wat unieke bestanden op de falende harde schijf staan (vandaar mijn pogingen tot copieeren).

Erg jammer te vernemen dat je wat belangrijke fotobestanden niet heb kunnen inlezen. Dat is een van de redenen waarom we heel erg moeten letten op het tijdig maken van voldoende backups.

In zijn algemeen gesproken is het verstandig na een periode van 10 jaar of zo bestanden op een nieuw medium over te zetten. Zo kan er nu bij wijze van spreken de inhoud van 2000 oude harde schijven op één nieuwe schijf worden gezet. Ik begon met 512 MB en nu zit ik al met 3TB-schijven...

Bedankt voor de tip (recovery-software).

[Léon Obers]

Ik heb altijd geluk gehad met stervende harde schijven.

Ik ook, maar dan reeds in een staat dat die eigenlijk al als gecrasht beschouwd moesten worden. Niet meer normaal leesbaar, alleen via recovery software en dan heb je mogelijk nog slechts een paar kansen om data terug te halen. Kennissen bellen mij wel eens op voor hulp met gecrashte schijven. Die geven aan dat de harde schijf vreemde geluiden maakt, de PC is dan niet meer op te starten. Ik geef aan niet langer te proberen om zodoende de kans dat het werkelijk niet meer is terug te lezen, te verkleinen.

Haal ik de schijf uit de PC, plaats hem in een HD docking station, en probeer met R-studio de data terug te halen. Soms is de harde schijf lang met de koppen aan het zoeken. Eenmaal draaiende, kan de data vaak nog worden teruggehaald. Als de recovery 2x een feit is (ik maak altijd minimaal 2 recoverys ----> bij slechte schijven is de ene keer succesvoller als de andere keer), controleer ik altijd nog hoe lang het duurt voordat de schijf werkelijk niet meer te lezen is. Het is me echt voorgekomen dat bij een volgende opstart, of een tweede keer erna, dat niet meer lukte. Dan was het dus helemaal afgelopen met de schijf.

Tegenwoordig de nieuwe harde schijven hebben in de firmware diagnostische tools, die je met bepaalde utility's kunt uitlezen. Je hebt dan een betere indicatie hoe ver het met de fysieke eigenschappen van een harddisk gesteld is. Die waarschuwen je ook, wanneer de risico's te groot worden om nog langer met een harddisk te werken. Zo ontdekte ik laatst bij een reorganisatie ook een "vergeten" schijf van mij, die kennelijk nog maar 50 uur gedraaid had. (De diagnostische tools geven o.a. het aantal bedrijfsuren aan, en hoeveel keer opgestart).
Zie:
http://en.wikipedia.org/wiki/S.M.A.R.T" onclick="window.open(this.href);return false;.
http://en.wikipedia.org/wiki/Comparison ... R.T._tools" onclick="window.open(this.href);return false;

[jantom]

Dag Léon,

Dank voor je aanvullende info. Tot nu toe heb ik nooit recoverytools behoeven te gebruiken.

Harde schijven zijn al een tijd voorzien van SMART maar ik zag wel eens in het BIOS dat die voorziening is uitgeschakeld. Dat moet standaard gewoon aan staan.

Ik heb als proef ooit een recovery uitgevoerd op geheugenkaartjes (om verwijderde bestanden terug te vinden): een stuk minder interessant maar het is wel een vorm van recovery.

Wat ik ook zie is dat een harde schijf (in een drive tray geplaatst) niet altijd spontaan door Windows (Vista en 7) als station wordt aangemerkt: het apparaat lijkt er gewoonweg niet te zijn. Dat kan angstig zijn...
Bij schijfbeheer (onder Windows) is er dan wel een medium (zichtbaar als blank veld) maar geen stationsletter te vinden. Maar dat station moet dan geactiveerd worden.

Nooit geweten dat het aantal uren draaien van een harde schijf in het apparaat zelf wordt geregistreerd. Maar we zijn nooit te oud om bij te leren.

Groet, Jan

[Léon Obers]

Wat ik ook zie is dat een harde schijf (in een drive tray geplaatst) niet altijd spontaan door Windows (Vista en 7) als station wordt aangemerkt: het apparaat lijkt er gewoonweg niet te zijn. Dat kan angstig zijn...
Bij schijfbeheer (onder Windows) is er dan wel een medium (zichtbaar als blank veld) maar geen stationsletter te vinden. Maar dat station moet dan geactiveerd worden.

Gecrashte schijven laten zich veelal niet meer tonen. Ondanks dat ze niet aanwezig lijken te zijn, leest dat R-studio de schijf meestal nog wel uit.