Omdat je bij macro toch al aan effectieve lichtsterkte verliest en daarmee het zoekerbeeld donkerder wordt, kan een wat lichtsterker objectief op zichzelf wel iets prettiger werken om je onderwerp in de zoeker te beoordelen voordat je de opname maakt. Korte scherptediepte zie ik juist als een pré in scherpstelling.Tuihanti schreef:Ik lees steeds het belang van lichtsterkte terwijl je dat juist helemaal niet nodig hebt omdat je dan een veel te kleine DOF hebt. Een kleinere DOF maakt scherpstellen ook meteen een stuk moeilijker. Je zit minimaal al op f8 tot f11 om een insect voldoende scherp te krijgen.
Maar dat is dan ook het enige voordeel. Bij macro-fotografie kies je doorgaans een relatief kleine diafragma-opening om de opnamen te maken. Dus voor de opnamen zelf heb je doorgaans inderdaad weinig aan die hoge lichtsterkte.
De hogere lichtsterkte is wel weer prettig als je typisch een AF-model objectief kiest om daarmee ook "normale" / niet macro opnamen mee te kunnen maken.
Als je een langere werkafstand bedoelt om in te zetten door specifiek een langer brandpunt te kiezen als voordeel om schuwe beestjes niet weg te jagen tegenover een kortere werkafstand bij kortere brandpunten, maakt de scherptediepte niet uit. Die is bij dezelfde uitkadering / uitsnede in de zoeker van het onderwerp of als functie tot vergrotingsmaatstaf namelijk gelijk.Tuihanti schreef: Hoe dan ook, zoek het in werkafstand en niet in lichtsterkte. Hoe meer je uitvergroot hoe dunner de DOF gaat worden. Als ik mijn 105mm op f4 gebruik krijg ik net een paar facetten van een vliegen oog scherp. Dat is al veel te weinig. Hoe groter de werkafstand hoe meer succes je zult boeken.
Ofwel een 100mm macro gebruikt bij bijv. een werkafstand van 20 cm, geeft precies dezelfde uitsnede / vergrotingsmaatstaf als een 50mm brandpunt op 10 cm gebruikt. Ook de scherptediepte is gelijk. Alleen het perspectief / ruimtelijke weergave is met een ander opname-afstand wel verschillend.