Nut van lichtsterkte

[jantom]

Je bedoeld, denk ik, te zeggen dat er door de grotere lensopening van een 300mm meer licht naar binnen komt. Dat is ter compensatie van het verlies aan licht dat in het objectief verloren gaat en waarbij de grotere ingang zodanig is berekend dat er ergo evenvel licht op de chip valt als bij een 50 mm bij gelijk diafragma?
Begrijp ik dat zo goed?

Dag tuihanti,

Mijn stelling is heel erg simpel. Ik heb dit vanavond ook voorgelegd aan een persoon die niets van fotografie weet. Wel een puur logisch denker - een programmeur maar het kan ook een bakker of boer zijn.
Stap één: Vergeet even alles over objectieven met hun eigenaardigheden, diafragma's, brandpuntsafstanden en bla bla bla.

Ik gaf een voorbeeld en daar is alles in samengebald:
Er is een groot raam en een klein raam en beide ramen laten per m2 evenveel licht door. Door welk raam gaat dan het meeste licht?
Antwoord: door het grotere raam gaat meer licht omdat het een grotere oppervlakte heeft.

Het raam in het voorbeeld mag ook worden vervangen door een zonne-collector. Een grotere zonne-collector vangt onder gelijke omstandigheden meer licht (warmte) dan een kleinere.
As simple as that.
Ik heb ook helemaal niets anders beweerd en de vraag van degene die dit uitgebreide geschrijf allemaal buiten zijn schuld om veroorzaakt heeft heb ik beantwoord.
Conclusie: men begrijpt me niet.......

[Léon Obers]

Lichtweerstand is afhankelijk niet alleen van het glas maar voornamelijk van de cummuluatieve dikte van dat glas.

Die cumulatieve dikte van glas bij objectieven stelt helemaal niks voor, als je in aanmerking neemt dat een voorbeeld ooit eerder in het Evoluon een dikte van optisch glas van één meter nog uitstekend helder transparant was.
Wat wel belangrijk is zijn het aantal glas/luchtvlakken waarbij elk vlak voor vermindering van transparantie zorgt, omdat een deel van het licht per glas/luchtvlak reflecteert. Met multicoating en nu zelfs nano-coating is die reflectie tegenwoordig juist minimaal gemaakt. Zodanig dat het verlies aan transparantie zodanig weinig is, dat het praktisch gezien bij fotografie er niet meer toe doet om daar rekening mee te houden.
De verschillen die je ziet komen vooral voort uit oorzaak van andere gebreken en onvolkomenheden van het camera-systeem.

Zo groot zijn die verschillen nu juist NIET (meer). Dat tonen de gegevens van Zeiss aan. Het verschil is daarbij bij alle objectieven 0.1

Heb de vergelijking niet kunnen vinden in jouw link. Is ook niet belangrijk. Als je naar de opbouw kijkt van die lenzen zijn deze heel kort, weinig gestapeld glas en waarschijnlijk een boel eurotjes.

De vergelijking is zoals eerder aangegeven het verschil tussen de gewone f-stop die voor de camera uitvoering objectieven wordt gebruikt en de T-stop die voor dezelfde objectieven wordt gehanteerd als Cine-uitvoering. Het verschil is telkens afgerond slechts 0.1 (Lagere waarden dan 0.1 worden door Zeiss niet separaat genoemd).

Een Zeiss 21mm/2.8 heeft 16 lensdelen in 13 groepen. Ik vind dat nogal wat lens/luchtvlakken.
Toch is het verlies aan transparantie daarvan niet meer dan 0.1
Je mag aannemen dat Nikon (en andere merken) op haar objectieven minimaal vergelijkbare kwaliteit aan coatings gebruikt als Zeiss en dus eveneens aan vergelijkbare lage transmissieverliezen zou moeten komen. Zo slecht is Nikon niet tegenover Zeiss of welk ander merk wat objectieven maakt.

Een testopstelling kun je heel goed doen met de M-stand of de A/S-stand....
....Het maakt in de automaat geen moer uit of je een hapering hebt. Meting wordt gedaan door de lichtmeter met open diafragma en omgerekend naar een gewenst diafragma.

