Ik heb nog even wat huiswerk gedaan, en bekeken waarom dxomark een dynamic range van 9eV neemt op basis van een eigen test.
De dynamic range curves van dxomark zien er als volgt uit (voor identieke print grootte):
Als we de dpreview test foto nemen, deze met +2 overbelichten in Lightroom, en bekijken op ISO100, dan ziet het donkere stuk er uit de foto als volgt uit (links D800 geschaald, rechts D4):
Wat je ziet is meer detail bij de D800 foto (logisch), en wat variaties in saturatie en contrast wat een combi van camera en RAW processing van Lightroom zal zijn.
Bij de 3200 ISO zitten we nog boven de 9eV, en ziet het resultaat er als volgt uit. Je ziet dat de detail in de D800 iets andere accenten in de ruis legt, maar kleur en contrast zijn op het oog globaal hetzelfde, en geven niet een enorme shift t.o.v. de ISO100 versie. Bedenk dat we hier de foto met 2 stops hebben gepimpt!
Gaan we naar 12.800 ISO, dan zitten we bij de D4 nog op de 8eV, maar bij de D800 duiken we onder de 8eV. Bij die laatste zie je duidelijk dat de kleuren vaal worden (de koper kleurige garen worden buin, de rode garen worden magenta), en de contrasten minder verfijnd:
M.a.w., die grens van 9eV (of waar die dan exact mag liggen) lijkt een zinvolle grens om op het oog nog goede resultaten te verkrijgen.
Dit alles is behoorlijk uitvergroot door met 2eV te over-exposen in Lightroom. Hieronder zie je voor beide ISOs de resultaten op de normale exposure. De verschillen zijn zichtbaar, maar uiteraard stukken minder groot.
Als low-noise camera op hele hoge ISO gaat de D4 dus een stap verder, maar dat is ook wat blijkt uit de DXOmark curves.
M.a.w., buiten het feit dat de rand voorwaarden voor hun getallen duidelijk omschreven staat, vind ik ze in de praktijk ook nog eens heel goed toepasbaar en to-the-point.
