Wat stel je je voor bij een leven als Fotojournalist...

[martijn01]

Hallo,

Ik ben eigenlijk best wel benieuwd wat mensen zich voorstellen bij een beroep als fotojournalist.....

Dus als jullie, althans als je geen fotojournalist bent is zou willen omschrijven wat je je voorstelt bij zo'n baan.
Denk hierbij aan werktijden, locaties (binnen-buitenland) grote en-of kleine nieuws onderwerpen apparatuur enz enz.
Ik ben erg benieuwd wat daar allemaal voor verhalen uitkomen.. waarom weet ik niet, ik vraag het me gewoon heel erg af.

Alvast bedankt!

Met vriendelijke groet,

Martijn

[Nicole]

Mijn gevoel is dat je altijd klaar moet staan voor nieuws te pas en te onpas.
Soms lekker ontspannend maar meestal met een behoorlijke druk op je schouders.
Stoeien met andere fotografen omdichterbij te komen.
De mooiste foto, de eerste foto zo snel mogenlijk.
Ergens zou ik ook vooraan willen staan met een perskaart.
Maar of ik die werkdruk en dat getrek vooraan wil.
Het is wel een uitdaging : Heb ik de mooiste foto..

Ik heb wel eens een paar keer gehad dat ik ergens liep met mijn camera
en dat er ook mensen van de krant rondliepen. Er worden dan wel blikken gewisseld
en geknikt. Maar ik voel me dan altijd te veel.
Toch ook wel weer leuk dat mijn foto heel groot in de krant stond
en van hun niets te vinden was.
Maar aan de andere kant wil ik ook geen fotopikker zijn, zij moeten er van leven.
Dus tja gemengde gevoelens heb ik hier dan over.

Na mijn gevoel heb je het juist omschreven in het stukje gepubliceerde foto,s.
Ik zie dat ook zo..
Maar ik zou mijzelf de vraag stellen vind ik het leuk om te doen?
Want je gevoel vind je toch vaak terug in je foto,s
Het plezier van fotograferen is voor mij het belangrijkste.

[mikemix]

Gelukkig heb ik bij kranten nooit problemen betreft de betalingen. Wel heb ik, en nog honderden fotojournalisten last van het digitale tijdperk. om een voorbeeldje te noemen, nu koop je een cf kaart voor 40 euro daar kunnen dan zo'n 700 beelden op, maar toen waren er geen mensen die (10-20) films op een wedstrijd opschoten, met het risico niks te verkopen. en verzonden kan er inmiddels ook overal worden. Dus een fotograaf hoeft niet persee uit groningen te komen voor groningen - AZ want hij kan toch gelijk verzenden. en dan moet ik al helemaal niet over amateurs beginnen die hun foto's gratis aan gaan bieden bij kranten. Maar daar zal ik niks over zeggen is weer heel wat anders maar, voor mij wel uiterst gevoelig haha.

Tja... verder gewoon doen wat je moet doen goede foto's maken en achter nieuws aanjagen. het nieuws zal je niet van te voren een smsje sturen zeg ik altijd. Het mooiste blijft inderdaad gewoon een foto in de krant. maar niet iedereen kan met deze vorm van fotografie omgaan. Het neemt best wel wat druk met zich mee, als je met 10 andere fotografen hetzelfde staat te maken. Altijd net dat andere dan een ander maken. En om niet te vergeten de tijdsdruk. je komt aan op het ene onderwerp en had eigenlijk al bij het andere moeten zijn..... JA het gaat er hard aan toe in de journalistieke sector. Je moet sterk in je schoenen staan om dit vol te houden. Maar heb je passie... en giert je bloed op hoge snelheid door je lijf als je je foto's op de laptop met een bloedgang doorstuurt, dan zit je GOED!!! Nou dat heb ik eigenlijk wel als ik eerlijk ben. Ik heb nog genoeg te leren, en maar zat doelen die ik nog wil bereiken maar, ooit zal me dat lukken weet ik diep van binnen.