Dat maakt juist alles uit. Niet de meting op zichzelf, maar de doorgifte van het diafragma erna. Het is juist de oorzaak van die verschillen die je tegenkomt.
De door de lichtmeter gekozen diafragmawaarde wordt door de gebrekkige mechanische overbrenging tot een verkeerde werkelijke diafragmawaarde omgezet tijdens de opname bij de minste en geringste afwijking van het palletje van de diafragma-overbrenging.
Dus de werkelijk gebruikte opening stemt niet overeen met de door de camera opgegeven en doorgegeven diafragmawaarde.
Praktisch heb je al heel gauw een verschil van + of - 1/3 stop. Ofwel reeds een marge van 2/3 stop als geheel.
Dat is de Nikon erfenis door vast te houden aan de Nikon bajonet van 50 jaar terug.
Maar dat is reeds uitvoerig aangehaald.
Vandaar een truc zoals eerder aangegeven om het in ieder geval meer nauwkeurig te krijgen door de diafragmaring van een objectief te gebruiken en niet het instelwiel van de camera. Die oude mechaniek via de diafragmaring werkt namelijk een stuk nauwkeuriger.
Probeer het eens zelf, dan zul je zelf ontdekken dat er (nogal wat) verschil zit tussen die twee methodes.

Verder nog afgezien dat lichtmeting van de camera door het systeem van lichtmeting via de spiegel niet uniform is voor verschillende objectieven, wat op zich dus al tot verschillen leidt wat een camera aan keuzes geeft. Vandaar het advies om de lichtmeter helemaal niet te gebruiken als je een test maakt, maar volledig manueel te werken.

Daarmee sluit je zoveel mogelijk variabelen uit en geeft het resultaat misschien enig inzicht (niet meer dan dat) wat een objectief werkelijk aan transparantie heeft ten opzichte van een ander objectief. In dat geval kom je tot bar weinig verschillen tussen het ene of het andere objectief.
Precies de reden waarom ik bij het werken in de studio met flitslicht op die wijze werk. Je kunt makkelijk van het ene naar het andere objectief switchen, zonder bijstellingen aan flitsers of diafragma te hoeven doorvoeren. Het geeft allemaal hetzelfde vergelijkbare belichtingsresultaat. Ook buiten onder dezelfde lichtomstandigheden bij hetzelfde onderwerp kun je op die wijze te werk gaan.

Laatste twee foto's van Ieffie ondersteunen dat juist. Mijn, oncontroleerbare, vergelijk tussen de Tokina en de Nikon geven een verschil aan tussen 1/400 en 1/300. Gevoelsmatig weinig, maar het blijft toch 20% of 25% afhankelijk van je rekemethode.

Dat is niet het gevolg van het verschil in transmissie van die objectieven maar komt vooral door de onvolkomenheden en marges van het lichtmeetsysteem en de marges en slechte mechanische overbrenging van de diafragmawaarden van de camera aan het objectief zoals het door Nikon wordt toegepast als erfenis van die 50 jaar oude bajonet.

Hier een stukje tekst wat ik eerder met Iefie had via PB ten aanzien van afwijkingen met betrekking tot dat diafragmapalletje voordat hij zijn objectief ter reparatie opstuurde. Buiten de calibratie van dat palletje zijn kennelijk nog drie lensdelen vervangen, wat het geheel toch een kostbare reparatie heeft gemaakt.

Het gaat dan om een exacte plaatsbepaling van dat palletje.

Zit het bij montage of andere oorzaak (verbuiging) maar net een halve millimeter verkeerd verschoven scheelt dat al direct een hele stop.
Zie ook dit bericht en de hele draad verder: http://www.nikon-club-nederland.nl/forum/viewtopic.php?p=310111#p310111
Met name ook de 2e blz.

Ook nog een ouder bericht, maar komt nog vanuit de tijd dat de NCN server ergens anders was ondergebracht. Dat geeft nu dan wat vreemde karakters met de huidig gebruikte server: http://www.nikon-club-nederland.nl/forum/viewtopic.php?p=57398#p57398
Zie dan ook de vorige pagina van die draad.

