Onvoorspelbaar gedrag, wat doe je eraan ?

[jettiny]

Iedereen herkent het wel als mensen die je fotografeert wat schuchter zijn, zenuwachtig, het allemaal wat eng vinden dat er een camera op hen gericht is, enz.
Nu heb ik toch een paar keer meegemaakt dat mensen echt onmogelijk goed zijn vast te leggen, wat je ook probeerd.
De een blijft aan het lachen, draait, beweegt volop, geeft vreemde niet bij hem thuis horende gelaatstrekkingen, en hij lijkt zelfs helemaal niet fatsoenlijk op de foto te willen.
Een ander geeft totaal geen gehoor aan de commando's die je geeft, en is om het minst afgeleid.
Ook hier geen mimiek die bij de persoon normaliter te zien is.
Kortom niet fatsoenlijk te fotograferen wat je ook doet.

Wat moet je hier nou mee als fotograaf ?
Zijn het tekortkomingen van jou als fotograaf ?
Is het dat dat soort mensen zich anders voor willen doen dan ze in werkelijkheid zijn ?
Bang dat de bekijker van de foto een negatief oordeel geeft over deze personen ?

Ik weet er eigenlijk niet zo goed raad mee.
Wie weet raad/advies van wat wel en zeker wat niet te doen.

Vrgr
Tiny

[george013]

Heb je het over mensen op straat of over je dochters?
George

[Steven]

Als iemand onzeker is dan gaat hij of zij zich vaak geforceerd gedragen voor de camera. Het is ook niet voor iedereen om "model" te zijn of te staan.
Probeer uit te vinden waar jullie klik zit, probeer diegene op het gemak te stellen. Zijn er meerdere personen begin dan eerst met degene die minder of geen vrees heeft en betrek degene met watervrees daarbij. Vraag wat hun favoriete muziek is en zet dit op als het mogelijk is. Je moet soms heel erg je best doen iemand op het gemak te stellen maar probeer dat niet ten koste van alles en niet te geforceerd. En ja het kan ook zo zijn dat iemand gewoon niet fotogeniek is of onzeker blijft of wellicht gewoon niet wilt. dan moet je jezelf daar uiteindelijk bij neerleggen.

[edit]Niet geheel onbelangrijk idd George.

[GdP]

Naar mijn mening is het vaak een negatief zelfbeeld wat hier de oorzaak van is. Ik zou echt niet weten hoe je dit moet oplossen. Ik fotografeer ze dan maar wanneer ze het zelf niet in de gaten hebben. En dat kan best wel eens een aardige foto opleveren.

[jettiny]

Nee niet mijn dochters George , die gedragen zich voorbeeldig.
Maar het gaat om groepsfotografie op locatie in beide gevallen.

@ Steven bedankt voor je uitgebreide antwoord.
Tja, ik heb me er ook bij neergelegd, maar je wil toch graag grip houden op wat je doet.
En ik heb ook de eerste poging met deze persoon afgeblazen, om hem wat rust te geven, te wennen aan de situatie, en om zich daardoor te herstellen.
Maar helaas !!
Later was het weer hetzelfde liedje.

Vrgr
Tiny

[jettiny]

Bedankt voor je reactie Gerrit.
Moeilijk he, jou optie om ze te fotograferen als ze niet kijken is op zich een goede, alleen het moest even in georganiseerde vorm.

Vrgr
Tiny

[GdP]

Bij groepsfotografie vraag ik altijd of ze hun ogen dicht willen doen, en heel stil zijn.
Op mijn commando mogen die weer open, en dan druk ik gelijk af.
Het komt zelden voor dat er nog één bij zit met zijn ogen dicht, of gekke bekken trekt.

[Hasselbox]

Ik denk dat het bij mensen die jou goed kennen, niet zo vaak voor komt.
Soms is er weinig aan te doen. Alleen geduld opbrengen en begrip hebben voor hun onzekerheid of gespannenheid.
Andere fotografen hebben hier soms gebruik van gemaakt om tot een portret te komen dat niet gekunsteld en toch geposeerd uitziet.
Een paar voorbeelden van Diana Arbus.
Een ware meesteres op het gebied van portretten.


