The Arctic 2010: Sallyhamna
The Arctic 2010: Alkefjellet, Hinlopenstretet
The Arctic 2010: Kongsfjord - Blomstrandhalvoya
The Arctic 2010: Kongsfjord - Ny Alesund
The Arctic 2010: Sightseeing @ Svalbard
The Arctic 2010: And then there was light
The Arctic 2010: Bellsund: Ingeborgfjellet & Ahlstrandodden
The Arctic 2010: Longyearbyen
The Arctic 2010: Birds @ Svalbard
The Arctic 2010: Ice, ice and..... Ice
Sorgfjorden
GPS 15:30 uur: 79°56 N, 16°43 E
Weer: 0.3°C, veel wind, ruige zee, bewolkt
Rond 16:00 uur arriveerden we bij de Sorgfjorden, het fjord van het verdriet, waarschijnlijk genoemd naar een periode uit 1693 toen veertig Nederlandse walvisvaarders werden aangevallen door drie Franse oorlogsschepen. Dertien Nederlandse schepen werden geënterd en vele walvisvaarders gedood. Met de zodiac voeren we aan wal van Eolusnesset. Op de heuvel aan de westzijde van de Sorgfjorden ligt Eoluskrossen, welke 6 juni 1855 opgericht is door J. Holmgren, kapitein op de schoener Aeolus uit Bergen. Uit de inscriptie, die nu verdwenen is, bleek dat het schip op 5 juni aanmeerde en was omgeven door ijs. Naast het kruis staat een stenen mannetje "Eolusvarden". Ten noorden op de Kaap zijn verder de graven van Russische walvisvaarders en eventueel ook die van de Nederlanders die in de periode van 1693 waren gedood.
Aan de andere kant van de baai ligt Heclahamna, vernoemd naar het expeditieschip van W.E. Parry die hier voor anker ging in de zomer van 1827, waarna Parry en James Clark Ross verder naar de Noordpool trokken. De expeditie werd onmiddellijk gestaakt toen men zich realiseerde dat het ijs vanuit het zuiden sneller oprukte dan de heren naar het noorden konden reizen. In de buurt ligt ook Heclahuken en Fosterneset, vernoemd naar Henry Foster die zorgde voor de Hecla tijdens de afwezigheid van Parry.
Maar de echte sterren die de show maakten was een groep van zo’n veertig sterke mannelijke walrussen die lagen te luieren op het strand. Hun verkoudheid en snurken kon door iedereen worden gehoord en soms ontwaakte knorrend en kreunend een boze walrus uit zijn slaap doordat een van zijn kameraden over hem heen klauterde. Walrussen zijn thigmotactisch wat inhoudt dat ze genieten van de aanraking van elkaars huid, een gemeenschappelijk kenmerk van andere vinpotige zoals de noordelijke en zuidelijke zeehond. Een paar walrussen werden ook zwemmend in de oceaan gespot met hun prominente snorharen en enorme slag tanden boven de golven uitkomend. Het was een geweldige middag vol historische bezienswaardigheden en een spectaculaire natuur. Wat zal de volgende serie brengen....?
Achtergrond info:
De walrus (Odobenus rosmarus) is een robbensoort die in de koude zeeën van het noordelijke halfrond voorkomt. De walrus hoort tot de orde van de roofdieren en is de enige nog levende soort in de familie der walrussen. Het meest opvallende kenmerk van de walrus zijn de lange slagtanden. Ze komen voor bij beide geslachten maar bij het mannetje zijn ze meestal langer, rechter en steviger. Over het algemeen worden de slagtanden zo'n vijftig centimeter lang maar er zijn uitzonderingen tot een meter waargenomen. Een ander opvallend kenmerk zijn de borstelachtige snorharen die van de bovenlip naar beneden hangen. De kop van de walrus is vrij klein, zeker in verhouding tot het lichaam. Ook de ogen en de oren zijn klein.
De mannetjes (stieren) zijn meestal veel groter dan de vrouwtjes (koeien). De stieren worden 280 tot 360 cm lang, gemiddeld 320 cm en de koeien 230 tot 310 cm, gemiddeld 270 cm. Een stier weegt vaak meer dan een ton, gemiddeld zo'n 1270 kilogram en een koe gemiddeld 850 kg. De walrus heeft een schouderhoogte van gemiddeld één meter.
1)
2)
3)
4)
5)
6)
7)
8)
9)
10)
Alle platen zijn tevens voorzien van GPS coördinaten.
Op- en/of aanmerkingen zijn zoals altijd van harte welkom.
Groet,
ALE
