Mijn meest gebruikte objectief is mijn ouwe trouwe AF-D 300 f2.8.
Doordat deze zo zwaar is geeft dat ook stabiliteit met meetrekken. Uit de hand gebruik ik regelmatig 1/60s met motoren en auto's. 70-200 kan ook, maar gebruik ik minder vaak. Ik ben nou eenmaal gecharmeerd van de 300...
Deze keer was ik alleen op de Varsselring en had ook geen opdracht, dus lekker voor mezelf aan de gang. Vandaar dat ik ook de AF-S 600 f4 heb meegenomen. Dat is echt een grote zware joekel en meestal helemaal niet handig voor dit soort evenementen. Te zwaar om uit de hand te schieten en te groot om even weg te leggen en een andere combi te pakken.
Deze heb ik gebruikt met een eenpoot. Nadeel is dat je dan om de poot heen moet draaien met meetrekken in plaats van om je eigen middelpunt. Dat is even oefenen wanneer je dat niet gewend bent, maar gaat uiteindelijk ook prima.
Sluitertijden met deze zijn afhankelijk van de situatie. Beetje frontaal heeft geen zin om mee te trekken. Door de perspectiefverandering (onderwerp wordt groter omdat het naar je toe komt en verandert misschien ook nog wat van hoek) krijg je dan weinig scherp, dus dan kies je voor een korte sluitertijd. Met de 600 zit je dan aan 1/1000s of korter.
Voor meetrekken met de 600 gebruik ik verschillende tijden. Hangt af van de afstand en omstandigheden. Wind(vlagen) is wel iets om rekening mee te houden met zo'n combi. Er zit ook geen VR op, dus je moet wel stabiel blijven. Gewicht is ook nu weer een voordeel. (Tijdens het lopen van een volledige ronde rond het circuit dacht ik hier overigens anders over!)
Probeer eerst iets veiligs, zeg 1/500s of 1/250s, kijk hoe dat uitpakt (belettering op een kuip/ogen van de coureur nog scherp?) en dan langere tijden. 1/100s lukt niet altijd, maar als het lukt dan zijn dat wel de mooiste platen vind ik zelf!
Scherpstellen doe ik met de af-knop, zo kan ik af en toe ook een bepaald punt kiezen en dan wachten totdat het onderwerp in beeld komt. 9 punts af, maar vaak ook 3d tracking. AF-S uiteraard.
Belichting is vaak een uitdaging, want midden op de dag en dus enorm contrast. Bovendien hebben de auto's en motoren veel verschillende kleuren (zwart, wit en alles daartussen) en glimt het vaak nogal. De belichtingsmeter gaat daar niet altijd goed mee om. Verder is een circuit (asfalt) of crossbaan (aarde) vaak donker, dus snel overbelichting.
Ik gebruik centrummeting en belichtingscorrectie (donkerder) en controleer dat regelmatig. Manual in combinatie met autoiso is waarschijnlijk het meest gebruikt, hiermee kan ik sluitertijd en diafragma beiden zelf bepalen. Soms ook A met vooringesteld diafragma en S met vooringestelde sluitertijd. Snel schakelen tussen de beide standen werkt ook goed.
[ouwe lullen modus]
Iets om rekening mee te houden: auto- en motorsporten zijn gevaarlijk!
Regelmatig zie ik mensen die of onervaren zijn of waarschijnlijk een heel hoge pijngrens hebben...
Posities innemen in een buitenbocht dichtbij de baan, met de rug naar de baan, in een tas bezig aan de rand van een circuit, na iedere foto op hun schermpje kijken, etc.
Een aantal maal heb ik meegemaakt dat een dragster onderdelen verloor (stukken body verliezen, ontploffende motoren) of dat een auto of motor via een vangrail of aarden wal ineens volledig van richting verandert. Je hebt dan echt geen kans om weg te springen hoor, je zit met je giegel door de camera te loeren en ziet het gewoon te laat. Vervelend voor de persoon in kwestie, maar ook voor anderen: fotografen mogen daarna gewoon minder!
Even overleggen met de organisatie en nooit discussies met marshals is een kleine moeite.
Het voordeel van een lange lens is dat je hiermee meer afstand kunt nemen. Ik ga ook best wel eens in een buitenbocht staan bij een cross o.i.d., maar dan wel verderop in een weiland achter een dikke boom. Mocht het misgaan, dan heb je nog een kans.
[/ouwe lullen modus]
Groet,
Patrick
Edit: ik gebruik FX bodies