Oude vrienden uit die tijd heb ik weer ontmoet na een lange speurtocht via het Internet, bij toeval weer in mijn ouderlijk huis geweest, en wat helemaal gaaf was, ik heb zelfs voor de klas gestaan van mijn oude school en de kinderen verteld hoe het daar was in de jaren 60!
BIjgaand een impressie van dit avontuur wat ik al enige tijd wilde delen met juillie.
De meeste bezoekers van Aruba gaan voor het strand, ja we hebben strand gehad maar wat we vooral gedaan hebben is van vroeg tot laat het eiland bekeken. Het is niet groot, zo'n 7km groter als Texel maar nog is het niet geluk om alles te bekijken in die paar weken. Onderstaande afbeelding is de tracklog (in het paars) waar we allemaal geweest zijn.

Tracklog van Aruba
Vroeger gingen we op Aruba elk weekend naar Palm Beach, er stonden maar een paar hotels. Inmiddels wordt dit deel van Aruba de "High Rise" genoemd. Het is dan ook aardig volgebouwd en behoorlijk toeristisch geworden. Reden voor ons om daar vooral geen hotel te pakken en zijn we bij Druif Beach terecht gekomen. Schuifpui open en 10m verderop spring je in de Caribbean.

Tamarijn op Druif Beach
Op Aruba heb je schitterende hagedissen en leguanen. Met een beetje geluk kan je redelijk dichtbij komen.

De locals van Aruba.....

Sommigen namen echt de tijd om zich te laten fotograferen
Als je vanuit Druif Beach richting Palm Beach gaat kom je op een gegeven moment een van de meest gefotografeerde bomen van Aruba tegen.

Voorbij de "High Rise" wordt veel aan watersport gedaan. Houd je van Kite Surfen, dan zit je hier goed met de passaatwind!

Kite Surfer in aktie
Meer richting de noordpunt begint de kust te veranderen, het parelwitte strand wordt rotsachtig en de zonaanbidders maken plaats voor een andere soort.

De noord- oostkant van Aruba is de ruige kant. Je kan (mag) daar niet in zee zwemmen en het gaat er flink te keer.

Noordkust Aruba

Noordkust Aruba
Op een gegeven moment komen we in een buurt en zeg ik tegen mijn vrouw, ik heb hier vlakbij gewoond! Heel bizar maar ik kon er zo naar toe rijden, mijn vrouw snapte er niets van


Het huis op Ponton waar ik gewoond heb, helaas bleek er niemand thuis te zijn, alles was afgesloten.
Achter het huis had je vroeger de Cunucu (Knoekoe) ofwel de rimboe vol met cactussen. Toen we rond het huis liepen bleek dat er maar weinig meer over was van de Cunucu, alles is volgebouwd. Toevallig ziet mijn vrouw een naamsbordje met "Familie Lacle" en zegt, je was toch bevriend met een Gordon Lacle? Op dat moment komt er een man naar buiten die best wel eens mijn oude jeugdvriend kon zijn. Toen ik hem aansprak bleek dat hij zijn neef was en we werden spontaan uitgenodigd binnen te komen. Gordon bleek helaas vorig jaar overleden te zijn vertelde hij me maar, zijn zussen kon hij wel even bellen. Nog geen twee tellen later heb ik Amedee aan de lijn die ons vervolgens uitgenodigd om 's-avonds bij haar moeder op bezoek te komen!
Ik vertelde 's-avonds dat we graag mijn oude huis hadden willen zien maar dat er helaas niemand thuis was, waarschijnlijk op vakantie omdat alles potdicht was. Nee vertelde Amedee, Dokter Kennedy woont daar en hij en zijn vrouw zijn op leeftijd en doen alles op slot. Maar, wil je graag het huis zien, dat is toch geen probleem zegt ze. Wat blijkt, Amedee komt dagelijks bij deze mensen om ze te helpen! Dus de volgende dag waren wij op bezoek bij Dr. Kennedy en zijn vrouw


Mijn oude huis
Als je naar Aruba gaat, dan ontkom je niet aan de Hooijberg. Een 165m hoge berg die zijn naam eer aan doet.

De Hooijberg
Wat ik me herinner is dat je in de jaren 60 niet zomaar naar boven kon. Tegenwoordig staan er zendantennes en gaat er een trap met meer dan 500 treden omhoog. Dus ik zeg tegen mijn vrouw, je bent niet op Aruba geweest als je niet naar boven bent gegaan. Zegt ze, dan doen we dat nu, en dat was rond 13:00u..... Uiteraard had ik mijn rugzak met Nikon body en lenzen bij die mee moesten, dat heb ik geweten om 13:00u met volle zon omhoog...


562 betonnen treden, ff bikkelen...
Het gebied van de Lago, de olieraffinaderij, was vroeger best wel een ruig gebied. Tegenwoordig is dat niet meer zo, vooral na de sluiting van de Lago (die inmiddels weer deels geopend is). Je hebt hier Charlie's Bar, een leuke tent waar van alles te zien is!


Bij Charlie's Bar is van alles te zien
Ondanks deze zware industrie is het een mooi gebied!

