Fotograaf vs Uitgever (Rijdende rechter)

[ReneG]

Voor diegenen die het nog niet weten, vanavond op 1 om 22:20 een item over het gebruik van een foto bij de rijdende rechter.
http://www.eerstehulpbijrecht.nl/dinsda ... de-rechter

Wat ik uit de samenvatting begrijp heeft een uitgever een foto gehaald van een site voor rechtenvrije foto's en die gebruikt in een uitgave. De fotograaf is het daar niet mee eens. Details ken ik verder niet, ik ben benieuwd. Vooral naar het feit of die uitgever er vanuit had mogen gaan dat de foto's op die site daadwerkelijk rechtenvrij waren, en of de fotograaf bij de uitgever aan het juiste adres is, of bij die site moet zijn.

[Léon Obers]

Interessant.
Normaal gesproken moet een uitgever "onderzoek doen" waar een foto vandaan komt. Eventueel een beroep doen op "Stichting Foto Anoniem" als een fotograaf niet bekend is.
http://www.fotografenfederatie.nl/fotoa ... 294.0.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Er zijn ook persbureaus en stockbureaus die fotografen vertegenwoordigen. Vragen die bij mij opkomen:
Hoe bonafide is een website van "rechtenvrije foto's"?
Heeft de fotograaf daar zelf foto's gestald bij die website, en heeft hij onderlinge afspraken met de uitgever van die website?
Of heeft een website met de daarop voorkomende"rechtenvrije" foto's, die foto's vanuit dubieuze kanalen vergaard?
Hoe ver gaat de verantwoordelijkheid van een uitgever om te onderzoeken of een "stockbureau" bonafide is?

Als het er dik bovenop ligt dat de website waar de foto zogenaamd "rechtenvrij" van betrokken is er nogal dubieuze praktijken op na houdt, is een uitgever daarop direct aan te spreken. Die mag zich niet verschuilen aan de gebruiksvoorwaarden van dergelijke websites. (Mocht die in tegenspraak zijn met de wetgeving, is wetgeving de bindende regelgeving waaraan men zich moet houden).
Als het bonafide lijkt en moeilijk is vast te stellen of het klopt, wordt het moeilijker denk ik. Je kunt er IMO een uitgever dan niet direct op aanspreken als hij ter goeder trouw heeft gehandeld. In dat geval moeten zowel uitgever als fotograaf een procedure aanspannen bij dat bedrijf die de "rechtenvrije foto's " aanbiedt op diens website.

Al met al kan het een interessante discussie en zienswijze opleveren.
Ik heb echter mijn twijfels over de specifieke kennis van zaken betreffende het auteursrecht van "de rijdende rechter". Mogelijk zal die daarom beroep doen op de kennis van experts op dat gebied om zich te informeren, naast bestudering van de wetgeving zelf, en daar zijn recht op doen laten uitspreken. (Dat deel komt meestal niet in de uitzending naar voren. Dan heet het dat de rechter "de zaak bestudeerd heeft" en onderzoek heeft gedaan, en op grond daarvan een uitspraak doet).

We wachten met spanning af wat de uitzending brengt.

[ReneG]

Veel van die 'variabelen' had ik ook bedacht. Persoonlijk vermoed ik dat de uitgever zal moeten aantonen dat hij op één of andere manier een overeenkomst heeft met de site (al dan niet betaald) om überhaupt een zaak te hebben. Hetzelfde principe als je aanhaalt, te goeder trouw, bijvoorbeeld wanneer je een (gestolen) fiets koopt bij een aannemelijk legitieme fietsenhandelaar. In dat geval blijft het je eigendom. Dat is niet het geval wanneer je deze bij een particulier of op de hoek van de straat koopt, daar bestaat genoeg jurisprudentie over. Maar dan nog kan het wel eens zo zijn dat de fotograaf de uitgever mag aanspreken en de uitgever op zijn beurt de site moet aanspreken. De fotograaf moet de site (vind ik) overigens altijd aanspreken als deze zijn foto's plaatst zonder toestemming.

Voor wat betreft de rijdende rechter, die man is in het dagelijks leven kantonrechter, die zal echt wel het nodig uitzoekwerk (laten) doen. Zijn uitspraken zijn overigens wettelijk bindend omdat de deelnemende partijen daarmee vooraf instemmen. Die mogelijkheid is overigens ook bij wet geregeld.

Ik ben ook erg benieuwd wat hieruit komt...

[Léon Obers]

Dat die man gewoon rechter is, dat snap ik. Hij gaat ook nooit over één dag ijs heen. Bestudeert de zaak goed (hij moet zijn uitspraken namelijk wel goed kunnen onderbouwen), maar denk niet dat hij op zichzelf echt diep achterliggende kennis heeft specifiek op gebied van auteursrecht. Vandaar dat ik verwacht dat hij zich goed zal (moeten) informeren. Dan is het de vraag bij welke specifieke experts hij te rade gaat. De een of de ander kan daar gewicht in de schaal leggen waar de nadruk op komt te liggen in de behandeling van de zaak.

