Hands on... Music please...

[Rinaldo Wolvers]

Er zijn momenten dat je een rookmachine mist.... Maar een beetje muzikant presteert zonder show... Dus Hands on... Music please..

[Frankie]

Gaaf ! Wat mij betreft je allerbeste tot nu toe.

[JJG]

Mooie plaat!

En rook had denk ik misschien wel afbreuk gedaan. Net wat TE gemaakt met rook, denk ik.

[Tzigane]

Gave plaat, het lichtgebruik is fantastisch, kleurkeuze ook.

Jammer alleen dat hij niet echt speelt maar het accordeon gewoon vasthoud... dat maakt foto's met muziekinstrumenten altijd zoveel zwakker, juist omdat er zoveel emotie in het bespelen van een instrument zit.
Nu is het een man met een accordeon op schoot, ipv een accordeonist.

[Rinaldo Wolvers]

Dank voor de reacties!

Ik ben het eens met de hierboven gegeven feedback.

Op het moment van schieten was er echter de keuze tussen net doen alsof er gespeeld word, of het instrument afwachtend vasthouden. Nu heeft de geportretteerde een muzikaal benul alsof "Sieneke mee staat te blerren op duitse gabberhouse in een juichpak Oftewel... Hij weet niet hoe zo'n instrument te hanteren. Laat staan de juiste grepen mee te nemen in de pose. Dat had m.i. niet realistisch uitgepakt en dan had er een andere categorie kijkers terechte kritiek gegeven hierop. Vandaar de keuze om niet te doen alsof

Volgende muzikale plaat dus maken met echte muzikanten :mrgreen:

[ATOR]

Een stukje over flow in een compositie

Hieronder staan links het origineel en een bewerkte versie met daarnaast hoe mijn aandacht van de omcirkelde aandachtspunten via de pijlen door de foto geleid word. Het is meestal een onbewust proces wat nog geen seconde duurt maar het houdt me de laatste tijd erg bezig.



De originele versie:
Mijn blik komt van links en komt als eerste een fel vlak met een contrastrijk oor tegen.
1 - "Hé, een oor."
dan wordt hij naar beneden getrokken door een licht vlak met veel detail en contrast
2 - "Wow dat is een vette tato"
Dan glijdt hij over de accordeon "Ah een accordeon" naar boven naar de fel belichtte rechterschouder
3 - "Hé kijk, er zit ook een tat op zijn rechterschouder, is het een kat of zou het ook een geometrisch figuur zijn"
Vervolgens kom ik uit bij het 4 - gezicht maar wordt mijn aandacht bijna meteen alweer getrokken door de veel feller belichtte zijkant van zijn hoofd.

De onderste aangepaste versie:
Mijn blik wordt als eerste getrokken door het gezicht, het meest heldere en contrastrijke gedeelte van de foto.
1 - "Wow, intense blik, waar zou hij aan denken?"
Dan gaat mijn blik over zijn rechterarm naar beneden en via zijn hand langs de accordeon weer naar zijn gezicht
1 - "Hij speelt dus accordeon*, wat zou hij spelen?"
Dan volg ik zijn mijmerende blik naar rechts, strand in het donker en volg de accordeon terug naar zijn gezicht.
1- Ik mijmer nog even met hem mee en probeer me de muziek voor te stellen

Zoals je ziet is het verhaal wat ik in de foto lees heel anders als het licht anders is.

Mijn vraag aan jou is: Welk verhaal wil je vertellen en hoe ben je van daaruit gekomen tot je belichtingskeuze?


* Omarm het doen alsof! Als jij met deze foto een verhaal wilt vertellen over een accordeonist zorg dan dat hij weet hoe je zo'n instrument vasthoudt zodat wij dat verhaal kunnen geloven. Voor mij is het juist een leuk contrast dat zo'n stoere gast "echt" met zo'n levenslied apparaat bezig is.

[Tzigane]

Uitstekende analyse!

Ik vind de originele belichting juist wel spannend, omdat het niet het verwachtte is. Wellicht zou ik de highlight op de arm weglaten, en er een ergens rechts op de accordeon plaatsen. De vingers van zijn linkerhand bijvoorbeeld. Sowieso zou iets meer licht op de handen denk ik interessant zijn, juist omdat muziekspel zo dextreus is.


En als accordeonist mag ik graag mensen verbieden levensliederen te spelen op zo'n machtig apparaat...
Accordeons zijn voor folk, zigeuner- en balkanmuziek.

[Rinaldo Wolvers]

Wow ATOR... Allereerst dank voor de moeite en de zeer goed onderbouwde reactie

Misschien naïef.... Maar de 1...2...3...4... van punten die de aandacht trekken is wel een eye opener. En eerlijk gezegd heb ik een dergelijke benadering nog nooit in de portret en studiohoek gezien. Top dus! Ik gok dat velen er (op deze manier uitgelegd) er iets mee kunnen. En anders ik wel

Toch zit er een mix&match in dit verhaal. Voorgaande reacties geven een beeld aan van een andere beleving. En ik maak graag foto's die misschien een bepaald gevoel overbrengen. Afgaande op vorige reacties dus redelijk gelukt.
Vergelijk het met een zanger die vals zingt in een volle kroeg. Die krijgt de volle meute mee, terwijl het eigenlijk een badkamer artiest zou moeten zijn.... technisch gezien.

