Welk objectief voor weinig scherptediepte?

[Woudschim]

Voor een kleine scherptediepte en een klein budget is de 50mm f/1.8 natuurlijk de beste keus. 1,3 stops sneller dan een Tamron 17-50 f/2.8. De Tamron is wel een stukje veelzijdiger, dus het hangt er vanaf of je genoegen neemt met alleen een 50mm met een kleine scherptediepte, of een dekking van 17 tot 50 met een iets grotere scherptediepte.

[Patrick]

Die foto heeft wel heel weinig scherpte... En nog een vage camera ook!

Ik heb de 50mm f/1.8D, en die moet je eigenlijk gewoon hebben. Niet duur, super scherp, heel lichtsterk.

De Tamron George 17-50 is echt heel goed voor dat geld. Nadeel: je zal je vriendschap met je 18-135 herzien, want die ga je nog weinig op je camera hebben!

[KimV]

Hoe groot is een doosje waar een filmrolletje in zit. Daar knip je gewoon op maat de interne flitser uit.
Fluitje van een cent! Tijdens het fotograferen houd je dan het doosje voor of om de flitser.

Ik ga het uitproberen, bedankt voor de tip!

[ArjanL]

Scherptediepte wordt bepaald door opnameafstand (camera-onderwerp), vergrotingsmaat van het onderwerp en het negatiefformaat (grootte van de chip). Alleen deze drie, afstand, brandpunt en filmformaat bepalen de scherptediepte.
In de praktijk: korte afstand, lang brandpunt en grote chip geven veel onscherpte in de diepte.
Dat scherpte in de diepte te beïnvloeden is door het diafragma dicht te draaien (groter getal/kleinere opening) is mooi meegenomen, maar staat los van het basisprincipe.
Bij gelijkblijvend standpunt, en een zelfde diafragma, geven een opname met een groothoeklens en een telelens een zelfde scherptediepte.

Een filmdoosje of een bijgeleverde diffusor bij een flitser geven nooit een zacht licht. Hooguit verstrooien ze het licht meer en neemt de lichtopbrengst af. Basisprincipe van zacht licht (= het karakter; geleidelijke overgang schaduw/licht) is dat de lichtbron groter moet zijn dan het onderwerp. Ga je achter het onderwerp staan in de kernschaduw en zie je de lichtbron, dan kan je spreken van zacht licht.
Praktijk: zolicht bij een onbewolkte hemel heeft een hard karakter; scherpe overgang schaduw/licht en diepzwarte schaduwen. Bij een bewolkte hemel (zoals nu) krijg je geleidelijke overgangen schaduw/licht met nauwelijks zichtbare schaduwen.

[Myriad]

Scherptediepte wordt bepaald door opnameafstand (camera-onderwerp), vergrotingsmaat van het onderwerp en het negatiefformaat (grootte van de chip). Alleen deze drie, afstand, brandpunt en filmformaat bepalen de scherptediepte.
In de praktijk: korte afstand, lang brandpunt en grote chip geven veel onscherpte in de diepte.
Dat scherpte in de diepte te beïnvloeden is door het diafragma dicht te draaien (groter getal/kleinere opening) is mooi meegenomen, maar staat los van het basisprincipe.
Bij gelijkblijvende drie parameters, en een zelfde diafragma, geven een opname met een groothoeklens en een telelens een zelfde scherptediepte.

Die theorie gaat niet helemaal op: één van de drie parameters (en een zelfde diaframa) IS de vergrotingsmaat / brandpunt.
Die kun je niet gelijk houden, als je vergelijkt tussen groothoeklens en telelens.

Ter aanvulling: het gaat om de afstand tot het punt waarop is scherpgesteld. Het onderwerp hoeft niet altijd scherp te zijn (om technische of artistieke redenen).

[ArjanL]

Je hebt gelijk!
Moet natuurlijk zijn bij gelijkblijvend standpunt en negatiefformaat geven een groothoek en teleopname eenzelfde scherptediept