Ben ik nu off topic gegaan.... o sorry maar het voelt best lekker om je verhaal is te doen.

Met vriendelijke groet,

Martijn

Dit zegt denk ik genoeg, als reactie van je in een ander draadje....

[Mike-Nikon]

Het vooraan mogen staan met een perskaart is inderdaad leuk.
Maar als ik dan eens kijk wat de echte jongens moeten doen voor hun foto's.... nee laat maar.
En als de "grote"jongens zien dat er iemand anders foto's maakt gaan ze voor je beeld staan.
Dit vechten voor een plaatje hoeft van mij niet. Maak ook meestal een foto van die gasten en vertel hun dat ze trots mogen zijn dat ze in mijn album staan..... :mrgreen:

Op vrijdag avond als de voetbal start zijn er fotografen die 3 of 4 wedstrijden af moeten om foto's te maken.
Ik zit lekker 90 minuten langs de lijn en die gasten vliegen van hot naar her.

Veel pers fotografen hebben ook een pager bij om de brandweer meldingen te kunnen lezen.
Dag en nacht achter melding aan rijden die, als je er dan bent, niks voorstellen.
Bij diverse evenementen komt de persfotograaf even 10 minuten langs, knip knip, en weer naar de volgende opdracht.

Ik heb dan wel een perskaart maar ik mag lekker mijn eigen dingen uitzoeken en dat bevalt me prima.
Wat een beetje stress geeft is een verhaal erbij maken en zorgen dat het op tijd bij de redactie is. Maar als dan het stukje er staat maakt dat alles weer goed.

Gr Mike

[Riemke]

En als de "grote"jongens zien dat er iemand anders foto's maakt gaan ze voor je beeld staan.
Gr Mike

Het lijkt me een hectisch bestaan en niet gemakkelijk omdat bijna iedereen tegnwoordig in het bezit is van een digitale camera en zijn/haar plaatjes snel bij een krant weet te krijgen langs de digitale snelweg.
Als amateur word je denk ik al gauw gezien als "broodrover". Is misschien ook wel zo, wij hoeven er niet van te leven maar doen het voor de fun.
Ik citeerde Mike-Nikon omdat ik dat zelf een keer meegemaakt heb met regionale wedstrijden van Arabieren (paarden ) in de ring stond Jan Kan te fotograferen, op uitnodiging. Hij schijnt dat al jaren te doen. Ik stond met mijn dochter te kijken en had mijn pas verworven Nikon D100 bij me met 70-200 2.8 VR. De heer Kan had mij inmiddels zien staan en wat ik ook deed, hij ging iedere keer in mijn beeld staan op het moment dat ik een foto wilde maken. ik stond al minder gunstig maar hij maakte voor mij het fotograferen bijna onmogelijk
Later hoorde ik van iemand dat hij zo opgefokt deed, omdat hij sinds de opkomst van de digitale fotografie veel minder foto's verkocht.
Het leuke was overigens dat ik nog benaderd werd door een meiske dat graag een paar mooie foto's wilde hebben van haar paardje. Ze had dhr. Kan benaderd die daarvoor €60 per foto wilde hebben. Ik heb voor haar een hele serie mooie foto's van haar en haar paard gemaakt en voor €50 een CD met foto's opgestuurd. Ze reageerde heel enthousiast en ik heb later ook nog zo'n serie kunnen maken voor een vriendin van haar. Zo kan het dus ook

Nee, in de huidige tijd zou ik geen fotojournalist willen zijn, laat mij het maar voor de fun doen en als ik er zo af en toe iets mee kan verdienen doe ik dat!

[ArjanL]

En daarbij komt nog dat er steeds minder 'gedrukte' media zijn.....

[mikemix]

Persoonlijk moet ik er niet aan denken.
Gelieerd aan een (vaste) krant, oke, maar freelance voor "Jan en alleman", nou nee.

