The Arctic 2010: Sallyhamna
The Arctic 2010: Alkefjellet, Hinlopenstretet
The Arctic 2010: Sorgfjorden
The Arctic 2010: Kongsfjord - Blomstrandhalvoya
The Arctic 2010: Kongsfjord - Ny Alesund
The Arctic 2010: Sightseeing @ Svalbard
The Arctic 2010: And then there was light
The Arctic 2010: Longyearbyen
The Arctic 2010: Birds @ Svalbard
The Arctic 2010: Ice, ice and..... Ice
Bellsund: Ingeborgfjellet & Ahlstrandodden (Bamsebu)
GPS 07:30 uur: 77˚41’N, 14˚3’E
Weer: 2.7˚C, bewolkt
Bellsund werd ontdekt door Willem Barents in 1596. In 1610 was het Jonas Poole die deze fjord de naam gaf die het tot op de dag van vandaag nog draagt. Hij kwam op de naam Bellsund vanwege de welgevormde bergen die er uitzagen als klokken.
De Nederlander Willem Cornelisz. van Muyden waagde in 1612 de eerste poging om hier walvissen te vangen, maar hij was niet erg succesvol. In 1613 werd Bellsund het toevluchtsoord van Baskische, Nederlandse en Franse walvisschepen, die elk een soort van tol moesten betalen aan de zwaar bewapende Engelse vloot.
In 1614 kwamen de Nederlanders overeen om Bellsund voor een seizoen over te dragen aan de Engelse. In 1615 bouwde Nederlanders de eerste semi-permanente walvisvangst station in Spitsbergen aan de monding van Schoonhoven (Recherchefjorden), aan de zuidkant van Bellsund. Het jaar erop werd dit station door de Engelse toegeëigend.
Bamsebu (op Ahlstrandodden) is een historische plaats en werd vooral bekend als het centrum voor de walvisvangst uit de twintigste eeuw en met name, de Beluga walvis.
Op het moment dat we aan wal kwamen werden we "begroet" met een wat lugubere aanblik van letterlijk duizenden Beluga botten en schedels die over het landschap lagen bezaaid. Het duurde niet lang toen de radio's van onze gidsen ons alarmeerde dat er een aanzienlijke kolonie van Belugas was verschenen in de baai, zeer dicht bij het strand. Ik was helaas aan de verkeerde kant van de baai, heb die grote knapen nog wel gezien echter te ver weg om het vast te leggen. Achteraf gezien was het toch wel vreemd dat deze Beluga familie langs een enorme kerkhof van hun verwanten zijn gezwommen.
Op Ingeborgfjellet bivakkeren veel kleine Alken die zich daar uitstekend thuisvoelen in de bergen. Ook de vele planten profiteren hier van alles wat de toendra te bieden heeft. Op die toendra kwamen we een kudde rendieren tegen die vergezeld werden door een Sneeuwgors.
Het rendier en de kariboe leven in het Arctische deel van Europa, Azië en Amerika. Ze zorgen voor hun eigen voedsel, het rendiermos (een korstmos), dat ze zelfs als er een dikke sneeuwlaag ligt weten te vinden. Het rendier leeft in grote kuddes, tot soms wel duizenden dieren toe. Hierbij is de bepaling van de sociale rangorde belangrijk. Hiertoe dient mede het gewei; zowel mannetjes als vrouwtjes zijn geweidragend.
Het gewei van het vrouwtje is wat kleiner en telt minder punten. Voor het mannetje geldt: hoe groter het gewei, des te hoger staat hij op de maatschappelijke ladder. De vachtkleur varieert met het seizoen van donker bruin-grijs, bijna zwart tot tegen wit aan toe.
1)
2)
3)
4)
5)
6)
7)
8)
9)
10)
11)
12) He wat lekker!
Alle platen zijn tevens voorzien van GPS coördinaten.
Op- en/of aanmerkingen zijn zoals altijd van harte welkom.
Groet,
ALE