Op de achtergrond de Lago

Op Aruba heb je een typische bouwstijl, opvallend was dat veel bouwvakkers zich goed beschermen tegen de zon.


Mensen reageren gelijk enthousiast als ze horen dat je vroeger op Aruba hebt gewoond. Meestal vragen ze waar dan? Uiteraard kennen ze Ponton waar ik gewoond heb maar als je dan zegt, in het huis van Dr. Kennedy dan weten ze gelijk waar! Wat blijkt, Dr. Kennedy was de Dermatoloog op Aruba en wat veel voorkomt op Aruba is huidkanker vandaar de bescherming door de bouwvakkers.....
Via het Nationaal Park Arikok wilde ik naar Vader Piet. Vraagt mijn vrouw, wie is Vader Piet en ik schiet in de lach..... Vader Piet is een buurt aan de oostkust van Aruba genoemd naar Pieter Lampe. Pieter Lampe was naast planter ook opzichter over het gebied rond 1820. Pieter Lampe werd door de bevolking Vader Piet genoemd omdat hij iedereen goed behandelde.

Onderweg door Nationaal Park Arikok

Restanten van de goudwinning in Nationaal Park Arikok

Nationaal Park Arikok
Ik was blij dat ik mijn bergschoenen bij me had, wat ben ik vaak in deze krengen gestapt als kind.

Via Arikok kom je bij de oostkust van Aruba uit, een erg ruig gebied. Vroeger werden hier de resten van het abattoir een zee gedumpt als diner voor de haaien. Tegenwoordig doen ze dat niet meer. Let wel op dat je niet in aanraking komt met de Manzanilla die hier groeit, zoek ook niet de schaduw op bij de Manzanilla's.

Oostkust Aruba

Spectaculaire momenten, zeker zo'n 10m hoog, je zit daarna wel onder het zout, ook de camera....
Een van de hoogepunten was de "Natural Bridge" van Aruba. Deze brug was zo'n 7m hoog en had een lengte van 30m. Helaas is de Natural Bridge in 2005 ingestort. Ondanks dat hij er niet meer is zijn er nog verschillende andere Natural Bridges die zeker de moeite waard zijn.

Oostkust van Aruba met in de verte de ingestorte brug

De Natural Bridge die ingestort is op 2 september 2005
Ik heb op de lagere school "Mon Plaisir" gezeten en bleek nog te bestaan. Uiteraard wilde ik ook daar even kort langs gaan en had ze vooraf een mail gestuurd of dit mogelijk was. Ik kreeg spontaan een uitnodiging!

De Mon Plaisir school

Het binnenplein
Eigenlijk was er niet veel veranderd, op een gegeven moment zag ik de kinderen een klaslokaal binnengaan. Dit was mijn oude klas dus gelijk naar de juf toe of ik een foto mocht maken. Twee tellen later stond ik voor de klas en heb daar driekwartier mogen vertellen over Aruba in de jaren 60!

Mijn oude klas maar nu in een modern jasje, tweede rij van links zat ik
Rond 1968 zijn mijn opa en oma een tijd overgekomen bij ons. Deze foto is gemaakt in het Wilhelmina Park in '68 én 51 jaar later.

Timelapse van 43 jaar. Ik, ik, mijn opa en oma, zusje en moeder
Mijn vader werkte destijds bij De Wit Stores waar het VAD (Verenigde Antilliaanse Distributie bedrijven) uit ontstaan is die de vertegenwoordiging had van kantoorbenodigdheden voor het gehele Caribisch gebied. We kwamen vaak bij De Wit in de Nassaulaan. Dus wij op zoek naar de Nassaulaan, die was dus niet te vinden. Tot ik een ouder iemand aansprak die precies wist waar ik het over had. Blijkt de Nassaulaan tegenwoordig Caya Betico Croes te heten. Tja, je moet het maar weten.
De Wit Stores blijkt nog steeds te bestaan, ook de zaak waar ik destijds vaak ben geweest. Was erg leuk om dit weer terug te zien maar wat is daar veel veranderd. Tegenwoordig rijdt er zelfs een boemeltreintje rond.

Oranjestad met De Wit Store op de achtergrond
Met cactussen heb ik altijd een haat- liefde verhouding gehad. Aruba staat er vol mee.
Een dergelijke bladcactus bleef in keer in mijn been hangen, iets waar de geiten geen last van hebben.

En in zo'n jongen ben ik een keer vol ingerend. Ze zijn meer dan een uur bezig geweest om de naalden uit mijn hoofd te krijgen. Vanaf dat moment werd ik het "Stekelvarken" genoemd door mijn zusje....

Het terugzien van Aruba na al die jaren, oude vrienden ontmoeten, herinneringen die na al die jaren weer bovenkwamen en zelfs de geur van de Cunucu zo herkenbaar, was een heel bijzondere ervaring. Het voelde alsof ik thuiskwam, ik zal zeker nog een keer teruggaan, maar dan toch wel wat eerder

Mocht je meer foto's willen zien van Aruba, klik dan op de volgende link https://www.flickr.com/photos/marcbezem ... 0472/page1

