Hoe kleiner de pixels, hoe eerder je op pixelniveau de lensfouten tegen zult komen. Je kijkt nu eenmaal naar nog kleinere details van het beeld.André schreef:Er wordt gezegd dat de D800 met non-top glas (laat ik als puur willekeurig voorbeeld mijn tamron 70-300 nemen) de foutjes van de lens veel sneller laat zien. Ook is het een bekend gegeven dat de wat mindere lenzen in het centrum over het algemeen gewoon goed zijn maar aan de randen minder, en dat ze dus de foutjes goed laat zien op foto's gemaakt met de D800. Als ik de camera nu instel op cropfactor 1.5, zal de lens en de sensor dus niets doen met het gebied wat buiten het centrum ligt, en dus de lensfoutjes in dit gebied niet laten zien.
Stel dat de pixels zo klein waren als moleculen. Kijk je dan op moleculair niveau naar het beeld, zie je elke onvolkomenheid van de lens. "Scherpte" verspreid zich dan wellicht over vele duizenden moleculen. Elke molecuul laat iets anders van die scherpte / onscherpte zien, waar met "grote" pixels anders geen onderscheid is op te maken.
Wel of niet croppen.
Afgezien dat je een groter beeldgebied opneemt met FX tegenover de DX crop-uitsnede, houdt je met DX minder totaalpixels over. Je snijdt er nu eenmaal beelddelen af.
Nu zou je de Tamron 70-300 bij DX-crop kunnen instellen op 200mm en dat kunnen gaan vergelijken met FX en de lens op 300mm ingezoomd.
Heb je dezelfde beelduitkadering met verschillende formaat uitsnedes. Bij de DX-crop heb je echter iets van 15,5 Megapixels ter beschikking, met FX 36 Megapixels.
Voor veel opnamen is die 15,5 Megapixels meer dan ruim voldoende voor algemene fotografie als je toch geen grote afdrukken maakt.
Dus een D800 is feitelijk een heel aardige allround camera waarbij je prima van de DX-mode gebruik kunt maken.
Je Tamron 70-300mm op DX gebruikt houdt je effectief een beeldhoek over die te vergelijken is met 105-450mm op FX (edit: correctie na opmerking JaapV)
