vorige week had ik een topic geopend over tips voor een zwangerschaps-shoot (zie ook http://www.nikon-club-nederland.nl/foru ... 35&t=64116).
In de tussentijd is het 'heel hard' gegaan, en heb ik de shoot afgelopen zaterdag (26 maart) al gedaan. Dit omdat de dame in kwestie ook al 36 weken (bijna 37) 'heen' was en we het risico niet wilden nemen dat de kleine dame (geslacht was al bekend) zit wellicht onverwacht eerder zou 'aandienen'.
Ik heb deze dame leren kennen omdat zij een Zumba-instructrice is (nu tijdelijk even niet haha) in de sportschool waar ik 'huisfotograaf' ben. Ik heb daar eind vorig jaar heel wat foto's van alle lessen gemaakt; en zij was toen 16 weken zwanger en vond mijn foto's van haar les erg leuk, en zo gaat een 'balletje aan de rol'.
Donderdag de 24e krijg ik 's ochtends een Facebook-bericht met de vraag of ik ooit wel eens een zwangerschaps-shoot heb gedaan; en of ik wellicht bereid was dit met haar en haar wederhelft te doen?
Ik was zeer vereerd natuurlijk!
Over en weer voorbeelden uitgewisseld, en al snel bleek dat ze graag naar zwart/wit wilden en de stijl (een beetje Peter Coulson) sprak mij wel aan.
Ik heb als 'voorbereiding' dus alleen maar wat online voorbeelden uitgewisseld, gekeken naar wat stijlen en hier een topic geplaatst (owh ja, en 4 foto's van de moeder gekregen die van Funda kwamen en een indruk gaven van de woonkamer...
Oftwel: mijn minst voorbereide shoot ever.
Maar... ik zag wel iets op die foto's waar ik heel blij van werd, gróte ramen én de weersverwachting (zonnig).
Dus die zaterdag die kant op gereden samen met mijn vrouw (mijn assistente) en ook mijn dochter (een zwangere vrouw, rázend interessant natuurlijk pap!).
Natuurlijk eerst even 'rustig' kennismaken onder het genot van een kopje thee, met moeders in een badjas aan (een goede tip, geen strak zittende kleding laten dragen vóórdat je een blote buik op de foto wilt zetten).
Daar bleek dat er een klein 'remmetje' op de voorbeeldplannen van moeder was gezet, door vaders
Hij is van Antilliaans bloed en vond dat het éven een stapje 'bedekter' mocht; en natuurlijk passen we de plannen dan aan
Daarna de overgebleven voorbeelden bekeken en bepaald welke foto's voor het koppel het belangrijkste waren (we hadden ook een vastgesteld maximum eindtijd, dus de klok tikte).
Het bleek uiteindelijk veel meer (echt héél veel meer) een kwestie van communicatie, overleg en bijstellen te zijn dan dat het fotografisch heel 'moeilijk' was eigenlijk.
Rekening houdende met de fysieke gesteldheid van de moeder zijn we eerst 'liggend' begonnen (owh, aan deze kanten zit een hele grote moedervlek; kan de ándere kant van mijn buik ook? Dus hup moeders een "180" in bed laten maken hahaha).
Vooral veel terugkoppeling aan - de met argusogen toekijkende - vader gedaan, en dat stelde hem gerust; toen begon hij ook zelf met aangeven wat hij wel/niet wilde en mooi vond.
Foto 1:
Ik weet het... "cliché" wellicht de roze-sokjes op de zwart/wit buik, maar ik heb beide versies gestuurd en de volledig zwart/witte werd meteen 'afgeserveerd'.
Maar tegelijk, ik vind het heel mooi en de sokjes in een selectieve kleur voegen juist wat toe
Foto 2:
Een foto die ik dan weer heel mooi vond om te maken, beetje stoeien waar ik de reportage-flitser ging plaatsen (gewoon hup zó de flitser erop, niks niet modifiers haha).
Foto 3:
En áls je dan grote ramen hebt en ruim invallend zonlicht...
Foto 4:
Dan gebruik ik die ook...
Foto 5:
Vaker gezien, maar met de donkere handen en (beetje) bleke buik wel een ander effect zo...
Foto 6:
Welkom in de moderne wereld van '3d-echo's' en dan vind ik deze digitale interpretatie van het 'kleine wonder van binnen' best wel passen
Foto 7:
Een 'gestolen' momentje, vader hoefde nou 'niet persé' op de foto maar toen hij even in gedachten voor de witte wand stond terwijl ik de flitsers aan het instellen was.. *klik*
Foto 8:
Deze foto was eerst als plan als silhouet, maar ik vond deze benadering mooier (en dat hebben we dus zo maar gelaten).
Foto 9:
Een foto die de vader éindelijk ontspannen voor de camera kreeg; met het boekje wat hij al langer aan het voorlezen is aan de 'kleine spruit'...
Het was een héle mooie, leuke en gezellige én leerzame ervaring, die ook al weer 'resultaten' heeft.
Zoals de planning nu is willen ze meteen in de 1e 2 weken na de geboorte een newborn shoot (voor mij ook weer nieuw haha) én vandaag meldde zich een dame uit de vriendenlijst van de zwangere dame bij mij die onlangs bevallen is; en ook graag een shoot wil met haar dochtertje van - nu - 5 maandjes oud.
Het balletje kan raar rollen, maar het blijft leuk!
Bedankt voor het kijken allemaal