Vond bij toeval nog wat meer info erover bij Ken Rockwell op zijn website.
Hoe je afwijkingen mechanisch kunt bekijken:
http://www.kenrockwell.com/nikon/nikortek.htm" onclick="window.open(this.href)return false;
Zoek dan halverwege de kop: Aperture Calibrations

[george013]

@Leon,

Ik ga geen wedstrijdje aanhalen beginnen. Daarom een samenvatting om alles op een rijte te krijgen.

Twee foto's van Ieffie met 2 verschillende lenzen geven een andere belichting weer bij gelijke instellingen. Mijn opmerking hierover was dat dat een typisch voorbeeld was dat aantoonde dat de fotograaf niet met licht rekent, het f-getal is een meetkundige berekening. Waarom dat verschil in belichting. Het glas heeft een bepaalde weerstand om licht door te laten. Veel glas is veel lichtweerstand. Tabelletje van Flitslicht wordt door jou ongeargumenteerd van tafel geveegd. Moet je toch eens opnieuw naar kijken:
Zeiss ZF 35mm f/2: 85%, T/2.17. Laat 85% van het licht door, doch slechts een verschil tussen F en T van 0.17.
AF-S 200-400mm f/4G VR: 61%, T/5.11 (meas. at 300mm)

Je mag je hebben laten afschrikken door de getallen van de hoeveel licht die slechts wordt doorgelaten, doch de correctie die je zou moeten uitvoeren bij gebruik van een externe lichtmeter is van een orde die elke fotograaf die zo heeft gewerkt bekend voorkomt. Zelfs emdeklerk heeft dat beaamtd.

Je Zeiss-voorbeeld is ook niet erg sterk. Je gaat hier aan een paar punten voorbij. De F-stop is een meetkundige uitkomst, de T-stop is een gemeten waarde. Bij de F-stop is de scherptediepte konstant, bij de T-stop de lichthoeveelheid. Die laatste is alleen van belang als je de belichting konstant wilt hebben bij verwisselen van de lens zoals in de filmwereld. Jouw aangehaalde voorbeeld is dan ook een lens ontwikkeld voor de filmopnames, vandaar de toevoeging cin.
Heb de link naar de Zeiss-lens verschillende malen doorgelopen, ik kan die vergelijking tussen de F-stop en de T-stop nergens vinden.

De testjes kun je ook op een andere manier doen. Schrijf de waardes op en maak geen foto. Het licht door de lens wordt gemeten en geen rare palletjes.

George

[Léon Obers]

Twee foto's van Ieffie met 2 verschillende lenzen geven een andere belichting weer bij gelijke instellingen. Mijn opmerking hierover was dat dat een typisch voorbeeld was dat aantoonde dat de fotograaf niet met licht rekent, het f-getal is een meetkundige berekening. Waarom dat verschil in belichting. Het glas heeft een bepaalde weerstand om licht door te laten. Veel glas is veel lichtweerstand.

Dat is jouw verkeerde conclusie / samenvatting in het gegeven waar het hier om gaat. Niet die van mij of anderen.
Het zit hem met name in de andere afwijkingen die ik tot in den treuren heb proberen uit te leggen, niet in die transmissie van het glas zelf.
Die verliezen in transmissie is peanuts in vergelijking met die andere onnauwkeurigheden die een veel groter aandeel hebben.
Denk maar niet dat die transmissie van die lens van Iefie ineens anders is geworden voor en na de reparatie van zijn lens.
Dat geeft juist aan dat de verschillen voor en na de reparatie met name zijn terug te voeren in die mechanische onvolkomenheden van de lens.
De verschillen die je erna hebt zijn nog steeds binnen de marge van de Nikon oplossing van overdracht van het diafragma terug te voeren als uitvloeisel van die 50 jaar oude bajonet. Die is per definitie niet nauwkeurig genoeg. Je komt al aan verschillen als je de lens in zijn vergrendelde sluiting binnen de speling die er in het slot zit, naar de ene kant op zijn uiterste stand doordraait, of naar de andere kant !!!
Je wilt nu toch zeker niet gaan beweren dat de transmissie van het glaswerk in die objectieven verandert tijdens die handeling?

