Tijdens het fotograferen met mijn D70s ben ik op een paar beperkingen gestuit, die naar mijn idee met FX wel geheel of gedeeltelijk opgelost zijn.
Scherptediepte. In de eerste plaats dat het eens niet lukte om een hekje op de voorgrond voor een
kerk onscherp te maken, ook al koos ik voor het grootste diafragma. Ik fotografeerde met 24mm. Ja, dan heb je een grote scherptediepte, en krijg je natuurlijk niet gauw onscherpte. In FX zou dat 36mm geweest zijn. Misschien dat het dan wat makkelijker zou zijn geweest?
Zoeker. Verder heb ik er nogal eens moeite mee om alles volledig te zien door de zoeker. Misschien is het feit dat ik brildragend ben daar ook debet aan? Bijvoorbeeld om tegelijk met het beeld, de getallen onder het beeld te kunnen zien. Of om de hoeken van het beeld te inspecteren. Vooral vanuit extremere standpunten neemt die moeite sterk toe. Ik vond eigenlijk dat die D70s een wat benauwde zoeker had. Dat herinner ik mij van mijn F100 toch wel ietsje anders.
Ik weet niet in hoeverre de zoeker van een D300 beter is dan die van de D70s. Dat zal ook wel wat verschil maken, lijkt mij. Ik heb wel via de pers vernomen dat de zoeker van de D700 toch een flinke schep er bovenop is vergeleken met die van de D300.
Dus ja, ik weet denk ik wel een paar redenen waarom ik graag FX zou willen. Ik dacht er eigenlijk mooi op te kunnen wachten tot de D700 flink in prijs gezakt zou zijn. Helaas zit ik plotseling zonder digitale camera, nou de mijne gejat is ruim een week geleden. Ik vind dat best moeilijk, wat nu te beslissen. Wachten tot de D700 een prettigere prijs heeft, of toch maar weer een DX-camera (bijv. de D300 met Nikkor AF-S 17-55mm f/2.8G)? Digitaal fotograferen vind ik namelijk ook nogal voordelen hebben t.o.v. film.
Bij Canon zou je nu helemaal op de juiste tijd zijn, met die EOS 5D die nu behoorlijk betaalbaar is, en bij lange na niet meer zo duur als twee jaar geleden. En verouderde camera? Och, dat was mijn D70s minstens zo. Maar bij Nikon is de klok nog niet zo ver.