[Léon Obers]

De zaak gezien.
Meester Visser heeft inderdaad een externe autoriteit op gebied van auteursrecht binnen gehaald om zich te informeren. Een professor Visser. Nee, geen familie.
De uitgever is gewoon verantwoordelijk en moet de fotograaf betalen voor het gebruik van de foto. Op zijn beurt kan de uitgever dan weer naar de beheerder van de website gaan die de foto's aanbiedt, omdat die onduidelijke voorwaarden heeft in het gebruik van foto's. (Gemeente Amsterdam stadsdeel Zuid-Oost).
Dus wel zo ongeveer gelopen zoals ik had verwacht.

[ReneG]

Prima uitspraak lijkt me. Het reclamespotje voor deze uitzending had me wel een beetje op het verkeerde been gezet, het leek daarin te gaan om een stock site.

[lotjeman61]

En is 50 euro marktconform?
(50 volgens markt en 50 verdubbeling wegens misbruik en 50 wegens geen bronvermelding)

[ATOR]

Ik heb veel te maken gehad met mensen die niet betaalden. Mijn ervaring met deurwaarders en rechtszaken is dat het meer kost dan dat het oplevert. Als je je uren telt en onkosten (griffiekosten!) dan is het als zelfstandige niet lonend om achter kleine wanbetalers (<€1000) aan te gaan.

Voor een vordering van €501 betaal je €461 aan griffiekosten. En als iemand een vals adres of valse naam heeft opgegeven en de inschrijving in het basisregister klopt niet dan ga je van je vordering niets terugzien.

In deze zaak krijgt de fotograaf €150 maar wat gebeurt er met de kosten die hij gemaakt heeft om dit geld te krijgen? De griffiekosten zijn al €116. Tel daar dan nog bij op de uren die hij bezig is geweest met deze rechtszaak en de voorafgaande briefwisseling met de uitgever. Hij kan de rechtszaak wel gewonnen hebben maar hij blijft een verliezer.


Ik zou graag wat actie zien van de politiek om wanbetalers tot geschiedenis te maken. Het enige wat nu werkt is vooraf laten betalen maar ja dat werkt natuurlijk niet als iemand je werkt jat.

Niet cool.

[Léon Obers]

Nou ja. De fotograaf in kwestie is niet erg zakelijk.
Hij rekent normaal Euro 50,- voor een foto. Dan wordt de vergoeding 2x conform dat bedrag + nog een keer voor geen naamsvermelding. Dus bij elkaar 3x vergoeding (het bedrag wat normaal in de voorwaarden van de Fotografenfederatie staat). Repte ook niet over extra kosten. Een andere fotograaf rekent normaal waarschijnlijk al veel hogere prijzen. En kan uitgaan van wat die normaal rekent.
Omdat het verder via de TV-uitzending verliep zijn er geen andere kosten in rekening gebracht.

Die professor Visser die ingeschakeld was, autoriteit op auteursrechtelijk gebied, gaf in de uitzending heel duidelijk aan dat alle kosten van een advocaat die er normaal gesproken wordt ingehuurd plus griffierechten e.d. op het bordje van de tegenpartij in rekening gebracht kunnen worden. (Tenminste als de eiser in zijn recht staat en de zaak wint).

Dus het loont zeer zeker wel de moeite om een zaak aan te spannen en beter voor te bereiden dan die fotograaf in kwestie van die TV-uitzending.
Zie ook een reactie in een eerdere draad hoe opgelopen kosten gewoon voldaan moeten worden.
http://www.nikon-club-nederland.nl/foru ... 89#p611189" onclick="window.open(this.href);return false;

[jfbat]

Proceskosten komen in principe voor kosten van de verliezer. Daar vallen ook je eigen uren en kosten onder. Er worden echter wel vaste verrekenbedragen/percentages gehanteerd, die inhouden dat je zelden al je kosten terug krijgt, nog los van de verborgen en/of niet kwantificeerbare kosten die je ook altijd hebt bij dit soort kwesties.

Omdat nooit zeker is dat je wint, of als je wint ook daadwerkelijk betaald krijgt, en je de kosten vooraf zelf moet betalen, is het inderdaad steeds de vraag of je eigenlijk nog achter de kleinere bedragen aan moet gaan. Iets waar sommige mensen en "bedrijven" zelfs misbruik van maken...

Het is in dit geval ook meer een principezaak volgens mij, die gelukig kostenloos wordt opgepakt door een programma als dit. Bijkomend voordeel is dat het nu ook op TV is geweest en daardoor makkelijk kan worden gebruikt als referentie door andere fotografen.

