Dat maakt het onmogelijk om in het donker scherp te stellen, bijv. sterrenfotografie ( De D7100 kan in LV niet overweg met het donker, maar dat staat hier los van ).henkk schreef:Wat gaat er fout bij LV in het donker? Een vaste iso kiezen, lens open, inzoomen tot bijv. 50 % en dan scherpstellen op sterren of planeet. Daarna diafragmeren en de foto maken. Het punt waarop een ster scherp is, is heel klein/precies. Je draait er zo voorbij en dan zie je niks. Een statief is wel handig hierbij.
Of overdag de lens op oneindig zetten en merkteken maken (of vastplakken). De af uit zetten!
Groet, Henk
RVK schreef:Er zijn meer lenzen die dat hebben bv de Sigma 24-105 en dat komt simpel omdat het geen echte zoomlenzen zijn maar multi focale lenzen. Een zoom lens stel je scherp en als je daarna zoomt blijft de scherpstelling constant.
Bij multi focale lenzen veranderd ook de scherpstelling bij zomen. Als je met autofocus werkt valt dat niet op, maar bij handmatig is dat lastig.
De reden is simpel dat het makkelijker is om een multi focale lens te ontwerpen dan een echte zoomlens. Tevens geeft het wat meer ontwerp vrijheid geeft bv groot bereik.
Zul je mee moeten leren leven helaas.
RVK
ben42 schreef:Lensontwerpen zijn altijd een compromise.
Voor het autofocus tijdperk was er meestal een focusstop toegepast bij oneindig. Tijdens het zoomen veranderde de scherpstelling niet (of heel weinig) en de markeringen waren redelijk nauwkeurig.
De 18-200 VR is een moderne autofocus lens. Compact, met een grote zoomrange en zeer redelijk betaalbaar.
Om beter te kunnen autofocussen, kan de focus voorbij oneindig worden geplaatste, hierdoor heeft het AF systeem iets meer ruimte om scherp te stellen. Maar tijdens het zoomen wordt de focus niet vastgehouden, deze veranderd als je zoomt.
Sterker nog als je de focus veranderd (vooral in de 200 mm stand), dan veranderd het brandpunt, zie :
Beiden 200 mm, maar met een andere focus instelling.
Om deze lens een zo groot mogelijke zoom range te geven, compact en betaalbaar te houden, hebben ze ook wat zaken ingeleverd, waaronder focus vasthouden tijdens zoomen, een nauwkeurige markering en brandpunt vasthouden tijdens focussen. Dat is een compromise, maar met autofocus merk je dat niet zo heel sterk.
Ben
ben42 schreef:Wat je orginele vraag betreft, voor de 18-200 is een en ander lastig, vooral omdat de lens bij omhoog richten en omlaag richten nog wel eens uit zichzelf wil zoomen.
Mogelijk is het om voordat je een foto maakt scherp te stellen op een lichtbron die ver genoeg weg is. De maan is dat in alle gevallen, indien er geen maan is, is er misschien een gebouw met verlichting op grote afstand waarop je kunt scherpstellen. Na het scherpstellen dan de scherpstelling uitzetten en dan de scherpstelring onberoerd laten. Zoom moet ook in gelijke stand blijven staan. (Lastig bij de 18-200 VR2).
Ben
ben42 schreef:Focus is de afstand waarop je scherpstelt. B.v. een model op 3 meter, de focus is dan op 3 meter.
(Wat is in focus?, dat wat is scherpgesteld, b.v. het model).
Brandpunt is de brandpuntsafstand van de lens. B.v. 50 mm. (Soms wordt voor brandpunt ook wel de focusafstand gebruikt, dit is dan de afstand aan de beeldzijde van de lens. Eigenlijk komt de focusafstand van de lens alleen maar overeen met de brandpuntsafstand van de lens indien deze is ingesteld op oneindig.
In de formule :
1/v + 1/b = 1/f
Hier is f de brandpuntsafstand.
V is de voorwerpsafstand. (Door mij dus focus genoemd).
B is de beeldafstand. (Dit wordt ook wel de focusafstand genoemd.)
Aan de formule kun je zien dat f alleen gelijk is aan b indien 1/v gelijk is aan nul, dan is v dus gelijk aan oneindig.
De essentie van het verhaal was dat bij moderne lensontwerpen een aantal zaken niet constant is.
De foto's dienden om te laten zien dat bij een zoom stand van 200 mm (beide foto's) er een heel groot verschil zit in hoeveel er in het beeld komt. Bij dichtbij opnamen komt dit niet overeen met 200 mm.
Ben
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast
