Dank jullie wel voor de lofzang. Dat is leuk om te lezen
Veel verwijzingen naar Carel Willink en magisch realisme. Van wat ik net Googelde zag ik de overeenkomst niet zo direct maar ik zal het binnenkort eens wat beter bestuderen.
Het was niet de bedoeling om er iets magisch van te maken, al kwamen we wel op het idee voor een kasteel uit via Harry Potter
@ ThijsHakvoort
Internationaal zijn er helaas al wat ATOR fotografen, dat is erg jammer.
@Léon
Het model doet veel moderne dans. Dat leverde een serie foto’s op met allerlei vervreemdende, dierlijke en ongemakkelijk lijkende poses. Dat is totaal anders dan een ‘normaal’ model dat haar lichaam zo esthetisch en voordelig mogelijk poseert.
Deze foto was voor mij de winnaar. Haar lijnen klopten met de achtergrond, haar arm die naar achteren wijst creëert een spanning met de lijnen van de muur die naar voren gaan. Het licht viel prachtig, ze lijkt bijna gebeeldhouwd en haar neergeslagen blik paste mooi in de sfeer van het geheel. De shots hiervoor en hierna waren totaal anders en veel minder passend in dit scenario. Denk aan een Shiva godin en op de grond als een krab, zeker geen variaties op dit thema.
Het liefst had ik na elke 3 seconden even de tijd stilgezet om een beter standpunt te vinden, haar houding iets te finetunen en het licht opnieuw in te stellen want elke nieuwe pose was een verhaal op zich. De half missende hand vind ik ook jammer en ik had graag als ik tijdstilzettende gaven had haar haar nog even goed gedaan.
Misschien herken je het wel dat je een serie foto’s heb gemaakt met een model en dat je als je ze terugkijkt één foto ziet die je allebei te gek vind maar waar er net iets niet goed aan is. Dan probeer je hem meteen daarna te recreëren met dan ene dingetje wel goed en dat lukt dan van geen meter omdat je dat geheimzinnige wat er zo mooi aan die ene foto was niet opnieuw tevoorschijn kunt halen.
Als dan de keuze is voor de imperfecte foto die het wel heeft of de perfecte foto die het niet heeft dan wint bij mij de imperfecte foto die het wel heeft. Al ben ik dan wel weer zo dat ik nog lang loop te balen van dat ene dingetje
Ik vraag me wel af in hoeverre ik de houding zelf moet verzinnen om zo maximale controle te hebben of dat ik een model binnen een bepaald scenario los moet laten gaan en me laat verassen met wat ze me geeft.
Het voordeel van je model spreekwoordelijk in steen gieten is dat je rustig je standpunt kunt bepalen en je daarna het licht perfect kunt instellen. Het nadeel is dat er dan bv. op bovenstaande foto een hele saaie clichématige doodse pose had gestaan, maar goed dan wel met twee zichtbare handen en langer lijkende benen. Deze wilde vreemde gedraaide abstracte pose had ik nooit zelf kunnen verzinnen en maakt voor mij de foto veel spannender.
Maar je hebt wel een punt, bij volgende shoots ga ik alerter zijn om de rammeltjes er uit te halen.
@JaapV
Zucht, jaaaah Miles, geweldig. All Blues voor mij, zo vaak gehoord en gespeeld en blijft prachtig.
Making of? Misschien wat later, voorlopig wil ik de photoshop file ff niet meer zien
