Fotomagnoviteit.
Einde digitale fotografie in de huidige vorm inzicht?
Fotomagnoviteit is een moeilijk begrip. Om uit te leggen wat het is, is het misschien eenvoudiger om eerst eens uit te leggen wat fotoconductiviteit is.
Fotoconductiviteit is de eigenschap van sommige stoffen dat hun weerstand voor elektrische stroom, die in het donker zeer hoog is, sterk afneemt bij verlichting. Dit komt o.a. voor bij selenium en cadmiumsulfide (CdS). Een effect wat een ruime toepassing heeft gevonden bij bv. belichtingsmeters, e.d.
De stof toriumoxisulfide blijkt echter de eigenschap te hebben onder de invloed van licht magnetisch te worden. In principe kan licht gezien worden als een vorm van een elektromagnetisch veld, maar dan natuurlijk in een heel ander frequentie gebied. Zo ook warmte wat infra rood veroorzaakt. Wat ook weer een vorm van straling is.
M.b.v. elektrolyse is men er in geslaagd toriumoxisulfide te laten neerslaan op een drager.
Na het belichten van het toriumoxisulfide is men er in geslaagd dit m.b.v. een soort reader uit te lezen. (Vergelijkbaar met een reader bij pinpassen, e.d. die ook die magnetische strook uitlezen.) De resultaten overtroffen alle verwachtingen! Er konden zwart/wit beelden worden gereconstrueerd met een resolutie die niemand voor mogelijk hield.
Na het ponsen van de drager naar de vorm van een kleinbeeld film is deze vervolgens in een cassette ondergebracht. Het bleek een ‘film’ op te leveren met een zeer hoge gevoeligheid! (800 tot 6400 ASA!) Maar ook zonder ruis! Omdat het een digitaal ‘beeld’ op de film betreft.
Uit de experimenten is gebleken de richting waarin de magneto-ionen zich hebben verplaatst afhankelijk is van de kleur van het licht.
Er wordt nu nog vol op geëxperimenteerd met de constructie van een goede reader. Maar dit zou een kwestie van tijd zijn en men is er uit.
U heeft het inmiddels al begrepen, deze ontwikkeling zal de hele wereld van de digitale camera op zijn kop zetten. Binnen kort zal het mogelijk zijn m.b.v. een analoge camera beelden vast te leggen met een resolutie vam 60 tot 100 megapixels! Dit lijkt veel, maar dat is het niet. Denk maar eens in hoeveel informatie een harddisk, in een computer, bevat op zijn schijven per vierkante centimeter? Dat is gigantisch veel!
Na het uitlezen van de ‘film’ kan deze weer gewist worden, en is weer geschikt voor hergebruik.
De eerst volgende bijeenkomst van de NCN is in april, dan zal ik een monochrome toriumoxisulfide film meebrengen met een zwart/wit poster die vervaardigd is m.b.v. bovengenoemde techniek. Het is mij nog niet gelukt beslag te leggen op een reader, maar dat komt dan een volgende keer wel.
Gerrit
Fotomagnoviteit
-
GdP
Fotomagnoviteit
Laatst gewijzigd door GdP op vr mar 09 2007 8:21 am, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Roelof
- Clublid
- Berichten: 5390
- Lid geworden op: vr dec 29 2006 1:43 am
- Locatie: Hoogeveen
- Ervaringsniveau: ***
- Foto's bewerken toestaan: Ja
Re: Fotomagnoviteit
Ik ben blij dat je onze aandacht hier even op vestigt, het is namelijk een fascinerende techniek. Maar omdat hier sprake is van een digitaal beeld op een filmdrager, is het juist niet het einde van de digitale fotografie, maar het einde van de analoge fotografie.gdepater schreef:Einde digitale fotografie inzicht!
Fotomagnoviteit is een moeilijk begrip.