Tabelletje van Flitslicht wordt door jou ongeargumenteerd van tafel geveegd. Moet je toch eens opnieuw naar kijken:

Dan heb je de argumentatie niet gelezen, zoals je zoveel niet goed leest, niet tot je door laat doordringen of niet begrijpt, of misschien (doelbewust ?) niet wilt begrijpen. Bij jouw moet je altijd de zaken tot in den treuren herhalen en op vele verschillende manieren opnieuw uitleggen en dan nog geven je reacties blijk dat het eigenlijk vergeefse moeite is. Ik hoop dan maar dat anderen het wel begrijpen en er iets van opsteken.

Zeiss ZF 35mm f/2: 85%, T/2.17. Laat 85% van het licht door, doch slechts een verschil tussen F en T van 0.17.

Zeiss geeft zelf een verschil op van 0.1
Gezien de levering door Zeiss van vele verschillende objectieven voor de film-industrie als sinds vele decenia neem ik aan dat ze hun T-stops opgaven serieus nemen, anders is dat allemaal maar flauwekul wat ze doen met die T-stops en kun je het beter nalaten. Ik ben toch geneigd de opgave van Zeiss eerder als betrouwbaar aan te nemen dan een of ander figuur op het web die via duistere juist niet goed beschreven en beslist onbeargumenteerde methoden aan bepaalde waarden komt, waar in het geheel geen logisch verband in te ontdekken valt. Dat verband zou gezien de normaal gebruikelijkte optische technieken die gebruikt worden eerder regel dan uitzondering moeten zijn.
Dat verband is er wel bij de Zeiss opgaven. Reden te meer die opgaven op dat forum elders als volstrekt onbetrouwbaar te bestempelen.

Je mag je hebben laten afschrikken door de getallen van de hoeveel licht die slechts wordt doorgelaten, doch de correctie die je zou moeten uitvoeren bij gebruik van een externe lichtmeter is van een orde die elke fotograaf die zo heeft gewerkt bekend voorkomt. Zelfs emdeklerk heeft dat beaamtd.

Ik schrik niet zo snel.
Het gebruik van externe belichtingsmeters heeft me juist nooit de nodige correcties opgeleverd aangaande het gebruik van het ene of andere objectief of hooguit als uitzondering als er een of andere mechanische afwijking in het spel is. Dat geldt evenzeer zo voor emdeklerk. Zijn 35/1.4 lens geeft een over-belichting.
Je wilt nu toch niet gaan beweren dat de transmissie van die lens meer dan 100% is heh.

Je Zeiss-voorbeeld is ook niet erg sterk. Je gaat hier aan een paar punten voorbij. De F-stop is een meetkundige uitkomst, de T-stop is een gemeten waarde. Bij de F-stop is de scherptediepte konstant, bij de T-stop de lichthoeveelheid. Die laatste is alleen van belang als je de belichting konstant wilt hebben bij verwisselen van de lens zoals in de filmwereld. Jouw aangehaalde voorbeeld is dan ook een lens ontwikkeld voor de filmopnames, vandaar de toevoeging cin.

De lenzen waar ik het expliciet over heb zijn in eerste instantie ontwikkeld voor de foto-industrie. Het zijn de bekende manuele ZF lenzen.
De serie met kleine icoontjes onder die foto: http://lenses.zeiss.com/photo/en_DE/pro ... t3518.html" onclick="window.open(this.href)return false;
In verband met het toenemende gebruik van digitale spiegelreflexen ook voor film, heeft Zeiss een aantal van diezelfde lenzen nu uitgevoerd met een meer verfijnde diafragma-regeling met 14 lamellen (voor een nog meer ronde diafragma-opening aangaande de bokeh in highlights), een weergave in T-stops en aan de buitenkant in een ander jasje gestoken, afgestemd op het gebruik van film.
Dus je kunt direct het verschil uitlezen tussen f-stops en T-stops van juist die lenzen. Optisch zijn ze namelijk exact hetzelfde.

