Mijn eerste Makro cq Close up pogingen

[Paul Demo]

Vandaag toch nog maar ff het pietsie goede weer gebruikt om eens een poging tot makro te doen. Wat me opvalt is dat je wel erg dichtbij moet komen en veel moet croppen om een leuk resultaat te behalen. Misschien mis ik een tussenring?? , of is een 105mm net niet lang genoeg? Graag jullie advies, op of aanmerkingen. Ik vindt makro een heel interessant onderwerp en ben zeker van plan om het op een hoger plan te gaan trekken.









Even een fazantje tussendoor:

[rik6230]

Macro is een vak apart. Een vereiste vind ik dat de foto of een deel daarvan echt haarscherp moet zijn. Probleem daarbij is dat je zo dicht bij bent dat het diafragma een hele grote rol speelt. Als ik naar de laatste foto kijk is de tweede poot scherp maar zijn kop al niet meer. Wel is dit standpunt mooi. Evenwijdig aan de lens waardoor hij over zijn hele lengte scherp kan zijn. Bij 4 zie je zijn achterlijf weglopen. (Kan ook mooi zijn)
Verder vind ik de kleuren vrij hard. Voor een eerste poging een prima resultaat.

groet,
Rik

[renecita]

Ik heb eigenlijk hetzelfde 'probleem', maar vind het daardoor toch een uitdaging. Wat ik tot nu toe het meest doe is het beestje 'recht aankijken' waardoor in ieder geval de ogen scherp zijn. Vaak het lijf niet meer, zoals in deze:



Wat me ook is opgevallen is dat de ogen vaak meer doortekening hebben dan je in eerste instantie denk. Dus ik denk dat als je je vierde foto oplicht, de ogen veel mooier worden.

Verder denk ik zelf ook dat om het hele beestje scherp te krijgen, je toch verder af moet en dan uitsnijden.... Ik hou me ook aanbevolen voor andere tips, net als jij...

groet Renecita

[Brenzef]

Op geen van de foto's is echt goed het detail te zien. Dat is in de praktijk lastig omdat je met het diafragma (wil je toch op pakkembeet f11 zetten), en de hoeveelheid licht die je dan nodig hebt, zit. Het lijkt er overigens op dat jullie voldoende licht hebben. Maar macro fotografie vereist een behoorlijke hoeveelheid stabiliteit zodat je zo min mogelijk bewegingsonscherpte krijgt.

Je kunt met een micronikkor vele malen beter resultaat behalen. Het vereist oefening, maar op een gegeven moment lukt het.

[Paul Demo]

Dat oefening nodig is snap ik, het valt niet mee om in elke kronkel een stabiel standpunt in te nemen en ook de insecten hebben geen geduld. Maar ik kan met de 105 micro zonder hulpstukken de facetten van de ogen bijv. scherpkrijgen? En dan uiteraard ook het hele beestje?

[renecita]

Brenzef schreef:

Op geen van de foto's is echt goed het detail te zien. Dat is in de praktijk lastig omdat je met het diafragma (wil je toch op pakkembeet f11 zetten), en de hoeveelheid licht die je dan nodig hebt, zit. Het lijkt er overigens op dat jullie voldoende licht hebben. Maar macro fotografie vereist een behoorlijke hoeveelheid stabiliteit zodat je zo min mogelijk bewegingsonscherpte krijgt. Je kunt met een micronikkor vele malen beter resultaat behalen. Het vereist oefening, maar op een gegeven moment lukt het.

Naar aanleiding hiervan heb ik het boekje bij de lens er nog eens bijgepakt. Daar staat een scherptedieptetabel in. De tabel is in centimeters. Uit de tabel blijkt dat pas vanaf focusafstand 80 centimeter, reproductieratio 1:5,8 verschillen ontstaan tussen f11 en lager (f11 scherptediepte van 78 tot 81 cm, tegenover bijv. f 5.6 79 tot 80 cm, 2 cm minder dus.

Er van uitgaande dat een waterjuffer of een slak 5 centimeter lang is (ik denk dat ze zelfs langer zijn), dan zou je, als je hem 'op de kop' neemt, om hem helemaal scherp te krijgen (van kop tot staart), volgens de tabel op f11 van 1 meter afstand moeten fotograferen, reproductieratio is dan 1:7,8. Het beeld op de foto is dan bijna 1/8e van het werkelijke beeld en dat betekent uitsnijden ... (toch?)...

Bij reproductieratio 1:1, wat we natuurlijk proberen, is de scherptediepte bij alle diafragma's hetzelfde, namelijk van 31 tot 32 centimeter (wellicht zijn er in millimeters kleine verschillen). Dus je hebt dan 1 centimeter mogelijk scherp detail in de foto...

Voorbeeld ter illustratie: f11, sluiterijd 1/160, afstand weet ik niet meer, maar het was een minimini slakje... De scherptedieptelijn is duidelijk te zien.



Mijn voorzichtige conclusie is dus dat onscherpte bij de macro voor misschien wel het grootste deel 'het aard van het beestje is'.... en dan bedoel ik niet het beestje dat de foto's maakt

Zijn jullie het daarmee eens of maak ik een redeneringsfout?
Wat zou je kunnen doen om het makkelijker te maken (om terug te komen op het oorspronkelijk topic): voorzetlens, tussenring?

Groet Renecita

[Brenzef]

Maar ik kan met de 105 micro zonder hulpstukken de facetten van de ogen bijv. scherpkrijgen? En dan uiteraard ook het hele beestje?

Das lastig Paul.
Ikzelf heb nooit echt de facetten poepscherp in beeld gekregen met mijn D70. Wel kan je aanzienlijk meer detail verkrijgen, maar de D70/80 lukt dat niet eenvoudig.

Door de geringe scherptediepte (het stuk dat je scherp op de foto krijgt) is het standaard niet mogelijk om zo'n een heel beestje er scherp op te krijgen.

Het aantal goede macro's die ik maak tijdens een uitstapje ligt bij mij erg laag. Ben een pietlut, maar sowieso blijft het lastig om de scherpte op exact de goede plek te krijgen.

Veel doen is het motto.