Bericht
door Hans Braakhuis » di okt 21 2014 8:22 am
Er zijn meerdere wegen om een stap verder te komen in de fotografie. Welke weg: dat kan alleen de fotograaf zelf aan geven.
Veelal zeg ik, laat je foto's zien. Dat lukt nu een beetje, want er staan er meerdere op je Flikcr account. Vrijwel allemaal goede foto's, en kenmerkend: het zijn de Huisje, Beestje, Boompje foto's. Dat zijn de foto's die je moet maken om te oefenen, om de techniek, het licht en de compositie onder de knie te krijgen. Ja en als je dat kunt dan wil je soms verder.
Omdat we op het www geen gesprek hebben, zie ik niet wat je bewogen heeft om bepaalde foto's te maken. Weet wel welke ik zelf heel goed vind en zou dan zeggen: ga daar mee verder, bijt je vast in dat ene onderwerp. Maar dat werkt niet, het is beter als het de foto's zijn die jouw raken en wat ik er van vind is bijzaak.
Je HBB foto's zijn heel breed en er komen regelmatig mensen in voor. Gelukkig, er zijn veel fotografen die nooit mensen tegen komen. Daar heb je dus geen last van. Je kunt alle kanten op. Wel een kenmerk van je foto's is dat je de meeste foto's niet in de buurt maakt. Ik zie Zuid Afrika, New York en meerdere NCN tochten. Je gaat naar een toeristische trekpleister en dan maak je foto's. Misschien een kwestie van durf. Want op die locaties is men er aan gewend dat er een fotograaf rond loopt. Als je verder wilt komen, ga dan ook op andere momenten fotograferen. En doe dat vlak bij huis. Voor mij zelf heeft deze tip niet gewerkt, ben ook begonnen te fotograferen op vakantie in Parijs.
Bedenk zelf een onderwerp en hou je daar aan. Bij mijn fotoclub werden heel soms thema's opgegeven, want we vonden dat een thema veelal meer beperkt dan dat je er ruimte door kreeg. Er was echter één thema, dat we nooit gedaan hebben, maar wel veel creativiteit gaf:
Het zojuist door de fotograaf beslapen bed. Dit thema heeft de club nooit uitgevoerd. Ik wordt er wel creatief van. Zie dan foto's voor me en denk, ja die wil ik wel maken.
Een ander thema dat bij mij wel gewerkt heeft: Op de vierkante meter.
Een ander middel om verder te komen is Beperking. Bij mij heeft dat heel goed gewerkt. Omdat je zelf afspreekt dat iets niet mag, wordt je vanzelf creatief en kom je verder.
Een Beperking van de fotoclub was, je maakt alleen opnamen met een sluitertijd van 30 seconden. Waauw. Dan moet je gaan denken, hoe doe ik dat op een zaterdagmiddag in de winkelstraat van Ede. De zon scheen ook nog. Dat werden heel bijzondere opnamen, en maak nog vaak op die manier foto's.
Dit is slechts één voorbeeld van een beperking, er zijn er legio. Kies er een waarmee je niet direct cliché foto's gaat maken.
In de fotografie kun je je beperken door aan de uitersten te denken van de mogelijkheid van je camera.
Sluitertijd heel hoog of heel laag. Idem diafragma. Alleen met een tele-objectief of alleen met groothoek. Alleen in de schemering, alleen als het regent.
Op een NCN tocht viel het me op dat een clublid alleen onderwerpen nam met tegenlicht en veelal één kleur. Geweldig vond ik dat.
Alleen met statief. Alleen met de afstandsbediening. Alleen met een zwaar grijsfilter. Elke knop op je camera kan een beperking betekenen.
Nog een beperking waar we als fotoclub mee gewerkt hebben: Alleen portretten met een sluitertijd van drie seconden, de personen weten dat er een portret gemaakt wordt en proberen dat te ontlopen, en alle foto's met flits. 10 fotografen in de centrale ruimte van een stadsboerderij. Met de gordijnen voor de ramen, zodat het donker werd. Het resultaat. 10 diafilm met 36 opnamen. Ontwikkeld door Agfa om de hoek. Als je die 360 dia's op een hoop gooit, dan weet niemand meer: hé die heb ik gemaakt. Je krijgt foto's waarbij je soms een gedeelte van een gelaat herkent, scherp (flits) en onscherp door elkaar (3 seconden) vlekken, vegen. Met 10 van de dia's uit de stapel van 360 hebben we dat jaar de BondsDiaWedstrijd gewonnen.
Voor mij heeft de beperking heel goed gewerkt. En als ik soms met de NCN op een tocht mee ga, dan weet ik van te voren hoe ik me die dag beperk. Anders ga ik uit verveling andere NCN fotografen fotograferen.
Kies zelf een beperking, als je daar beelden bij gaat zien, dan ben je op de goede weg.
Wat me echt verder geholpen heeft zijn de foto's van de Meyer. Zag zijn werk tijdens een bespreking door hem zelf. Lang geleden, z'n foto's staan niet op het internet. Toen bedacht ik, als ik wil fotograferen, dan wil ik dat doen op de manier die hij ook gebruikt. Heb toen minstens één jaar geen camera meer aangeraakt. Was helemaal weg van de Meyer, en bedacht, dat red ik nooit. En ja het waren foto's die je vrijwel overal kunt maken. Buiten op straat, binnen in een kamer en altijd met mensen. Na een hele poos ben ik weer gaan fotograferen. En op een andere manier dan de Meyer, want anders maak je kopieën. Zag Ed van der Elsken aan het werk en toen bedacht ik: dat is de oplossing, dat kan ik ook. Niet zijn manier van werken, op straat, maar zijn techniek, z'n film, ontwikkelaar. Met die techniek kon ik ook werken en dat gaf de oplossing. (zijn techniek is daarna beschreven in het boek van Gerard de Jong: Handboek Zwart wit fotografie.)
Vraag aan je zelf is dan: welke fotograaf bewonder je, en denk je dat je die foto's ook zelf kunt maken?
Het moet natuurlijk wel een beetje een uitdaging zijn, en snel en gemakkelijk weer op te pakken, omdat ik eigenlijk niet erg veel vrije tijd heb om me er mee bezig te zijn.
Is inderdaad heel simpel op het oog, maar ook heel complex als je wilt. Ben blij met de richting die je aanwijst. 
