Mijn neefje Tom

[Janvis]

Hallo allemaal,

Gister tijdens de paasbijeenkomst met de familie heb ik o.a. deze foto gemaakt van mijn neefje (waar ik als oom natuurlijk beretrots op ben ) Maar ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig wat jullie er als buitenstaander fototechnisch gezien van vinden. Zelf ben ik best trots op de foto maar dat komt denk ik ook omdat het mijn neefje is en ik er dus wat minder objectief naar kijk dan dat jullie dat doen.

Ik hoor het graag wat er eventueel beter kan en waar ik de volgende beter op zou moeten letten.

[Frankie]

Tom staat er prima op, mooie plaat!
Waar je een volgende keer beter op zou kunnen letten is de achtergrond. De bos bloemen trekt de nodige aandacht en is half doorsneden. Ook de onscherpte in de tuin is nogal onrustig (leidt iets af). Het zijn maar details maar je vroeg er om

[Janvis]

Het zijn maar details maar je vroeg er om

Maar het zijn juist die detail die van een mooie foto een nog betere foto kunnen maken, dus ik ben alleen maar blij met zulke tips

En natuurlijk bedankt voor het compliment

[Highlander]

Zekere goed gelukt voor een eerste keer.
Eens met Frank, bloemen de deur uit, en rolgordijn naar beneden, heb je mooie egale achtergrond.
En zelf, maar dat is persoonlijk zou ik een iets hoger perspectief hebben gekozen, nu kijk je hem zo in de neus.

[Janvis]

Dank je wel Chris,

Als ik de gordijnen omlaag had gedaan, was de foto dan niet een beetje grauw geworden? Opzich vind ik namelijk de kleuren wel mooi in de achtergrond, alleen de bloemen in de vensterbank leiden een beetje af dus die hadden misschien even weg gekund. Hoewel het tijdens een familiebijeenkomst natuurlijk wel wat lastig is om voor elke foto de vensterbanken te gaan verbouwen Maar het zijn natuurlijk wel die details die de puntjes op de i kunnen zetten.

Dan over het standpunt, bij het zien van de foto ben ik opzich ook wel benieuwd hoe de foto er uit had gezien als ik een iets hoger standpunt had genomen. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het gevoel heb door het iets lagere standpunt dat het wat meer een stoer kereltje is geworden. Hij lijkt wat groter dan ie in werkelijkheid is zeg maar (ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel), als ik de foto vanaf zijn eigen hoogte had gemaakt krijg je denk ik een compleet ander perspectief in de foto en was denk ik het gevoel van hoogte/grootte weg maar je hebt wel gelijk dat je hem nu een beetje in de neus kan kijken. Wellicht als de mogelijkheid zich weer voordoet dat eens wat verschillende standpunten kan gaan proberen, uiteindelijk is dat de enige manier om er achter te komen wat het beste is. Aan ervaring in deze ontbreekt het me nog dus alles wat ik nu typ is o.b.v. wat ik denk en is niet gebaseerd op feiten.

[Highlander]

Dat is ook heel moeilijk, als Tom iets naar beneden kijkt is het ook al een stuk minder.

[Janvis]

Omdat ik het na deze foto (en een aantal anderen die ook aardig goed gelukt zijn) zo vreselijk leuk ben gaan vinden om portretten te gaan schieten heb ik op mijn faceboek pagina al een oproepje geplaatst of iemand het leuk vind om een keer oefenmodel te zijn. Dus het verder oefenen met portretten gaat hopelijk t.z.t. van start

[Vincent]

Ik ben vooral benieuwd wàt je nu eigenlijk wilt horen. Ik snap dat je momenteel constant op zoek bent naar tips en tricks om je foto's te verbeteren, het siert en typerrt jou dat je daarvoor je beeld met een dergelijke insteek deelt! Dus vandaar mijn kritische reactie:

Maar voor mij is dit niet meer dan een snapshot. Door aan te geven dat je de vensterbank niet kon/wilde verbouwen geef je naar mijn interpretatie eigenlijk aan dat het geen geënceneerde foto is. Dat maakt tips geven gelijk moeilijk.

Als je onderwerp op deze manier pal voor een raam zit dan zou ik bijvoorbeeld de stoel een kwart slag naar het raam toe draaien en zelf meedraaien zodat je mooi raamlicht krijgt. Een goed portret wordt vaak niet bepaalt door de kwantiteit van het licht (correcte belichting) maar door een kwaliteit ervan (mooie belichting). Daarvoor heb je eigenlijk ook een zeker mate van schaduwen voor nodig omdat je daarmee de vormen van een gezicht accentueert en je diepte en dimensie creëert. Doordat het kind nu met de rug naar het raam zit is de belichting in het gezicht voornamelijk door raamlicht dat door de muren en plafond van een hele kamer wordt teruggereflecteerd en je dus een vlak gezicht krijgt en daardoor voor de kijker een saaie foto. Vooral omdat het ons neefje niet is

Verder loopt de raambekleding half achter het hoofd langs en vind ik rand van het raam hinderlijk dicht op het hoofd geplaatst. Kortom, voor mij gewoon een snapshot. Correct belicht en scherp. Verder weinig bijzonders voor een objectieve kijker

[Janvis]

Maar voor mij is dit niet meer dan een snapshot. Door aan te geven dat je de vensterbank niet kon/wilde verbouwen geef je naar mijn interpretatie eigenlijk aan dat het geen geënceneerde foto is. Dat maakt tips geven gelijk moeilijk.