De uitkomst had ik op basis van de summiere info vooraf toch wel verwacht. Zeker een uitgever zou moeten weten dat hij bij auteursrechtgerelateerde items erg zeker moet weten dat hij afspraken heeft gemaakt met de daadwerkelijke rechthebbende.

[Léon Obers]

Proceskosten komen in principe voor kosten van de verliezer. Daar vallen ook je eigen uren en kosten onder. Er worden echter wel vaste verrekenbedragen/percentages gehanteerd, die inhouden dat je zelden al je kosten terug krijgt, nog los van de verborgen en/of niet kwantificeerbare kosten die je ook altijd hebt bij dit soort kwesties.

Dat ligt er maar net aan of het realistisch is, van wat er wordt geclaimd. Als het een complexe zaak is met meerdere partijen (dat kan namelijk ook voorkomen), en er om die reden meer kosten worden gemaakt, kan ook dat geclaimd worden. Of hoe lang rekt de gedaagde "onnodig" de rechtszaak? Dat hoeft de eiser ook niet te pikken in al de extra tijd die ermee gemoeid is. En ook dat wordt gewoon bij de tegenpartij neergelegd.

Zie mijn aanvulling op mijn vorige bericht waarbij in een andere draad ruim Euro 28.000 werd toegekend als schadebedrag.

[Peter]

Als leek op dit gebied de uitzending gezien.

Ik moet zeggen dat het toch aardig helder in beeld is gebracht, met een duidelijke uitspraak.
De wijze waarop de materie werd beschreven was laagdrempelig, zonder allerlei moeilijke kreten en begrippen.

Prima

[Michele]

Mijn vrouw werkt bij een advocatenkantoor dat gespecialiseerd is in deze materie en in principe is auteursrecht (eigenlijk: het Intellectuele eigendom) juist een van de weinige rechtsgebieden waar de verliezer vrijwel altijd opdraait voor alle gemaakte kosten. Dit ivm de doorgaans verhoudingsgewijs hoge kosten voor een verhoudingsgewijs kleine zaak (even niet denken aan Apple vs Samsung). Ik heb ooit een vergelijkbaar iets aan de hand gehad en dorst toen niet naar een advocaat te stappen uit angst voor de kosten en heb het er na wat boze correspondentie bij laten zitten. Onterecht, zo werd me toen achteraf door een bevriende advocaat van het kantoor van mijn vrouw gemeld, want ik had de boel probleemloos voor kunnen laten komen, al ging het slechts om 150 euro...

Probleem is alleen: zodra je met een gespecialiseerde advocaat gaat babbelen, begint de tikker te lopen en als de tegenpartij schrikt van een juridische brief van een avocado, heb je wel kosten gemaakt om je gelijk te krijgen, maar heb je die nog niet terug. Vaak blijft het namelijk in dit stadium: boze brief van officieel kanaal is voldoende om de tegenpartij tot inkeer te laten komen. Maar als de avocado bijvoorbeeld 100 euro per uur rekent (koopje) voor een zaak van 150 euro, tel uit je winst.

[Léon Obers]

Dan heb je het in dat geval niet goed aangepakt hoe te handelen.
Als je reeds een advocaat hebt betrokken om een boze brief te laten schrijven, en die kost Euro 100,- tel je die al direct bij het te vorderen bedrag bij de tegenpartij op. Dus je vordert dan niet Euro 150,- maar Euro 250,-

Eerder heb ik mensen hier op het forum via PB, alsook uit mijn privé kennissenkring geadviseerd een voor mij bekend gespecialiseerd advocaat in de arm te nemen. De tegenpartij heeft in al die gevallen "geschikt" (dus lieten het niet tot een rechtszaak komen), maar betaalden reeds met inbegrip van de kosten van de advocaat erbij. De eisers zijn er dus nooit op achteruit gegaan, integendeel het was altijd de moeite waarde.

Bij één fotograaf die voor jaren geleverd werk wat nog steeds werd gebruikt voor komende jaren licenties naar zijn klant wilde doorrekenen als "afkoop" was de klant aanvankelijk niet bereid meer betalen dan Euro 10.000,- Dat vond die fotograaf te weinig. Na advies om eens te praten met dat gespecialiseerde advocatenkantoor, sleepte die er Euro 115.000,- uit, en dat als schikking. Er kwam geen rechtszaak aan te pas. Over de moeite waard gesproken.

[emdeklerk]

Vandaar dat velen voorstander zijn geworden van "zinvol geweld".
Laten incasseren door IBZK. (Incassobureau Binnen Zonder Kloppen).
Nee, het mag niet, maar het is vaak wel heel effectief.