Google eens op deze naam en op Henri Cartier Bresson nadat je bij google op afbeeldingen klikt.

[jettiny]

Goeie tip Gerrit, die neem ik mee.
@ Hasselbox, laat het nou hele goed bekenden van mij zijn
En leuke portretten iid, maar eens googlen.

vrgr
Tiny

[blackMTF]

Een bekende truuk bij probleemgevallen is om het model eerst met het hoofd van de camera af te wenden. En dan op commando in de lens te laten kijken. (Als dat tenminste de gewenste pose is.)

Maar of dat lukt bij een groepsportret?

[Léon Obers]

Het ligt eraan of het om kinderen of volwassenen gaat, jongens (mannen) of meisjes (vrouwen) hoe je ermee omgaat.
Voordat je een familie gaat fotograferen praat eerst over simpel alledaagse dingen. Geef complimentjes over de leuke kleding die dames en kinderen hebben aangetrokken, geef een leuke reactie op een stekelig gel-kapsel van een schooljongen, of de gekleurde haarstrikjes van een meisje. Het gaat om aandacht geven aan hen. Die fotografie is "eigenlijk" maar bijzaak. Als ze merken dat het eigenlijk gewoon een "bezoekje" is alsof je gewoon thuis bent, en zich op hun gemak gaan voelen, dan is het tijd om te beginnen met foto's maken. Voor erg kleine kinderen zorg dat je wat knuffelbeesten bij de hand hebt.
Sommige kinderen / volwassenen, tja daar zul je altijd moeite of problemen mee hebben, dat verandert niet. Maar bedenk dat men dat van zichzelf ook weet. Dan is een "redelijke" houding van de persoon altijd nog te verkiezen boven een "onmogelijke".

[blackMTF]

+1 met Léon.

Een bepaalde emphatie met je model is een groot pluspunt.

Het is ook wel iets wat je moet opbouwen. Maar zeker niet onmogelijk om aan te leren.

[Hans Braakhuis]

Nu werk ik veelal met een persoon en klikt het niet, dan maar niet.
Soms schiet iemand in de lach, of kan zich op een andere manier niet concentreren. Wat dan goed helpt is een kleine pauze. Ik bespreek dat het niet lukt en doe dan een joga oefening voor. Ogen dicht, gemakkelijk staan, armen voor je lijf laten bungelen, en drie keer in en uit ademen. Ogen open, terug naar de gewenste pose en dan gaat het goed.

[pveenstra]

Het zijn vaak kleine dingen die het verschil hierbij maken. Ik ben het zelf ook nog aan het leren. De neiging om direct de fototas in te duiken, camera te voorschijn te halen en dan te denken dat je kunt beginnen, heb ik nog steeds. Dat werkt meestal niet.
Dus inderdaad de tijd nemen om de sfeer te maken en die camera ondergeschikt te maken. Blijft lastig, omdat dit per persoon verschilt wat je dan moet zeggen of doen.
De tip van Hans houd ik zeker in gedachten, lijkt mij voor noodgevallen zeker handig!

[RvDam]

Veel is ook met je eigen gedrag te sturen. Als jezelf wat onzeker overkomt dan zal dit reflecteren op je model. Dus zorg dat je laat zien dat je weet wat je doet en dat je er plezier in heeft. Dan zal dit op het model reflecteren. Daarnaast is het belangrijk dat je eerst even een praatje maak. Ik doe veel studio werk met onervaren modellen. In het begin had ik ook moeite met het aansturen maar naarmate je het vaker doet komt het vanzelf. Ik maak eerst een praatje met het model. We praten dan een beetje over haar interesse enz. Daarna vertel ik haar wat de bedoeling is met de fotosessie en hoe ik dit wil bereiken. Ik stel het model ook op het gemak dat het allemaal wel goed komt en tijdens de sessie geef ik veel complimenten. Dan zie je het model groeien. Tussendoor controleer ik meestel de gemaakte foto's op een groot scherm en dan geef ik aan dat we al een aantal hele mooie foto's hebben en laat ik haar de mooiste even zien. Kortom, geef het model veel positieve aandacht en dan groeien ze tijdens de sessie.