Bericht
door GdP » za okt 27 2007 11:22 am
Ik heb de afgelopen jaren een aantal keren door de zoeker kunnen kijken van een DX camera. Ik ervaarde dat als een afgang. Wat een klein zoekertje! En nog donkerder dan mijn oudste camera, de Nikkormat FT van 1968!
Toen dan ook de eerste meer professionele DX camera’s op de markt kwamen begon menigeen zijn professionele FF objectieven, tot mijn stomme verbazing, in de verkoop te zetten. De 17-35, 28-70 en de 80-200 f/2.8 AF-S objectieven heb ik toen voor minder dan de helft van de nieuwwaarde tweedehands aan kunnen schaffen. Voor mij stond vast dat het hele DX gebeuren geen blijvertje is. Maar zelfs de Nikon F6 moest er aan geloven. Voor € 800,- werd deze camera mijn eigendom!
De afgelopen jaren heb ik heel wat foto’s gemaakt, en daar ben ik zeer tevreden over. Wel gebruik ik uitsluitend professionele films.
Ik heb vele malen in twijfel gestaan om een DX-camera aan te schaffen. Maar de ‘angst’ met een camera geconfronteerd te worden, die ik zelf zag als een grote kapitaalvernietiger, die in het beste geval mij foto’s oplevert van hetzelfde niveau als ik al heb met mijn F6, zag ik niet zo zitten. Voor mij heeft een DX-camera gewoon te weinig pluspunten t.o.v. mijn Nikon F6. Eerder een heel groot minpunt, dat is dat er heel veel tijd gaat zitten in de nabewerking.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over het geld wat nog nodig is om mijn computer geschikt te maken voor fotobewerking.
Inmiddels wel besloten tot aanschaf van de Nikon D3. Maar ik bekijk het hele gebeuren toch wel met gemengde gevoelens. In tussentijd wat geëxperimenteerd met een Fuji digitale camera. Het heeft mij wel geholpen met wat minder ‘weerzin’ naar het hele digitale gebeuren te kijken. Het valt ook niet mee als je bijna 40 jaar analoog hebt gefotografeerd, tot volle tevredenheid, om dan ineens digitaal te gaan.