Ik ben vandaag voor het eerst met een gezin het bos in geweest om ze te fotograferen. Het waren vrienden van een kennis fotografe en ze had gevraagd of ik zin had om mee te gaan ook eens wat te kunnen oefenen met die vorm van fotografie. Heb inmiddels de eerste foto's bewerkt en aan die mensen laten zien en gelukkig waren ze erg enthousiast waar ik al best trots op ben

Ik beschik slechts over de 18/55 en de 55/300 lens en omdat ik iets op de achtergrond wilde blijven en erg graag met beperkte scherptediepte wil spelen heb ik besloten om tijdens de wandeling de 55/300 er op te schroeven. Opzich heeft me dat qua scherptediepte datgene opgeleverd waar ik op had gehoopt en was wat dat betreft blij met mn keuze, wel moest ik soms wat erg veel afstand houden wat het soms wat lastig maakte om de aandacht van de kinderen te krijgen en te houden.
Maar nu mijn concrete vraag/probleem.
Omdat ik niet graag onbewogen foto's wilde hebben had ik de ISO op auto gezet met een maximale sluitertijd van 1/250ste. Ik fotografeer in de stand A en had het diafragma al helemaal open staan dus daar was geen licht meer mee te winnen. Omdat de lichtomstandigheden niet ideaal waren in het bos is de ISO nauwelijks onder de 1600 geweest en zaten uitschieters tussen die richting de 3200 gingen.
Nu ben ik er tijdens het bewerken in lightroom achtergekomen dat alle foto's een extreme hoeveelheid ruis bevatten en daar baal ik achteraf best wel van, d.m.v. luminantie kan ik de ruis wel weg krijgen maar moet bij sommige foto's de schuif helemaal naar rechts zetten om het kwijt te zijn. Gevolg is dat de foto's super zacht worden en ieder gevoel van scherpte zo ongeveer uit de foto is verdwenen.
Omdat ik toch wel graag meer wil gaan doen met deze vorm van fotografie zit ik te dubben of het raadzaam is om voor een betere body te gaan sparen of dat ik eerst nog eens wat kan gaan proberen met lichtsterkere lenzen.
Wie kan mij voorzien van tips over wat verstandig is?