Je hebt helemaal gelijk.djunclesam schreef:De kunst van het fotograferen van een pelotonssport is juist dat je ook rijders kunt fotograferen die niet, zelden, of nooit op kop rijden. Stel dat de kinderen van TS gemiddelde middenmotors zijn dan krijg je ze weinig scherp op de foto als het beeld, juist dat eerste korte moment van focus activeren, niet snel genoeg in focus springt.mozes schreef:Vrijwel altijd komt men diagonaal op je af, wielrenners hebben een vrij constante snelheid, echter motorsport varieert waanzinnig, en daar zijn de echt goede lenzen broodnodig.
Mijn dochter fietst ook, en nog goed ook.
echter bij wielrennen wisselen ze continu van positie, en als ze dan middenin zitten, word het echt knap lastig soms.
Ik moest ze er steeds tussenuit vissen door te letten op haar fiets schoenen.
Pas daarna kon ik haar er scherp op zetten door de camera er goed op te richten, anders was het hunten en mis focussen.
maar mijn kennis van die sport is gewoon te laag om vooraf te kunnen zeggen wat er gaat gebeuren, ik heb vaak genoeg gedacht langs de baan zo van fiets toch eens door, terwijl ze gewoon voorop lag.
Het zijn vaak momentjes, en als de lens niet rap genoeg is, dan mis je ze gewoon, je hebt wel de foto maar net te laat.
En dat is misschien wel het belangrijkst, de onverwachte momenten van de eigen kids.
Hier had ik alle tijd voor