Ben ik dan een badkamer artiest (of fotografisch gezien een zolderkamer artiest)? Mjah.... Soms bedenk ik me maar wat en soms heb ik een plan. Toch ook weer een mix&match. van ideetjes die een creatief brein bezighouden. Dus nee!

Ongeacht mijn foto vind ik de scheidslijn tussen technisch en het stukje gevoel erg interessant om van te leren,

Ps... Deze zou idd zo gaaf zijn met een Roma..... (heb helaas een begrafenis ervaren met binnen een Roma gemeenschap). Heb nog nooit zo'n emotie gehad bij het horen van een accordeon)

[ATOR]

Bedoel je dat gevoel en techniek elkaar uitsluiten? Voor mij zijn dat twee elementen die volledig los staan van elkaar. In een foto zit gevoel of niet, en zit techniek of niet.

Een goede artiest beheerst de techniek zodat hij zijn boodschap, zijn gevoel, beter tot uitdrukking kan brengen.

Voor een fotograaf is dat het bewust worden van de elementen die een beeld sterker kunnen maken. De plaats van de focus, DOF, vlakverdeling, balans, emotionele impact, het licht, het verhaal, sluitertijd/bewegingsonscherpte, symboliek, relatie onderwerp/achtergrond, kleurgebruik, compositie, diepte en zoals hier de flow binnen een foto. Het zijn tools die je kunt gebruiken om jezelf beter uit te drukken.

Het is niet 'zomaar' dat een geweldige fotograaf prachtige foto's maakt. Dat is niet omdat hij technisch goed is een dure spullen heeft maar dat is omdat hij zich bewust is van wat een beeld goed maakt en de techniek gebruikt om zijn gevoel prachtig te vertalen in beeld.


Het punt wat ik wilde maken is dat je met keuze van licht een verhaal vertelt. Met ander licht kan dit beeld bv. de accordeon als hoofdonderwerp krijgen. Als je zoals Tzigane zegt de handen meer benadrukt, gaat het ineens over het spelen van muziek. Komt er daardoor meer of minder gevoel in deze plaat? Nee, volgens mij niet, het verhaal verandert.

Worden foto's beter en krijgen ze meer impact als je bewust de belichting gebruikt om jouw verhaal/gevoel te ondersteunen? Ja absoluut.

[I AM Kees]

Wat een genot om dit soort reacties op een foto te lezen!
Beetje off-topic, maar dat moest ik even kwijt...

[Jacob_O]

Het origineel sprak mij niet direct aan, niet zo spannend als bijv. de "Rammstein"-foto.
De bewerking van ATOR spreekt mij veel meer aan.

Geweldige analyse ATOR, bedankt, hier heb(ben) ik (we) wat aan.

[Rinaldo Wolvers]

Ik vind dit een conversatie, of....zo u wilt, een discussie die wel vaker mag plaatsvinden in deze sectie van het Nikon forum. Uiterst nuttig en sowiezo een discussie waar ik van leer. Simpelweg door aan het denken gezet te zijn.

Even reagerend op ATOR z'n post: Ik bedoelde zeer zeker niet dat gevoel en de techniek elkaar uitsluit. Het licht is ons instrument en daar moeten we het mee doen. Ik ben het zeker met diegenen eens dat een tikkeltje verandering in het licht al een verschil kunnen maken in het benadrukken van de essentie, en dus een stukje emotie van een goede plaat.

En dan komt spreekwoordelijke "maar" Wie kent er niet een foto van bv. een overleden popster, of een gebeurtenis op de wereld die je kippelvel geeft.... Regelmatig technisch niet perfect. Maar toch die emotie... Hoe kan dat nou? Vaak spelen de omstandigheden mee waaronder, of op welk moment een dergelijke foto is gemaakt. En dat is de essentie van het maken van een foto pur sang. Namelijk het vereeuwigen van een stukje herinnering. Daarom gaf ik het voorbeeld van de valse kroegzanger.... 't gaat om het onomkeerbare moment en het referentiekader van diegene die de foto bekijkt. Want... Van daaruit ontstaat de emotie...

In de studiofotografie gaat dat natuurlijk meestal anders. Wij zetten foto's vaak in scene en proberen er een gevoel aan toe te voegen vanuit een tevoren bedacht idee... Soms gebeuren dingen echter ook spontaan. Is het ultieme belichten daarin een must? Ja... Het streven in ieder geval wel. Toch dan weer het raken van het referentiekader van diegene die de foto bekijkt en er een gevoel bij krijgt. Zijn alle ultieme technische omstandigheden daarbij een must? En dan zeg ik hierin toch nee... Als er een goed gevoel, of uitstaling in een foto zit is deze geslaagd. Als de boodschap overgebracht is al helemaal... Persoonlijk vind ik niets erger dan een technisch perfecte foto met een model waaruit je uit haar/zijn ogen leest...Boring...

