Wat ik, of eigenlijk beter Léon, bedoelt is het volgende. Ik pak hier willekeurig je eerste foto voor om a.d.h. daarvan uitleg te geven:
- Je kan een denkbeeldige lijn trekken langs de hoeken van het gebouw.
- Die denkbeeldige lijn trek je naar beneden zodat het de onderkant van je foto raakt (de dikke groene horizontale lijn dus)
- Raakt een lijn de onderkant van je foto niet zal die hele hoek komen te vervallen na perspectiefcorrectie
- Zie rode lijn A, deze gaat onderin aan de linker zijkant de foto uit, die hoek zal compleet vervallen, gebouw staat er dan voor een deel niet op na correctie
- Was je nu bijvoorbeeld iets verder naar achter gegaan en rode lijn A was dan bijv. groene lijn B geworden, had je het gebouw is zijn geheel rechtop kunnen zetten
- Hetzelfde geldt ook voor groene lijn C, dit gebouw kan rechtop worden gezet maar zit dan meteen strak tegen de rechterzijde van je foto. Alles wat rechts van de groene lijn C zit zit komt te vervallen.
Indien je nu tijdens het fotograferen deze denkbeeldige lijnen langs de hoeken van een gebouw trekt en kijkt of deze daadwerkelijk op de bodem (dikke groende horizontale lijn) van je foto uitkomt, weet je dus dat je je foto altijd kan corrigeren en kan je ook extra ruimte plannen zodat je de foto niet te krap hoeft af te snijden.
Hope this helps,
ALE
Maar voor frontale architectuuropnamen kan het zeker zin hebben.