Zie een prachtige folder van die tot Cine omgebouwde "camera"-lenzen: http://www.zeiss.com/C12575690045D103/E ... ure_EN.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;
En het vergelijk op pagina 7 aangaande de nauwkeurigheid van diafragmawaarden.

[emdeklerk]

Ik heb helemaal niets beaamd, ik heb slechts gepoogd aan te geven dat verschillen tussen objectieven eerder een mechanische oorzaak hebben dan een optische.
Inderdaad geeft mijn 1,4/35mm op diafilm een overbelichting ten opzichte van andere Nikkors van 1/4 à 1/3 stop. De oorzaak zoek ik in het mechanische: het gaat hier om een AI-objectief wat op een AF-body ten opzichte van de AF-objectieven (met contacten dus!) een fractioneel andere belichting geeft.
Ik geef ook met nadruk aan dat je het alleen maar ziet (zag...) op kritisch materiaal als Kodachrome 64 en Elitechrome 100. Waarbij ik er van overtuigd ben dat het veel, zo niet de meeste, mensen niet eens zou opvallen.

Ik heb ook nog geen antwoord op mijn vraag of die 45mm-objectieven bij 5,6 en bij meting met gesloten diafragma ook zo'n verschil te zien geven. Nogmaals en met nadruk: bij gesloten diafragma-meting om mogelijke afwijkingen in diafragma- en meterkoppeling te elimineren. Harder gesteld: ik geloof er helemaal niets van, dat er een grotere afwijking zou zijn dan de eerder genoemde 1/4 tot 1/3 stop.

[flitslicht]

Die Link van Flistlicht geeft onbetrouwbare metingen en conclusies.

Ik ben heel benieuwd hoe je daar achter bent gekomen...

De erg uiteenlopende resultaten was al meteen reden tot wantrouwen. Zover lopen transmissies van objectieven die min of meer gelijkwaardige techniek in huis hebben, niet uiteen. Verder kun je er van uitgaan dat de techniek die Nikon gebruikt weinig anders is als van Zeiss of van andere merken.

Die erg uiteenlopende waarden verbazen mij helemaal niet. Er is gemeten met open diafragma waardoor het belangrijk is dat de grootste opening van de lens inderdaad precies klopt. Als die iets kleiner is dan krijg je al meteen een verschil in de meting. Zo is bijvoorbeeld de 200-400 op 300mm gemeten en het kan best zijn dat de lens op dat punt niet echt f/4 is.

De bewuste reactie bevat verder summier wat informatie dat lichtmeting van de camera is gebruikt. Dat is per definitie een verkeerde benadering. Je betrekt de fouten van het camera lichtmeetsysteem in het resultaat, zo niet de mechanische overbrengingen van het diafragma.

Dat staat er helemaal niet, ze zegt alleen maar dat als je tijdens het fotograferen automatisch belicht de meter compenseert voor het lichtverlies. Wat ze zegt over het testen is:
Camera used for testing was the D3, and the test results give the image sensor's view of arriving photons, as represented directly by RAW file data; no RAW conversion software or firmware is involved.

Ook het beoordelen van data van digitale bestanden is een verkeerde wijze van transmissie meten. Je betrekt de processing van opnamedata (met de eigenschappen van die processing) als resultaat van transmissie.

De enige werkelijke methode om transmissie te meten is zonder gebruik van een camera in een "laboratorium"-opstelling voor een lichtmeetinstrument. Dan meet je het verschil van lichtintensiteit van een lichtbron waarvan het licht door de lens komt en een opstelling zonder lens, dus rechtstreeks meten van de lichtbron.

Ze heeft dus geen RAW converter gebruikt en ook niet het lichtmeetsysteem van de camera. Ze heeft de sensor van de camera als 'lichtmeetinstrument' ingezet, wat natuurlijk niet onlogisch is, en direct in het RAW bestand gekeken hoeveel fotonen er door zijn geregistreerd. Daar heb je software voor. Het enige dat je dus nog moet hebben voor een betrouwbare meting is een lichtbron waarvan je alle eigenschappen kent, zoals het aantal fotonen dat wordt uitgezonden.