En toch is het verhaal wat je typt wel exact hetgeen ik wilde horen Omdat het mijn neefje is vind ik de foto per definitie al mooi. Ik ben bij deze foto trots op de scherpte en de helderheid van de ogen want dat lukt mij vaak niet. Is het nu een beetje mazzel dat deze foto is gelukt? eigenlijk wel natuurlijk, het ontbreekt mij op dat gebied nog aan ervaring om altijd exact dat plaatje te krijgen zoals ik hem wil.

Ik wilde een onscherpe achtergrond dus vandaar het grote diafragma van 2.8 (groter heb ik niet) ik wou geen bewegingsonscherpte dus heb bewust de iso iets omhoog gedraaid om aan een veilige sluitertijd te komen. Tot zo ver was de foto geen mazzel maar een bewuste keuze. Maar in beginsel zat ik met de camera tussen de visite en zat Tom er gewoon lekker bij in z'n stoeltje en ineens keek ik naar hem en vond de kleuren in de achtergrond mooi, pakte mijn camera zette de instellingen zoals ik ze wou en tot zo ver pakte het plaatje goed uit. Scherpte lag goed en de oogjes zagen er uit zoals ik het wou dus ik was helemaal trots en voelde me de koning te rijk

Maar nu terug naar jouw kritiek, die klopt gewoon als een bus en daar kan ik ook geen speld tussen krijgen. De volgende keer als ik dus meer tijd heb voor Tom dan gaat de camera weer mee en gaan de tips die jij (en de rest) hebben gegeven mee in het achterhoofd. Door de kritische noten begin ik nu ook anders naar de foto te kijken, ik kan me er volledig in vinden, dus er is werk aan de winkel. Daar waar ik de foto in eerste instantie wel een 8 gaf schaal ik hem nu een stuk terug en hoop ik de volgende keer weer op de 8 uit te komen

Dus Vincent, ook jij heel erg bedankt voor je kritische reactie

[HansdeJong]

Jan Willem,
Even een ander soort reactie:
Ik ben sinds ruim een half jaar bezig met deze hobby en ook sinds die tijd lid van dit forum. Ik zie veel foto's / reacties / vragen van jou.
Mij valt op dat je heel actief bent (ik heb eerder al eens gevraagd of je fulltime met je hobby bezig bent. Ik weet intussen dat dit niet zo is).
Maar ik zie wel heel veel ontwikkeling in jouw foto's. Volgens mij vooral positieve ontwikkeling.
Ik acht mij niet bekwaam genoeg om fototechnische feedback te geven, maar veel van je foto's vind ik wel mooi.
Bij deze mijn complimenten....
..... en dank, want van de commentaren op jouw foto's leer ik ook veel.
Groet
Hans

[Janvis]

Hey Hans,

Wat een geweldig mooi compliment Hans Ik kan me de vraag nog goed herinneren over het full time bezig zijn met de hobby. Ik doe het nog steeds gewoon naast mijn full time baan als storingsmonteur en tussen het fotograferen door ben ik ook nog een modelspoorbaan aan het bouwen. Vaak zijn de 24 uur die in een dag zitten veel te weinig voor me Maar doordat ik onregelmatige diensten werk ben ik ook wel eens meerdere dagen achter elkaar vrij en dan probeer ik altijd minimaal 1 van die dagen met fotografie bezig te zijn. Soms is dat fotograferen maar soms is dan ook op internet info verzamelen en een beetje aan zelfstudie doen.

Het feit dat mensen vorderingen zien in mijn foto's doet me enorm goed, daar groeit m'n zelfvertrouwen enorm van v.w.b. mijn foto's. Ik ben vaak geneigd om naar foto's van anderen te kijken die al veel langer bezig zijn als ik en ben vaak geneigd mijn eigen foto's daar mee te vergelijken. Dat is soms best gevaarlijk want soms denk je dan ook wel eens dat het nooit zal lukken om zo goed te worden, maar dan zeg ik altijd tegen mezelf dat die mensen ook niet in een half jaar zo goed zijn geworden en dat ook die mensen veel hebben moeten leren en oefenen.

Ik was/ben op deze foto van Tom echt oprecht trots, een reactie als die van Vincent komt tijdens het lezen wel even hard aan en neemt op dat moment de euforie even weg maar het zet me wel weer op scherp. Ik ben natuurlijk zelf degene die bij al mijn foto's wil weten wat er beter kan en ik zal nooit om een compliment vragen. Wat natuurlijk niet wegneemt dat ik enorm geniet als ik een mooie reactie krijg, die leuke reacties laat ik ook altijd meteen aan m'n vriendin lezen omdat er zo vreselijk trots op ben als ik ze krijg

Inmiddels is fotografie bij mij uitgegroeid van iets wat ik gewoon interessant vond naar iets wat mijn hart gestolen heeft. Soms verlies ik me zelf er wel eens in, maar gelukkig heb ik iemand naast me staan die af en toe even op de rem trapt en dat is maar goed ook.

Nogmaals, iedereen heel erg bedankt voor de reacties