Heb ook die ervaring, van het "vechten" en voor je camera "duiken".
Geen prettige ervaring.
Even wat anders, ken jij (TS) iemand die dit tot zijn pensioen heeft volgehouden?

Tja, ben je wel helemaal gek van dit vak dan kan ik mij voorstellen dat het behoorlijk
moeilijk is geworden in de loop der tijd.
Kwaliteit zal altijd doorslaggevend blijven, maar het wordt allemaal steeds vluchtiger
en sneller. Niet bepaald de beste fundering voor kwaliteit.

[martijn01]

Heren/Dames,

Erg leuke reacties tot dusver. het is eigenlijk wel ongeveer wat ik had verwacht. vooral duwen en trekken en voor iemand zijn beeld gaan staan zijn dingen die mensen vaak zien maar, ik moet zeggen dat dit toch niet heel veel gebeurd wel bij fotografie voor de roddelbladen. kijk duwen en trekken is het altijd wel een beetje op onderwerpen. maar je ziet je collega's ook vaak dus bouwt toch wel een soort van band op als je allemaal hetzelfde doet, ongeveer dan.

En of ik mensen ken die dit tot hun pensioen volhouden... ja ik ken ze wel maar ik ken ook genoeg mensen die dat niet lukte. Mijn vader is voor mij altijd nu nog een leermeester geweest. iemand waar ik tegenop keek. Als klein ventje ging ik altijd met pappa mee met opdrachten.... zelfs toen ik nog met de pamper liep haha. hij droeg mij overal mee naar toe. ik vond dat fantastisch. als het echt gevaarlijk was moest ik in de auto blijven of er werd op mij gepast. Als oppas had ik ook vaak politie mensen, defensie, brandweer haha echt maar ik was altijd in veilige handen. toen ik 10 jaar was kwam mijn eerste foto in de krant ik heb die gemaakt met een nikon 801 (analoog) die was met plakband aan elkaar geplakt en die kreeg ik dus toen van mijn vader. Die foto heb ik altijd nog steeds liggen. mijn vader is nu 54 ik 22 hij houd het nog steeds vol. en heeft het prima naar zijn zin. Het enige wat ik anders heb/doe als hem is dat ik het vaak in grotere onderwerpen zoek. hij vind dat niet alles, ik wel. Wat goed is weet je nooit. ik rij vanuit brabant rustig naar zwolle als zeg daar iets groots afspeelt. hij heeft dat wat minder... met uitzondering van bijvoorbeeld de vuurwerkramp in enschede. Komend jaar ga ik voor de eerste keer echt iets groots proberen te doen. ik ga de 3 laatste etappes onder andere de mont vetoux in de tour volgen.

Tja weer genoeg geluld haha. Ik doe het in ieder geval met vol plezier en zou zelfs niet zonder deze baan kunnen. het geeft me de energie die ik nodig heb. Maar nu ga ik weer lekker het internet op om het nieuws af te struinen. Ik hoop ook nog meer reacties.

Met vriendelijke groet,

Martijn

[mikemix]

Leuk verhaal, Martijn. Respect.

Ik vind het overigens wel knap om iets leuk te vinden in je Pamper tijd, hoe oud was jij toen je er nog in liep?

[Nicole]

Wat een leuk verhaal zeg.. ben wel benieuwd naar je eerste foto !!

[martijn01]

Dan ga ik die foto toch gewoon even zoeken in het archief. althans dat achrief houd een grote ladenkast in die vol ligt, totaal niet gesorteerd met honderden dan wel duizenden archief beelden vooral van mijn vader maar ook van mij. kwam er net al 1 tegen uit 1982. best leuk zo'n la hahaha

Ik ga zoeken en probeer de foto zo snel mogelijk te plaatsen. ben er zelf ook wel weer benieuwd naar lang niet gezien.

hoop op vele reacties in dit topic. alvast bedankt!

groetjes,

Martijn