Die 'gebruiker op een foto-forum' is overigens wel een hoog gerespecteerde 'engineer' die er keer op keer blijk van geeft dat ze precies weet waar ze mee bezig is.

Gerespecteerd of niet, wat mij betreft is ze direct door de mand gevallen.

Volgens mij ligt het meer aan het feit dat je niet goed leest en allerlei onterechte aannames doet.

[george013]

Lekker ouderwets weer.

Zie dat er al gepost is. Hoef niet meer te reageren.
George

[Léon Obers]

Die erg uiteenlopende waarden verbazen mij helemaal niet. Er is gemeten met open diafragma waardoor het belangrijk is dat de grootste opening van de lens inderdaad precies klopt.

Mij verbaast het uitermate.
De volle openingen van de eerder hiervoor genoemde Zeiss lenzen zijn de T-stops allen binnen 0.1 verschil van de nominale f-stops.
Gezien het feit dat alle lenzen dezelfde techniek aan slijpen en hoogstaande coating hebben, zullen de onderlinge verschillen minimaal zijn.
(Het zijn geen van allen extreem vreemd samengestelde objectieven).
Je wilt nu toch niet gaan beweren dat Zeiss verkeerd bezig is, en die waarden niet kunnen kloppen met wat ze zelf opgeven, want dan kun je heel die T-stops in de prullenbak gooien en als flauwekul gaan bestempelen.
Voor willekeurig elk ander objectief in een niet extreme samenstelling kun je min of meer gelijksoortige waarden verwachten.
Laat er dan voor net wel wat meer ingewikkelde objectieven net wat meer verlies zijn. Dat zou logisch zijn. Maar dat tonen die tabellen op dpreview helemaal niet. Daar is geen logische lijn in te bekennen. Simpele objectieven zouden daarin relatief slecht scoren.

Verder, alleen het gebruik van de lenzen op de camera zelf is al verkeerd om transmissie van glas te meten.
Dat diafragmapalletje van de lens kan ook een negatieve stand hebben, zodat het objectief tijdens de opname reeds in een iets gediafragmeerde stand staat, zelfs "op volle opening". Dat er geen firmware zou zijn gebruikt kan niet. Wil je überhaupt RAW-data van een camera uitlezen, zal er eerst data via de camera firmware moeten zijn geprocessed en gegenereerd zijn en als bestand zijn weggeschreven.

Zoals eerder gesteld, de enig juiste methode om een lens op transmissie door te meten is volledig buiten de camera om met een laboratorium-opstelling.
Maak het daarbij ook niet interessanter alsof je zou moeten weten hoeveel fotonen er door een lichtbron uitgezonden zouden moeten worden.
Het meten van licht met gebruik van een genormeerde lichtbron in Candela of Lux is voldoende om de transmissie verder uit te rekenen.

[flitslicht]

Die erg uiteenlopende waarden verbazen mij helemaal niet. Er is gemeten met open diafragma waardoor het belangrijk is dat de grootste opening van de lens inderdaad precies klopt.

Mij verbaast het uitermate.
De volle openingen van de eerder hiervoor genoemde Zeiss lenzen zijn de T-stops allen binnen 0.1 verschil van de nominale f-stops.
Gezien het feit dat alle lenzen dezelfde techniek aan slijpen en hoogstaande coating hebben, zullen de onderlinge verschillen minimaal zijn.
Je wilt nu toch niet gaan beweren dat Zeiss verkeerd bezig is, en die waarden niet kunnen kloppen met wat ze zelf opgeven, want dan kun nje heel die T-stops in de prullenbak gooien en als flauwekul gaan bestempelen.

