hoe kleiner de diafragmaopening des te lichter de foto

[linkeloetje]

A stand, AF-C, Matrixmeting, iso 200 vast, beeldinstelling standaard, witbalans wél op auto omdat ik zo nu eenmaal de meeste foto's neem en de test dus zo wil uitvoeren. Geen oculaircapje met dezelfde reden als bij de witbalans.
Twee lenzen getest: Nikon 18-55 VR 1: 3.5-5.6G en een Nikon 12-24 1:4G. Foto's gemaakt met de twee uiterste zoomstanden van de lens, dus 18 mm, 55 mm en respectievelijk 12 mm en 24 mm. Bij verschillende diafragma's gefotografeerd.
Foto's vergeleken met grootst mogelijk diafragma en F22. Alle foto's zijn bij F22 lichter dan bij het grote diafragma. Sterker nog de foto's bij F22 zijn overbelicht en bij een groot diafragma prima belicht.Wat ik al dacht wordt hier bevestigd. Ik vind het wel erg vervelend. De keuze van het diafragma kan ik dus het beste zo groot mogelijk kiezen maar dat is wel erg vervelend als je veel scherptediepte wilt hebben. Ik ben erg benieuwd of meerdere D90 fotografen hetzelfde effect waarnemen. Het zou ook erg interessant zijn om dit eens bij een bijvoorbeeld D80 te testen.

[willemr]

kan je de betreffende foto's online plaatsen? Graag met behoud van de EXIF informatie.

[Léon Obers]

A stand, AF-C, Matrixmeting, iso 200 vast, beeldinstelling standaard, witbalans wél op auto omdat ik zo nu eenmaal de meeste foto's neem en de test dus zo wil uitvoeren.

Verandert de lichtsituatie (bijv. buitenlicht half bewolkt), heb je er dus een onberekenbare factor bij (witbalans).
Ik zeg niet dat het perse tot een verkeerd resultaat zal leiden, maar hoe meer variabelen dat je er bewust inlaat, hoe meer kans dat je niet op je testresultaten en de oorzaak van afwijkingen kunt vertrouwen als je een test wilt analyseren.
Het enige wat je wilt testen is de belichtingsregeling bij dezelfde lichtwaarden (EV) c.q. lichtomstandigheden met verschillende tijd/diafragma combinaties. Voor een zuivere test zou je dan alle andere mogelijke variabelen juist moeten uitschakelen. Dat is de enig juiste aanpak die hout snijdt.

Geen oculaircapje met dezelfde reden als bij de witbalans.

Idem hier juist dezelfde reden als wat ik hierboven heb benoemd. Die kapjes worden er niet voor niets bijgeleverd. Bij de pro-modellen zit er zelfs een mechaniekje in het oculair. Dat zetten ze er niet voor noppes in. Lees ook de gebruiksaanwijzing van je camera.

Twee lenzen getest: Nikon 18-55 VR 1: 3.5-5.6G en een Nikon 12-24 1:4G. Foto's gemaakt met de twee uiterste zoomstanden van de lens, dus 18 mm, 55 mm en respectievelijk 12 mm en 24 mm. Bij verschillende diafragma's gefotografeerd.
Foto's vergeleken met grootst mogelijk diafragma en F22. Alle foto's zijn bij F22 lichter dan bij het grote diafragma.

Dat is helemaal niet verwonderlijk. Bij elke lenstest kun je lezen dat een lens, met name groothoeklenzen (en ook zooms) nogal wat lichtafval hebben naar de hoeken toe bij volle opening of zelfs nog tot 1-2 stops gediafragmeerd. Het resultaat als geheel zal om die reden dus altijd wat donkerder zijn. In de hoeken al gauw tot 3/4 stop donkerder !!!
Vanuit optisch oogpunt het kleinste diafragma juist de minste lichtafval.
Dus je vergelijkt juist die twee uitersten wat reeds als standaardgegeven bekend is.

Met name dat 18-55mm kitlensje is een sterke bron van lichtafval bij grotere diafragma openingen, bij alle zoomstanden.
http://www.slrgear.com/reviews/showprod ... 154/cat/13
Klik dan op de thumbnail van de vignetteringsgrafiek.

Idem de 12-24mm
http://www.slrgear.com/reviews/showprod ... 128/cat/13
Klik dan op de thumbnail van de vignetteringsgrafiek.

Ben maar blij dat je dan geen full frame camera hebt, want daar is het verschil nog groter. Er zitten zelfs softwarematige correcties in de camera om dat verschil nog enigszins te corrigeren.

Test eens tussen f8 en f22. Dat is voor jouw lenzen een meer reële reeks om te testen wat belichtingsverschillen zijn.
Wat zijn dan de verschillen?