Door de hoge prijs van de toriumoxisulfide film laat ik het nu nog even afweten om mijn oude filmcamera weer uit de kast te pakken. De kosten zijn nu nog hoog, omdat er sprake is van een medium met het WORM principe (Write Once, Read Many) dat slechts eenmalig beschreven kan worden. De hoge aanschafkosten zijn beter te rechtvaardigen als er een model komt dat vaak beschreven kan worden: Write Often, Read Many (WORM) Tegen die tijd stap ik ook zeker weer over op een andere camera.
Iedereen maakt fouten, zelfs ik.
-
George Fennes
- Clublid
- Berichten: 8091
- Lid geworden op: za apr 01 2006 10:30 pm
- Locatie: Ergens
- Ervaringsniveau: *
- Foto's bewerken toestaan: Ja
techniek staat niet stil
Hallo Roelof,
Ik ben blij dat jij een van de weinigen bent die Gerrit een beetje kan volgen.
De meesten hier op dit forum kunnen dat niet.
Gerrit zijn I.Q. is daar veel te hoog voor.
Je kan het geloven of niet, maar Einstijn (die grote geleerde, die altijd zijn kam kwijt was, je weet wel) is een kleine jongen vergeleken bij onze grote Gerrit de P.
Maar wat jij waarschijnlijk nog niet weet is dat hetgeen Gerrit schreef:
Eigenlijk al achterhaald is, in die zin dat er electrolutischi-fotonen zijn toegevoegd met een speciaal filter, die de UV stralen tegenhoud en teven er voor zorgt dat je geen last hebt van CA, (CA is vooral een plaag van de digitale fotograaf die op DX werkt) dus deze nieuwe film heeft nu drie voordelen ineen en de lichtgevoeligheid is vele malen groter dan die van de armzalige DX sensors.
Let wel 12.800 ISO en GEEN last van ruis, geen last van overstraling, en in donker kan je daar gewoon mee fotograferen zonder die lastige flits op je camera, met slagschaduw enz.
Alleen we zoeken nog een producent voor deze unieke film, oja deze film werkt volgens het W.M.T. principe (Write Many Times), dus onbeperkt gebruik, net als een SD, CF card enz.
Maar momentheel worden wij tegengewerkt door zeg maar alle camerafabrikanten, ja die zien hun hele handel natuurlijk instorten.
We zullen er vast wel uitkomen, maar voordat je het eerste prototype klaar heb en dan productie rijp voor de grote massa, zal er nog wel heel wat water naar de zee stromen.
En Gerrit ik weet dat deze berichtgeving een beetje rauw op je dak valt, maar binnenkort zal ik contact met je opnemen en kunnen we deze zaken wat verder bespreken.
Groetjes George
Ik ben blij dat jij een van de weinigen bent die Gerrit een beetje kan volgen.
De meesten hier op dit forum kunnen dat niet.
Gerrit zijn I.Q. is daar veel te hoog voor.
Je kan het geloven of niet, maar Einstijn (die grote geleerde, die altijd zijn kam kwijt was, je weet wel) is een kleine jongen vergeleken bij onze grote Gerrit de P.
Maar wat jij waarschijnlijk nog niet weet is dat hetgeen Gerrit schreef:
Code: Selecteer alles
M.b.v. elektrolyse is men er in geslaagd toriumoxisulfide te laten neerslaan op een drager. Let wel 12.800 ISO en GEEN last van ruis, geen last van overstraling, en in donker kan je daar gewoon mee fotograferen zonder die lastige flits op je camera, met slagschaduw enz.
Alleen we zoeken nog een producent voor deze unieke film, oja deze film werkt volgens het W.M.T. principe (Write Many Times), dus onbeperkt gebruik, net als een SD, CF card enz.
Maar momentheel worden wij tegengewerkt door zeg maar alle camerafabrikanten, ja die zien hun hele handel natuurlijk instorten.
We zullen er vast wel uitkomen, maar voordat je het eerste prototype klaar heb en dan productie rijp voor de grote massa, zal er nog wel heel wat water naar de zee stromen.
En Gerrit ik weet dat deze berichtgeving een beetje rauw op je dak valt, maar binnenkort zal ik contact met je opnemen en kunnen we deze zaken wat verder bespreken.