Dat over die 0,1 stop hoef je verder niet meer te herhalen, dat weten we nu wel

Het zou best kunnen dat als Nikon iets een f/4 lens noemt, dus bijvoorbeeld een 100mm lens die dan een doorsnee moet hebben van 25mm aan de voorkant, ze dat iets minder nauwkeurig doen dan Zeiss? 0,07 stop heb je dan al snel te pakken. Verder kan je volgens mij niet 1op1 die verschillende fabrikanten met elkaar vergelijken. Ze hebben allemaal hun eigen soorten glas, vaak verschillende per lens, en hun eigen coatings. Met veel elementen gaat dat uitmaken terwijl Nikon niet echt wakker hoeft te liggen van iets minder lichtdoorlatendheid. Dat wordt toch gecompenseerd door de camera.

Verder, alleen het gebruik van de lenzen op de camera zelf is al verkeerd om transmissie van glas te meten.
Dat diafragmapalletje van de lens kan ook een negatieve stand hebben, zodat het objectief tijdens de opname reeds in een iets gediafragmeerde stand staat, zelfs "op volle opening". Dat er geen firmware zou zijn gebruikt kan niet. Wil je überhaupt RAW-data van een camera uitlezen, zal er eerst data via de camera firmware moeten zijn geprocessed en gegenereerd zijn en als bestand zijn weggeschreven.

Zoals eerder gesteld, de enig juiste methode om een lens op transmissie door te meten is volledig buiten de camera om met een laboratorium-opstelling.

Als dat palletje niet goed zit dan wordt de transmissie van de lens negatief beÏnvloed en dat neem je dan mee in de meting. Dat hoort ook, want dat kleinere diafragma maakt dan de T-stop bij volle opening kleiner. Dat is dan ook precies wat er gemeten is. Met jouw laboratoriumopstelling neem je dat palletje niet mee en ook niet de eventueel kleinere diameter van de voorkant van de lens. Dan weet je wel de transmissie van het glas maar niet van de lens als geheel. Daar heb je dan weinig aan.

De data van de sensor wordt alleen geprocessed door de firmware als je een jpeg of een tiff laat wegschrijven. RAW (rauw) is precies wat het zegt, namelijk een ruwe dump van de informatie van de chip met wat exif erbij en een voorbeeld-jpeg.

[flitslicht]

Als die cine lenzen vaan Zeiss overigens precies hetzelfde zijn als de SLR lenzen, alleen in een ander jasje, dan zijn ze wel lekker bezig. De SLR uitvoeringen kosten rond de $1000 per stuk maar die cine uitvoeringen gaan voor $3900 over de toonbank!

[Léon Obers]

Als dat palletje niet goed zit dan wordt de transmissie van de lens negatief beÏnvloed en dat neem je dan mee in de meting. Dat hoort ook, want dat kleinere diafragma maakt dan de T-stop bij volle opening kleiner.

Dat hoort niet, want dat is een exemplarische fout in de mechaniek, niet in het glas. Dan heb je dus niet de transmissie van het glas gemeten.
Neem je een ander exemplaar van dezelfde lens klopt het palletje weer wel, of heeft misschien nog een grotere afwijking. Krijg je telkens ander resultaat.
Men neemt fouten van het verdere systeem mee, die effect hebben op het meetresultaat, maar gepresteerd worden als verlies enkel in glas.
(De fout die George ook maakt). Dus je hebt weinig aan dit soort metingen zoals op dpreview uitgevoerd.
Je moet onderscheid maken tussen tussen optische verliezen als waarde in transmissie wat een vast gegeven is en mechanische onvolkomenheden die simpel te repareren of te omzeilen zijn.

Zelfs het simpele feit dat je de onnauwkeurigheden van dat diafragmapalletje kunt omzeilen, door het diafragma met de diafragmaring in te stellen inplaats van met het instelwieltje op de camera, kan al direct verschillend resultaat opleveren, reeds met dezelfde lens.


Verder is RAW beslist niet enkel een domme "dump" van de uitsturing van het signaal van de sensor. Reeds op de sensor zit er allerlei extra "intelligentie" om een strakker signaal uit te sturen met minder ruis voordat het verder komt. Verder heb je een A/D conversie. Ook zaken als het mappen van dode pixels wordt gedaan voordat de data als RAW wordt weggeschreven. Zo zijn er nog een aantal zaken die reeds vooraf worden gedaan voordat data überhaupt als "RAW" wordt weggeschreven. Elke nieuwe generatie camera is weer intelligenter "vooraf", voordat data wordt weggeschreven.

