Waarom wordt er altijd zo;n valse dichotomie van gemaakt?
PS en lightroom is helemaal niet nodig om een technisch perfecte foto te maken. Die oom van je zal echter dondersgoed weten hoe hij een goede belichting maakt, de juiste timing pakt, de juiste uitsnede en compositie.
Dát is techniek. en dát heb je nodig om over te kunnen brengen wat je wilt overbrengen.
Je moet je materiaal en je spullen meester zijn om te kunnen maken wat je wilt maken, anders ben je aan het aanprutsen in de hoop dat het toevallig een welgevallig resultaat geeft. Je wilt niet dat je foto anders wordt dan je in gedachten had.
Dat houdt óók in dat je weet hoe je het juiste moment pakt, dat je onderwerp interessant en "pakkend" is vastgelegd.
Dat houdt óók in dat je je techniek beheerst qua belichting/compo/scherpte/alle andere beeldaspecten, anders loop je het risico dat de slechte techniek afdoet aan wat je wilde laten zien. (zoals bijvoorbeeld met deze foto het geval is, de foto was sterker geweest zonder overbelichting)
Dat een foto ondanks slechte of suboptimale techniek nog wel overeind blijft staan als je onderwerp interessant genoeg is vastgelegd staat buiten kijf, maar het betekend wel dat de foto niet optimaal is. Waarom zou je niet streven naar een optimum en techniek dan maar afdoen als "blablabla" of pixelpeepen?
En als tweede: W aarom mag daar dan blijkbaar alleen wat van gezegd worden als je het zelf alleen maar perfect doet. We zijn toch allemaal aan het leren neem ik aan? Allemaal aan het kijken, doen, proberen, etc? Door te analyseren hoe een foto beter gemaakt kan worden leer je.
