Bericht
door Remco H » di mar 03 2009 3:27 pm
Het is mij ook nog nooit eerder opgevallen.
Afgelopen zaterdag was ik in een kerkzaal bij een orkest aan het fotograferen, die aan het oefenen waren. Daar heb je van die ramen waardoor licht naar binnen komt. Niet bijzonder hoog, gewoon op woonkamerniveau zeg maar. En met zo'n telezoom ben je dan bezig een enkel persoon of hooguit een paar personen te fotograferen.
Orkestfotografie lijkt sowieso wel een tak van sport waarbij je op meer moeilijkheden stuit dan normaal. Ik heb tenminste nog nooit zoveel obstakels ervaren als bij zoiets. Zoals:
- een autofocus die een beetje de weg kwijt raakt en soms nogal wat tijd van je vraagt (een snelle AF-S is wel een groot voordeel in zo'n geval, als je het mij vraagt!),
- een autofocus die nèt niet op het juiste punt scherp staat (dacht je net een topplaat te hebben, heb je dat weer!),
- geen overvloed aan licht, zodat je al gauw naar hoge gevoeligheden moet grijpen,
- in mijn geval: geen wit plafond of witte muren, zodat ik niet direct inzie wat ik met een flitser zou kunnen (heb ik ook niet gebruikt),
- stoelen en lessenaars die in de weg staan bij het maken van een bepaalde beeldcompositie (wat o.a. tot onmogelijke dilemma's kan leiden bij nabewerken),
- het komt er enorm op aan om de juiste beelduitsnede te maken, zeker met een teleobjectief, en je zet er gauw net te veel op (is gelukkig goed op te vangen met nabewerking),
- iemand in het beeld die net knipperde met de ogen, of in een rare houding zat, zodat de keuze uit bruikbare beelden weer minder wordt.
Zo'n fotosessie levert altijd wel wat goede beelden op, maar er valt helaas ook best wel wat af omdat het nèt niet is wat je moet hebben.