Regelmatig maak ik als enthousiaste vader foto's van mijn kinderen tijdens hun optreden in het theater (met de D90). Dit zijn erg lastige omstandigheden voor fotograferen: weinig licht, door de theaterspots grote lichtcontrasten, acteurs die bewegen. Het resultaat valt vaak dan ook erg tegen. Zowel qua scherpte als qua tekening in de witte vlakken. Ook heeft de camera veel tijd nodig om scherp te stellen. Soms zoveel tijd dat het moment dat ik wil fotograferen alweer voorbij is.
Om de afstand te overbruggen gebruik ik een zoomlens (Nikor DX AF-S 55-200mm 4-5.6 G ED VR of Nikor AF-S DX Ed 18-55 3.5-5.6 GII). De prijs hiervoor is relatief hoge diafragma-waarden. Een statief is geen optie, omdat ik midden tussen het publiek zit en flitsen wil ik niet omdat dat de sfeer weg haalt en storend is voor acteurs en publiek (het geluid van de wegklappende spiegel is al irritant genoeg).
Ik gebruik een hoge ISO-waarde (800 of 1600), diafragma-voorkeuze (zodat ik, gegeven het zoombereik, de kleinst mogelijke diafragmawaarde kan kiezen) en autofocus.
Als jullie tips hebben om onder deze omstandigheden een beter resultaat te behalen, hoor ik die graag. Of is het sowieso een 'mission impossible'?
Kan ik voor een betere scherpte bijvoorbeeld:
- beter met enkelpunt of dynamisch veld werken (ipv. de automatische stand)?
- beter met een handmatige scherpstelling werken?
Kan ik voor een betere belichting bijvoorbeeld:
- beter met centrum- of spotmeting werken (ipv. de automatische stand)?
Andere suggesties?
Hieronder enkele voorbeelden van waar het fout gaat:
Hier natuurlijk veel te veel onscherpte door beweging van de acteurs:
(iso 1600; f/5,0; 1/25s)
Hier is de scherpte al een stuk beter, maar nog niet zoals het zou moeten:
(iso 1600; f/5,6; 1/25s)
En een voorbeeld waar de sfeer en kleurstelling goed tot zijn recht komt, maar waar weer sprake is van bewegingsonscherpte. Deze keer veroorzaakt door mijzelf:
(iso 1600; f/5,0; 1/10s
Vriendelijke groet,
Tjeerd