Wat de begrips- (en smaak)verwarring van HDR vaak niet ten goede komt is dat HDR vaak als het kitsch/overcooked effect wordt gezien.
Vooral populair bij foto's van oude zooi. (Urbex en antieke troep zeg maar
) Daar wordt vaak tonemapping als een soort overdrijvingsfactor ingezet om (blijkbaar als noodzakelijk gezien?) dat effect te bereiken.
Terwijl HDR volgens mij eerder bedoeld is om de enorme dynamische omvang die ons menselijk oog wel heeft, maar de beeldvastleggende apparatuur nog steeds niet, te kunnen evenaren. M.a.w. je maakt meerdere opnames met verschillende belichtingsniveaus van één en hetzelfde object en voegt die samen om de enorme contrasten te kunnen vangen.
Alleen daarbij spelen de beperkingen van digitale weergavemedia ook weer een rol (het beeldscherm, het papier, e.d.)
Dus tja als fotografie de
werkelijkheid moest/mocht laten zien, dan houdt het snel op...schaf dan alle modelfotografie en studiowerk ook maar af! Da's ook geen
werkelijkheid...
Het voorbeeld van Mark is wel aardig. Mark herinnert zich een bepaald beeld wat hij voor zich zag toen hij de foto maakte. Kijkt vervolgens thuis op de computer en probeert met b.v. allerlei bewerkingssoftware dat beeld weer op te roepen. Maar aangezien onze hersenen het beeld
interpreteren en absoluut geen werkelijkheid vastleggen (daar zijn genoeg documentaires over gemaakt en wetenschappelijke verhandelingen over gepubliceerd), blijft het altijd bij een interpretatie van wat we vinden dat de werkelijkheid zou moeten zijn...
En aangezien wij als toeschouwer slechts het resultaat van Marks bewerking te zien krijgen, blijft dat lastig...
: 