Overigens het kleinste diafragma (f 22) bij opnamen gebruiken is niet aan te bevelen. Door diffractie = lichtbuiging langs de randen van het diafragma wordt de algehele scherpte en contrast zodanig slecht, dat je liever zou wensen iets minder scherptediepte te hebben, maar waarbij het hoofdonderwerp in ieder geval een stuk scherper wordt afgebeeld en het contrast idem een stuk beter beeld oplevert. Praktisch zou je eigenlijk niet verder moeten gaan dan pakweg f 11

Kijk maar eens hoe slecht een erg goed lensje als de Micro Nikkor 60mm/2.8 AF-S presteert bij f 22 en f 32




Of de als erg goed bekend staande Micro Nikkor 105mm/2.8 AF-S VR, da's ook lachen geblazen bij (f 22) f 32

[linkeloetje]

Verandert de lichtsituatie (bijv. buitenlicht half bewolkt), heb je er dus een onberekenbare factor bij (witbalans).
Ik zeg niet dat het perse tot een verkeerd resultaat zal leiden, maar hoe meer variabelen dat je er bewust inlaat, hoe meer kans dat je niet op je testresultaten en de oorzaak van afwijkingen kunt vertrouwen als je een test wilt analyseren.
Het enige wat je wilt testen is de belichtingsregeling bij dezelfde lichtwaarden (EV) c.q. lichtomstandigheden met verschillende tijd/diafragma combinaties. Voor een zuivere test zou je dan alle andere mogelijke variabelen juist moeten uitschakelen. Dat is de enig juiste aanpak die hout snijdt.

Léon, ik ben het helemaal met je eens. Ik ben toevallig wetenschapper en weet maar al te goed dat je in een experiment maar één variabele mag gebruiken omdat je anders niks kunt concluderen tav die variabele. Nu is dat met zo'n camera nog een hele toer, dat begrijp ik. Om nog maar niet te spreken van de variabelen van buiten af. Vandaag was stabiel grijs weer aanwezig en wat dat betreft denk ik niet dat het licht erg verschilde tussen twee foto's die binnen enkele seconden na elkaar genomen werden.
Bedankt voor je uitgebreide toelichting. Het punt is, neem me niet kwalijk Léon ik wil je commentaar absoluut niet weerleggen, dat ik al een paar keer merkte dat mijn D90 lichtere (overbelichte) foto's maakte als ik een klein diafragma instelde in de A-stand van de camera. That's all. Ik had dat niet verwacht, dacht dat de enige variabele bij verschillende diafragma's de scherptediepte zou zijn. Ik weet nu dat dit niet zo is. Ik was wel benieuwd of andere D90 gebruikers daar ook "last'' van hadden. Na jouw uitleg begrijp ik dat het eigenlijk normaal is. Dat was alles wat ik graag wilde weten. Ik heb weer wat bijgeleerd.

[Germay]

Beste Loetje,

Fijn dat het is opgelost je probleem dankzij léon,suc6 verder met je D90.

[Patrick]

Ik ben toevallig wetenschapper en weet maar al te goed dat je in een experiment maar één variabele mag gebruiken omdat je anders niks kunt concluderen tav die variabele.

Toevallig?

Nou ja, ik toevallig ook, en het is wel zo fijn als je het zo kan regelen dat je één variabele kan veranderen. Gelukkig kan je ook wel wat zeggen als er meer variabelen veranderen, alleen is het een stuk lastiger. Lees uitdagender.

[Léon Obers]

Het punt is, neem me niet kwalijk Léon ik wil je commentaar absoluut niet weerleggen, dat ik al een paar keer merkte dat mijn D90 lichtere (overbelichte) foto's maakte als ik een klein diafragma instelde in de A-stand van de camera. That's all. Ik had dat niet verwacht, dacht dat de enige variabele bij verschillende diafragma's de scherptediepte zou zijn. Ik weet nu dat dit niet zo is. Ik was wel benieuwd of andere D90 gebruikers daar ook "last'' van hadden. Na jouw uitleg begrijp ik dat het eigenlijk normaal is. Dat was alles wat ik graag wilde weten. Ik heb weer wat bijgeleerd.

Oh, je mag van mij alles weerleggen hoor, geen probleem. Als het maar goed beargumenteerd is

Maar ik ben eerlijk gezegd wel benieuwd wat het oplevert met een test tussen pakweg f 8 en f 22 (afgezien van die diffractie bij f 22 waar je niks aan hebt). Daar zou het belichtingsresultaat redelijk constant moeten zijn.
Indien de D90 zo'n beetje hetzelfde algemene karakter heeft qua belichting als de D80, zou je kunnen proberen eens een algemene belichtingscorrectie van - 1/3 stop aan te houden. Veel gebruikers vinden namelijk dat de D80 wat aan de ruime kant belicht (met knipperende hoge lichten tool) en vinden die correctie prettiger.
Dat zou voor de D90 ook kunnen gelden.

Met fotografie in RAW (NEF), kun je die 1/3 stop te licht overigens ook nog wel vanuit de "reserve" terughalen in Nikon Capture NX (en zelfs meer). Bij relatief wat zwaardere meer krappe belichting zou je de schaduwen wat meer moeten oppeppen (met D-lightning en specifiek nog de erg donkere delen met sturingspunten e.d.), neemt de ruis in die delen weer sneller toe. Er zijn om die reden dan ook weer gebruikers die de belichting liever zodanig willen hebben dat het zwaartepunt van het histogram zich toch min of meer aan de "rechterkant" bevindt. Dus aan de "bleke" kant.
Voor elke methode is wel wat te zeggen.

Algemene uitleg histogrammen.
http://www.luminous-landscape.com/tutor ... rams.shtml
http://www.dpreview.com/learn/?/Glossar ... ram_01.htm

[RoelfM]

Mooie en uitgebreide beschrijvingen!

Was erg nieuwsgierig naar de oorzaak, fijn iemand die zo de moeite neemt!

Gr. Roelf

[Daan]

Leon bedankt voor de uitleg

voorbeeldje van mij D90, F 5.6 1/500 ,iso 200:

onbewerkt uit de camera :



Na retouch :




edit= exif gegevens toegevoegd