Mijn foto probeer ik trouwens niet te verdedigen. Ik ben er blij mee, maar ook met de aangegeven verbeteringen. En de discussie die volgt is goed... Uiteindelijk gezamenlijk doel is toch om beter te worden, te leren, uitdagingen te creëren voor jezelf.

Ik probeer in ieder geval weer te geven dat de menselijke emotie vaak eerder geprikkeld worden door het gevoel, dan door technische aangelegenheden. Als vraag en denkertje even aan ATOR: Met jouw sensationele SB 1000 foto heb je velen hier overtuigd van een zeker kunnen. Maar had de foto hetzelfde succes gehad als de begeleidende tekst, handleidingen en de gecreëerde sfeer rondom de foto er niet waren geweest?

Emotie overbrengen via een foto is het moeilijkste wat er is... Technische vlakken zijn te leren... Je emotioneel verplaatsen in mensen en weten wat ze raakt... Totaal ander verhaal... Dat maakt de artiest. En dat willen we uiteindelijk toch allemaal zijn

[ATOR]

Ik ben het helemaal met je eens dat technische perfectie an sich helemaal niet leidt tot een beeld met emotionele impact. Zoals ik hierboven al zei: Gevoel is gevoel, techniek is techniek, je kunt het ene niet compenseren met het andere.


Toen ik een tijd terug een kleuterneefje een camera in de hand drukte en met hem naar de speeltuin geweest ben heeft hij prachtige foto’s gemaakt. De enige technische achtergrond die hij had was dat hij door de zoeker moest kijken en op het knopje moest drukken als hij iets moois zag.

Voor een beeld als de SB-1000 komt er veel techniek bij kijken om het gevoel over te brengen, voor mijn neefje in de speeltuin heel weinig. Lallen in de kroeg met je vrienden, weinig techniek. Schubert liederen in het concertgebouw, veel techniek. Brengt iemand die Schubert in het concertgebouw zingt meer gevoel over dan iemand die schor en vals zit te lallen met zijn vrienden in de kroeg? Nee, dat staat daar los van.


Elke keuze die ik maak is er op gericht om het gevoel wat ik bij het idee had zo duidelijk mogelijk te vertalen in een beeld. Om een voorbeeld te geven, ik had de SB-1000 foto bijna af en heb besloten hem helemaal opnieuw te maken met een iets korter brandpunt omdat ik vanuit mijn gevoel vond dat het gekozen perspectief iets te afstandelijk en daardoor niet pakkend genoeg was.

Op het moment dat ik naar het beeld kijk en er niets meer aanwezig is wat me afleidt van het gevoel en het verhaal dat ik wil neerzetten dan is voor mij een beeld af.
Het is als een ruit waardoor je naar een tafereel kijkt. Zitten er barsten in en is hij vies dan belemmert de ruit het zicht, is hij perfect schoon dan zie je geen ruit meer, alleen het tafereel. De ruit is hier metafoor voor wat er tussen de kijker en het beeld instaat. Een vieze gebarsten ruit kan perfect zijn als beeld zelf.


Mijn SB-1000 beeld had niet de impact gehad die ik zou willen als het er nep, overbelicht, onscherp en rommelig uit zou zien. Dan was er niemand meegegaan in het verhaal maar waren er commentaren geweest over dat de foto niet goed scherp en overbelicht was.
Ik wil graag dat mensen door mijn foto heenkijken. Dat de foto niet meer als een foto ervaren wordt maar als een verhaal dat iets met je doet. Slechte techniek leidt daarbij af.

Bij de SB-1000 waren de begeleidende tekst en de handleiding niet per ongeluk. Ik wilde niet zomaar een foto laten zien, ik wilde een illusie verkopen waar de fotografen hier in mee konden gaan. Ook de sfeer is niet toevallig, die is heel bewust neergezet.

Wat het voor mij een geslaagde foto maakte is dat er mensen meegingen in de illusie. Die zeiden dat ze hem nog nooit op marktplaats hadden gezien, die meer wilden weten over de specs of waar bepaalde knoppen voor dienden, die gingen verzinnen hoe ze er foto’s mee zouden maken.

Komt er meer gevoel in een foto door meer techniek, nee absoluut niet. Leidt slechte techniek af van het gevoel, van de boodschap, ja dat denk ik wel.

*Met slechte techniek bedoel ik techniek die niet in dienst staat van het verhaal. Een bewogen, onderbelichtte foto kan perfect bijdragen aan wat een fotograaf wil zeggen met het beeld.

[Rinaldo Wolvers]

Meen te lezen dat we 't redelijk eens zijn in deze mooie discussie (die vast n.a.v. evt. andere foto's nog niet voorbij is )
Hierna even een paar weekjes niet actief.... Maar de inhoud blijft vast hangen. Tnx!

SB 1000 stukje: juist... Precies het bedachte creëren van een hype rondom een foto. Super gedaan... Technische afleiding? Leerpunt en een mooi stukje om mee aan de slag te gaan.