Groetjes George
Blijf het objectief bekijken
-
Brenzef
- Forumlid
- Berichten: 1801
- Lid geworden op: di nov 28 2006 12:05 pm
- Locatie: ISS Spacestation
- Ervaringsniveau: *
- Foto's bewerken toestaan: Nee
Hoi Gerrit,
Wat grappig dat jij hierover begint.
Wij zijn al maanden bezig met het opstellen van een proefset die 100% gebruik maakt van Fotomagnoviteit.
De eerste dragers worden in een bad gedompeld waarna de electronen zich beter kunnen hechten en er een basis wordt gelegd voor het volgende process, de multichrome toriumoxisulfide hechtlaag, dus al geen monochoom meer!!! (zo snel gaat het)
Deze zorgt ervoor dat de magneto ionen dichter op elkaar geplaatst kunnen worden en er zo een hoog gevoelige(re) beelddrager onstaat.
De CMOS/CCD technieken zullen, denk ik, snel vervangen worden voor deze techniek. Er is nog 1 probleem.... het veelvuldig wissen van de informatiedrager, hoe vaker wissen hoelanger het wis process duurt. Enfin, mogelijk een te lang verhaal....
Als je even een PB stuurt kan ik je onze (test)drager wel uitlenen. We hebben er eentje waarvan de hechtlaag niet zo goed is aangebracht en we gebruiken hem toch niet meer.
Kan je hem meenemen naar de NCN dag aangezien ik geen lid ben.
Wat grappig dat jij hierover begint.
Wij zijn al maanden bezig met het opstellen van een proefset die 100% gebruik maakt van Fotomagnoviteit.
De eerste dragers worden in een bad gedompeld waarna de electronen zich beter kunnen hechten en er een basis wordt gelegd voor het volgende process, de multichrome toriumoxisulfide hechtlaag, dus al geen monochoom meer!!! (zo snel gaat het)
Deze zorgt ervoor dat de magneto ionen dichter op elkaar geplaatst kunnen worden en er zo een hoog gevoelige(re) beelddrager onstaat.
De CMOS/CCD technieken zullen, denk ik, snel vervangen worden voor deze techniek. Er is nog 1 probleem.... het veelvuldig wissen van de informatiedrager, hoe vaker wissen hoelanger het wis process duurt. Enfin, mogelijk een te lang verhaal....
Als je even een PB stuurt kan ik je onze (test)drager wel uitlenen. We hebben er eentje waarvan de hechtlaag niet zo goed is aangebracht en we gebruiken hem toch niet meer.
Kan je hem meenemen naar de NCN dag aangezien ik geen lid ben.
-
GdP
Hallo George,
CA, of chromatische aberatie is een fout die veroorzaakt wordt door de lens en niet door de sensor!
Chromatische aberatie ontstaat wanneer licht van verschillende golflengten (kleur) terecht komt in verschillende brandpunten. Vooral merkbaar bij enkelvoudige en, in veel mindere mate, bij achromatische lenzen. Heldere objekten krijgen hierdoor een blauwachtige halo. De recente apochromatische refraktoren hebben hier geen last meer van. Reflektoren hebben nooit last van chromatische aberatie, tenzij er een lens als korrektie element in de lichtweg gebracht wordt. Spiegelobjectieven zijn wat dat betreft hier in het voordeel.
Bij digitale camera's wordt CA ook veroorzaakt door het infra rood filter dat voor de sensor is geplaatst.
Wat de ‘electrolutische fotonen’ (het heeft wel een andere naam George!) betreft zijn de problemen rond de gevoeligheid voor UV-stralen en infra rood opgelost. Eerst gebruikte men zgn. op damp technieken in samenwerking met het bekende centrifuge effect, zoals ook lensdelen van een coating worden voorzien. Maar de lichtgevoelige laag werd te dun, en liet ook gemakkelijk los van de drager film. Bovendien was de lichtgevoelige laag wel erg gevoelig voor UV-stralen. Het heeft uiteindelijk wel zijn toepassing gevonden in het bepalen van de afmetingen van zgn. ozongaten in de atmosfeer.
