Maar de visser kreeg de vis niet binnen.. "Palingen willen zich nogal eens om een steen wikkelen en zich vast houden. Dan moet ik hem even wat lijn geven en laten vieren zodat hij denkt dat ie los komt en dan trek ik weer om hem boven te halen" wist hij me te vertellen in zijn onvervalste plat-Dordtse accent. Ik was erg onder de indruk van al dit geweld.. En, zoals je kan zien, staat zijn hengel behoorlijk krom. "Mag ik een paar foto's maken?" vraag ik terwijl ik haastig de 300mm lens vervang voor een 30mm exemplaar. "Als ik maar niet op Joe-tjoep kom!" schreeuwt hij..
Na een poosje de lijn slap te hebben gehangen zien we de lijn op onverwachte momenten flink heen en weer gaan wat de hengel doet schudden. Wel tien of twintig pogingen doet de visser om de vangst van zijn leven binnen te halen, het zweet staat pareldik op zijn voorhoofd.. En dan "Ja hoor! Hij is los..! Eindelijk gaat het molentje van de hengel de goede kant op en komt de buit binnen, in de verte zie ik al een leeg voederkorfje:
Langzaam maar zeker en met een hartslag die er niet om liegt sla ik het spannende tafereel gaande, de camera natuurlijk in de aanslag.. Wat is dat nou toch met zo'n rare snuit? De visser heeft zijn schepnet al in de aanslag om zijn trofee binnen te halen.
En ja hoor, "de buit is binnen!!"
En vol trots laat deze onherkenbaar gemaakte aardige visser de vangst van zijn leven zien, een mooie ouwe sok.. We hebben er hartelijk om gelachen!
