Jammer dat je er niet meer in kan. Ik ben er 2 keer geweest.
De eerste keer gaven ze nog rondleidingen door de centrale heen. Je mocht overal komen zonder uitzonderingen. De leiding was niet zo streng zodat ik na de rondleiding op eigen houtje maar ben wezen kijken.
Ongeveer een uur of 2 rond gedoold door die eindeloze gangen, langs constructies pijpen en electra die ik nauwelijks kon bevatten. (Natriumpompen zo groot als betonmixers op vrachtauto's en daar dan 3 van
) tot uiteindelijk de controle kamer waarvandaan het hele complex werd bestuurd. Compleet verlaten en stoffig van de jaren van afwezigheid van mensen in het complex onder het knipperende schijnsel van de aftakelende TL verlichting die waarschijnlijk al 20 jaar onafgebroken aanstond.
De 2e keer was het binneste van de centrale afgesloten, althans niet zomaar toegankelijk
Ik ben er toen met een maatje wel ingegaan (geslopen meer) en zijn gekomen tot de verlaten onderhouds catacomben van de centrale. Hebben daar nog de nodige administratie - ordners en nog electrische dingen meegenomen als souvenier
Het heeft op mij een overweligende indruk gemaakt. Deuren van 100 ton
, alles zo sterk en enorm robuust uitgevoerd. Het geeft je wel een heel nieuwe kijk op het begrip atoomsplitsing en wat er kennelijk voor nodig is om onder controle te houden.
Het ontag dat je krijgt voor de immense oerkrachten die er in nucleair materiaal opgesloten zit is enorm.
En dan te bedenken dat Kalkar maar een kleine centrale was van 'slechts' 327Mw. Tsjernobyl was 1.000Mw.
Wees gerust. Kalkar was ontworpen om te draaien op Plutonium, dat is er gelukkig nooit geweest. Wel is het vloeibare Natrium er geweest maar dat was al lang opgeruimd toen wij er waren. Ik geef geen licht en de souveniers waren afkomstig uit een reparatie magazijn die de kasten onderhield in het complex.
Mijn huidige mening over nucleaire centrales ? Doe mij maar kolen of gas, dat is mij heftig genoeg