Waar het onderzoek plaats vind kan ik uiteraard geen mededeling over doen, want zoals je zelf al aangeeft licht dat zeer gevoelig bij de huidige fabrikanten van films en digitale fototoestellen.
Met vr. gr.,
Gerrit
CA, of chromatische aberatie is een fout die veroorzaakt wordt door de lens en niet door de sensor!
Chromatische aberatie ontstaat wanneer licht van verschillende golflengten (kleur) terecht komt in verschillende brandpunten. Vooral merkbaar bij enkelvoudige en, in veel mindere mate, bij achromatische lenzen. Heldere objekten krijgen hierdoor een blauwachtige halo. De recente apochromatische refraktoren hebben hier geen last meer van. Reflektoren hebben nooit last van chromatische aberatie, tenzij er een lens als korrektie element in de lichtweg gebracht wordt. Spiegelobjectieven zijn wat dat betreft hier in het voordeel.
Bij digitale camera's wordt CA ook veroorzaakt door het infra rood filter dat voor de sensor is geplaatst.
Wat de ‘electrolutische fotonen’ (het heeft wel een andere naam George!) betreft zijn de problemen rond de gevoeligheid voor UV-stralen en infra rood opgelost. Eerst gebruikte men zgn. op damp technieken in samenwerking met het bekende centrifuge effect, zoals ook lensdelen van een coating worden voorzien. Maar de lichtgevoelige laag werd te dun, en liet ook gemakkelijk los van de drager film. Bovendien was de lichtgevoelige laag wel erg gevoelig voor UV-stralen. Het heeft uiteindelijk wel zijn toepassing gevonden in het bepalen van de afmetingen van zgn. ozongaten in de atmosfeer.
Waar het onderzoek plaats vind kan ik uiteraard geen mededeling over doen, want zoals je zelf al aangeeft licht dat zeer gevoelig bij de huidige fabrikanten van films en digitale fototoestellen.
Met vr. gr.,
Gerrit
-
GdP
Hallo Brenzef,
Leuk te horen dat jullie met een vergelijkbaar procédé aan het experimenteren zijn. Misschien kunnen we nog wat van jullie leren.
Uit je reactie begrijp ik dat het veelvuldig wissen van de informatie drager steeds trager gaat na veelvuldig gebruik. Bij ons procédé gaat het juist steeds vlugger. Dat komt dat wij aan het bad waarin de elektrolyse plaats vind een bepaald percentage natrium hebben toegevoegd. We zullen dat wat verminderen om te kijken wat daar het resultaat van zal zijn.
De scanner die bij ons in ontwikkeling is kan 7 kleuren scannen + grijs en zwart. De eerste experimenten die hiermee hebben plaats gevonden leverden een extreem grote kleurdiepte op. Maar ook het contrast, wat met deze methode gehaald wordt ligt extreem hoog. Het benaderd bijna die van het menselijk oog! Problemen rond over- of onderbelichten zullen dan ook niet voorkomen. Alleen problemen bij het printen worden wel verwacht, want er is geen printer die met deze contrastomvang overweg kan. Hiervoor is een compressieprogramma voor in ontwikkeling.
Verdere informatie zullen we maar uitwisselen m.b.v. PB-berichten.
Met vr. gr.,
Gerrit
Leuk te horen dat jullie met een vergelijkbaar procédé aan het experimenteren zijn. Misschien kunnen we nog wat van jullie leren.
Uit je reactie begrijp ik dat het veelvuldig wissen van de informatie drager steeds trager gaat na veelvuldig gebruik. Bij ons procédé gaat het juist steeds vlugger. Dat komt dat wij aan het bad waarin de elektrolyse plaats vind een bepaald percentage natrium hebben toegevoegd. We zullen dat wat verminderen om te kijken wat daar het resultaat van zal zijn.
De scanner die bij ons in ontwikkeling is kan 7 kleuren scannen + grijs en zwart. De eerste experimenten die hiermee hebben plaats gevonden leverden een extreem grote kleurdiepte op. Maar ook het contrast, wat met deze methode gehaald wordt ligt extreem hoog. Het benaderd bijna die van het menselijk oog! Problemen rond over- of onderbelichten zullen dan ook niet voorkomen. Alleen problemen bij het printen worden wel verwacht, want er is geen printer die met deze contrastomvang overweg kan. Hiervoor is een compressieprogramma voor in ontwikkeling.
Verdere informatie zullen we maar uitwisselen m.b.v. PB-berichten.
Met vr. gr.,
Gerrit
-
Amadeus Gould
Dag Gerrit,
Ik moet eerlijk bekennen dat ik je bericht met wat ongeloof lees: 60-100 megapixel lijkt me nogal wat. Het is wat vroeg voor 1 april.
Ik wil niet onaardig zijn (met mijn scepis), maar ik plaats toch een aantal kantekeningen bij de genoemde voordelen die je noemt.
1) Bij zoveel megapixels, is de resolutie van veel (zo niet alle) objectieven de beperkende factor. En dan praat ik nog niet over de "uitlijning" van spiegel/zoeker t.o.v. het filmvlak.
2) De professionele fotografie markt vraagt er mijns inziens ook niet om. De afdruk kwaliteit van kranten en tijdschriften (toch iets waar het bij veel fotografie omdraait) is met een veel lagere resolutie. De snelheid waarmee nu beelden naar redacties worden verzonden is zeer snel (en een van de redenen van het succes van digitale fotografie). Mijn eerste indruk is dat het bij de door jou genoemde techniek toch om "slow photography" gaat.
3) Wat betreft het dynamisch bereik: met een D2x kan volgens Rorslett toch nog met 4 stops onderbelichting een bruikbare afbeelding gehaald worden.
4) Ik raad derhalve digitale fotografeerders niet aan om hun digi camera's weg te doen
Met vriendelijke groet,
AG
P.S. Er is er geen Nikon Club bijeenkomst op 1 april
Ik moet eerlijk bekennen dat ik je bericht met wat ongeloof lees: 60-100 megapixel lijkt me nogal wat. Het is wat vroeg voor 1 april.
Ik wil niet onaardig zijn (met mijn scepis), maar ik plaats toch een aantal kantekeningen bij de genoemde voordelen die je noemt.
1) Bij zoveel megapixels, is de resolutie van veel (zo niet alle) objectieven de beperkende factor. En dan praat ik nog niet over de "uitlijning" van spiegel/zoeker t.o.v. het filmvlak.
2) De professionele fotografie markt vraagt er mijns inziens ook niet om. De afdruk kwaliteit van kranten en tijdschriften (toch iets waar het bij veel fotografie omdraait) is met een veel lagere resolutie. De snelheid waarmee nu beelden naar redacties worden verzonden is zeer snel (en een van de redenen van het succes van digitale fotografie). Mijn eerste indruk is dat het bij de door jou genoemde techniek toch om "slow photography" gaat.
3) Wat betreft het dynamisch bereik: met een D2x kan volgens Rorslett toch nog met 4 stops onderbelichting een bruikbare afbeelding gehaald worden.
4) Ik raad derhalve digitale fotografeerders niet aan om hun digi camera's weg te doen
Met vriendelijke groet,
AG
P.S. Er is er geen Nikon Club bijeenkomst op 1 april
-
GdP
Hallo Amadeus,
Naar mijn weten voldoet de Nikon F6 aan alle eisen!
En het is niet voor niets dat ze deze camera nog steeds in productie houden!
Bovendien alle Nikon AF-S f/2.8 lenzen voldoen.
Het is niet wat we van Nikon gewend zijn, maar hier hebben ze duidelijk eens vooruit gekeken.
Met vr. gr.,
Gerrit
Naar mijn weten voldoet de Nikon F6 aan alle eisen!
En het is niet voor niets dat ze deze camera nog steeds in productie houden!
Bovendien alle Nikon AF-S f/2.8 lenzen voldoen.
Het is niet wat we van Nikon gewend zijn, maar hier hebben ze duidelijk eens vooruit gekeken.
Met vr. gr.,
Gerrit
