Je kijkt naar je fotoapparatuur en zie ineens je 300mm F4 liggen en ben je ervan bewust dat hij/zij? al een tijdje werkloos en wat verloren in je tas ligt te rusten, zonder gebruik te maken van de uitzonderlijk kwaliteit.
Vol spijt en schaamte beloof je te gaan doen waar dit ontwerp voor gemaakt is en waar hij/zij zich het best thuis voelt. Dat is op de body van een camera. Niks geen reserve bank of verdrongen door een aankoop gelijk Ronaldo door voetbal gek Madrid.
Nee, nu eens geen converter of tussenring maar lekker met de blote billen op de d300. AF nog steeds de 100meter ver onder de gemiddelde cloon. Op volle opening de vreemde merken ver achter zich latend. Gewoon een thuiswedstrijd en drie punten binnen halen.
Wat snorde dit objectief weer op mijn d300dertje. Wat was hij/zij weer scherp en alert. Hoe dienstbaar was hij/zij zijn baasje en stelde hem wederom niet teleur.
Had nog even moeite met een lelijk klein meerkoetje (foto 1) toen moeder eend in beeld kwam perste dit oerbeest het uiterste uit de hoeken en liet het bokeh even van zich spreken. Zodoende kwam moeder los van de achtergrond (foto 2). Hoe voorzichtig maar de scherpte niet kunnen onderdrukken werd het kuiken tussen het gras vandaan gegrepen, die ondanks zijn hevig gekwaak niet aan de gulzigheid kon ontsnappen. (foto 3) van de 300mm AF –s F4.
Net voor het naar huis gaan toch nog even vreemd met de 14-24 en raar doen. (foto 4).
1.
2.
3.
4.