Als die cine lenzen vaan Zeiss overigens precies hetzelfde zijn als de SLR lenzen, alleen in een ander jasje, dan zijn ze wel lekker bezig. De SLR uitvoeringen kosten rond de $1000 per stuk maar die cine uitvoeringen gaan voor $3900 over de toonbank!

Optisch zijn ze echt hetzelfde, maar wel "hand picked" op kwaliteit en dan specifiek gereserveerd voor gebruik in deze Cine-uitvoering.
Bedenk verder dat het jasje eromheen niet zomaar een simpele behuizing is maar een erg complex mechanisch systeem, waarbij zowel diafragma als scherpstelling motorisch gekoppeld kan worden voor fade-in, fade-out en egaal zacht verlopende focusverschuiving over een lang traject.
De buitenkanten hebben allen gestandaardiseerde afmetingen zodat je die motorische aansturing niet voor elke lens apart hoeft aan te schaffen.

[flitslicht]

Als dat palletje niet goed zit dan wordt de transmissie van de lens negatief beÏnvloed en dat neem je dan mee in de meting. Dat hoort ook, want dat kleinere diafragma maakt dan de T-stop bij volle opening kleiner.

Dat hoort niet, want dat is een exemplarische fout in de mechaniek, niet in het glas. Dan heb je dus niet de transmissie van het glas gemeten.

Nee, maar Marianne Oelund is geen glasfabrikant en ook geen lenzenfabrikant. Ze heeft gewoon haar eigen set lenzen doorgemeten en belooft nergens dat dat voor alle andere Nikkors geldt. Integendeel, dat onderscheid vermeldt ze ook specifiek. Verder is de transmissie van het glas op zich niet interessant, het gaat om de doorlaatbaarheid van de lens als geheel gemonteerd op een camera. Nu is zo'n palletje inderdaad iets dat je kunt verhelpen, maar een kleine afwijking in de constructie van de lens niet.

[emdeklerk]

l'Histoire se répète...

http://www.nikon-club-nederland.nl/foru ... ng+Vivitar" onclick="window.open(this.href)return false;

Ik haak af.

[Léon Obers]

Nee, maar Marianne Oelund is geen glasfabrikant en ook geen lenzenfabrikant. Ze heeft gewoon haar eigen set lenzen doorgemeten en belooft nergens dat dat voor alle andere Nikkors geldt. Integendeel, dat onderscheid vermeldt ze ook specifiek. Verder is de transmissie van het glas op zich niet interessant, het gaat om de doorlaatbaarheid van de lens als geheel gemonteerd op een camera. Nu is zo'n palletje inderdaad iets dat je kunt verhelpen, maar een kleine afwijking in de constructie van de lens niet.

Tja, dan worden er appels met peren vergeleken.
Men neemt fouten van het verdere systeem mee, die effect hebben op het meetresultaat, maar gepresenteerd worden als verlies in transmissie enkel in glas.
(De fout die George ook maakt). Dus je hebt weinig aan dit soort metingen zoals op dpreview uitgevoerd.
Je moet onderscheid maken tussen tussen optische verliezen als waarde in transmissie wat een vast gegeven is en mechanische onvolkomenheden die simpel te repareren of te omzeilen zijn.

De hele tierlantijn van die Marianne Oelund is dus simpel terug te voeren naar een gegeven dat lenzen een afwijking kunnen hebben in hun werking, en je daar een correctie voor in acht moet nemen. Niet anders als wat emdeklerk doet met zijn 35mm/1.4, Iefie met zijn lenzen of ieder ander die merkt dat het resultaat net niet klopt met wat je ervan verwacht.

[george013]

@emdeklerk,
Bedankt voor de link. Is alweer precies 2 jaar geleden. Leuk terug te lezen.

George