Twee weken geleden was er zo een. Ik ben geen ochtendmens en om dan met een volle werkdag voor de boeg toch de wekker voor mijn doen heel vroeg te zetten doe ik niet vaak. Maar dit zou wel eens de laatste koude nacht van het voorjaar kunnen zijn en de weersvoorspellingen, van weinig bewolking tot de kans op grondmist, leken veelbelovend voor een mooie zonsopkomst. De zon zou op komen in een richting die mogelijkheden voor een goede compositie bood en ik ben er zelfs de avond ervoor nog heen gereden om te kijken naar welke kant de molen gedraaid stond.
De volgende ochtend was ik dus om vijf uur alweer op weg naar diezelfde molen, mijn favoriete lokatie hier niet al te ver vandaan. Ik ben er al honderden keren geweest - meestal in de winter om te wandelen met de honden maar vaak ook om te fotograferen. En hoewel het maar een klein stukje fotogenieke polder betreft met misschien niet heel veel mogelijke composities blijft het me trekken.
Ik werd niet teleurgesteld, ongetijfeld een van mijn favoriete zonsopkomsten ooit. Alles klopte: grondmist, een zon die zich liet zien maar ook wat sluierwolken die voor prachtige kleuren zorgden en een spiegelglad wateroppervak, dat alles vergezeld van het geluid van tientallen weidevogels. Kortom, een topochtend waarvan ik de foto's inmiddels al heel veel terug heb gekeken, elke keer weer met een grote glimlach op mijn gezicht. Misschien zijn het er wat veel en met te weinig variatie maar kon het niet laten ze te delen.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7. Vergeet niet ook eens achterom te kijken bij het fotograferen - geen zon weliswaar maar hoeft zeker niet minder sfeervol te zijn.
Bedankt voor het kijken!
